Κτήρια ετοιμόρροπα, μαθήματα σε κοντέινερς, ελλείψεις σε βιβλία, τα τμήματα πολυπληθή να συνεχίζουν να συγχωνεύονται, τα κενά να είναι και πάλι αρκετές χιλιάδες και οι προσλήψεις αναπληρωτών να γίνονται με το σταγονόμετρο και, σαν το φεγγάρι, σε πολλές φάσεις. Οι κοινωνικές επιστήμες και τα εικαστικά να βρίσκονται σε μόνιμο εξοστρακισμό από το λύκειο.
Δύο χρόνια εγκλεισμού και πανδημίας με την καρικατούρα της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης να αφήνει ανεξίτηλα τα σημάδια της στο γνωστικό επίπεδο και το συναισθηματικό κόσμο των μαθητών χωρίς καμία μέριμνα από το υπουργείο παιδείας για την κάλυψη των κενών και την αντίστοιχη μείωση της ύλης.
Η λυσσαλέα προσπάθεια της κυβέρνησης και της υπουργού παιδείας, να προσφύγει στα δικαστήρια και να βγάλει εσπευσμένα παράνομη την απεργία- αποχή από την αξιολόγηση, καταλύοντας τα στοιχειώδη δημοκρατικά δικαιώματα προσπαθώντας να τρομοκρατήσει την εκπαιδευτική κοινότητα, για να προχωρήσει η διαδικασία της αξιολόγησης, απέτυχε παταγωδώς. Οι εκπαιδευτικοί απάντησαν με μαζικότατη απεργία αποχή από τη διαδικασία της αξιολόγησης με αποτέλεσμα το υπουργείο να καταφύγει στη λύση της δικαστικής καταστολής. Μόνο ως ήττα μπορεί να χαρακτηρισθεί αυτή η εξέλιξη που παρόμοια της έχουμε να δούμε από την εποχή του αλήστου μνήμης Κοντογιαννόπουλου.