Αύγουστος, ο μήνας των λαγών και του Άδωνι
Μήνας Αύγουστος, μήνας αδειών, για όσους εργάζονται, μήνας διακοπών για όσους έχουν χωριό να πάνε και για τους λίγους εναπομείναντες που με πολλές στερήσεις μπορούν ακόμα να φεύγουν για λίγες μέρες από το κλεινόν άστυ. Κι έρχεται η κυβέρνηση και μοιράζει στους εργαζόμενους ελπίδες, με τα διάφορα «προγράμματα κοινωνικού τουρισμού» που ανακοινώνει, αναγκάζοντάς τους να συμπληρώνουν πλατφόρμες και μετά να περιμένουν τη θεά τύχη να τους βοηθήσει να κληρωθούν.
Μήνας Αύγουστος, και για μία ακόμη φορά, για να αρχίσει να συζητιέται η εφαρμογή των αυτονόητων, χρειάστηκε να κινητοποιηθούν κάτοικοι και επισκέπτες των νησιών. Διότι το κακό με τις ομπρέλες και τις ξαπλώστρες παράγινε, οι υπεύθυνοι το γνώριζαν αλλά δεν έκαναν τίποτα. Ένα πράγμα αντίστοιχο με αυτό που συμβαίνει στην πόλη μας με τα τραπεζοκαθίσματα στις πλατείες, τα πεζοδρόμια και τους πεζόδρομους δηλαδή. Θορυβήθηκαν και ενοχλήθηκαν οι καρεκλοκένταυροι της εξουσίας. Γι’ αυτό και παράγγειλαν στα ταϊσμένα ΜΜΕ να βαφτίζουν το κίνημα διεκδίκησης της ελεύθερης πρόσβασης στις παραλίες, ως «κίνημα της πετσέτας».
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Πώς του ξέφυγε του δουλευταρά υπουργού πρώην τηλεβιβλιοπώλη να νομοθετήσει τη δυνατότητα για 24 ώρες εργασίας σε τρία αφεντικά;
κάνει δεύτερη δουλειά, επειδή με το μισθό από τη μία δουλειά και την ακρίβεια, που ο ίδιος ο ακατανόμαστος και η κυβέρνησή του καθιέρωσαν, δεν μπορεί να τα φέρει βόλτα.
Μήνας Αύγουστος, αλλά και ποιος την έχασε την ντροπή για να τη βρει ο υπουργός και η κυβέρνησή του; Μετά τις εκλογές πήραν το λανθασμένο μήνυμα ότι μπορούν να κάνουν ότι θέλουν. Η ιστορία όμως άλλα λέει. Όποτε οι ασκούντες εξουσία φέρθηκαν αλαζονικά, το πλήρωσαν τοις μετρητοίς.
