Μας τσιμεντώνουν και μας κοροϊδεύουν – Όχι άλλες "πράσινες" αρπαχτές!

Ο Δήμος Νέας Ιωνίας προχωρά στην εγκατάσταση επτά σταθμών φόρτισης και μίσθωσης ηλεκτρικών ποδηλάτων, σε συνεργασία με την εταιρεία «AMCO ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΑ ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ ΥΨΗΛΗΣ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑΣ ΑΒΕΕ». Το έργο, συνολικής συμβατικής αξίας 299.500 ευρώ (πλέον ΦΠΑ), χρηματοδοτείται από το Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας και περιλαμβάνει την προμήθεια 45 ηλεκτρικών ποδηλάτων και την εγκατάσταση 7 σταθμών φόρτισης (τέσσερις με 6 θέσεις ποδηλάτων, τρεις με 8).

Πράσινη βιτρίνα, γκρίζα πραγματικότητα

Η εικόνα που παρουσιάζεται είναι αυτή μιας "πράσινης", εναλλακτικής λύσης για τις μετακινήσεις. Στην πράξη όμως έχουμε μπροστά μας ένα ακόμα έργο βιτρίνας, μια καλοστημένη αρπαχτή: δαπανηρό, αποσπασματικό, χωρίς κοινωνική χρησιμότητα και με ουσιαστικό περιβαλλοντικό κόστος. Απόδειξη; Οι πέντε από τους επτά σταθμούς χωροθετούνται σε υπάρχοντα παρτέρια και μικρούς χώρους πρασίνου!!!

Όχι στο φαραωνικό σχέδιο για υπόγειο γκαράζ στο Ο.Τ. 150 – Να υπερασπιστούμε τον δημόσιο χώρο, να ενισχύσουμε τη ζωή της πόλης μας!

Για μια ακόμη φορά, το Ο.Τ. 150 στο κέντρο της Νέας Ιωνίας (περιοχή Αγίου Γεωργίου) επανέρχεται στο προσκήνιο με αφορμή την προγραμματική σύμβαση που υπέγραψε η δημοτική αρχή Μανούρη με την Περιφέρεια Αττικής (Χαρδαλιά) για την κατασκευή ενός υπερμεγέθους  υπόγειου γκαράζ περίπου 400 (!) θέσεων. 

Το θέμα δεν είναι καινούργιο. Διαδοχικά,  όλες οι δημοτικές αρχές (Χαραλάμπους, Γκότση, Θωμαΐδου, και τώρα Μανουρη) επιδίωξαν την "αξιοποίηση" του Ο.Τ. 150 με τη δημιουργία υπόγειου γκαράζ: άλλοτε με ΣΔΙΤ, άλλοτε με δανεισμό, άλλοτε με χρηματοδοτικά προγράμματα της ΕΕ, και τώρα με χρηματοδότηση της Περιφέρειας (για 2η φορά).

Κατά τη γνώμη μας, πρόκειται για ένα έργο που δεν είναι ούτε τεχνικά "ουδέτερο" ούτε κοινωνικά "αθώο". Είναι μια πολιτική επιλογή που ευνοεί συγκεκριμένα συμφέροντα επιχειρηματιών, real estate, εμπορικών αλυσίδων, καθώς και ένα συγκεκριμένο μοντέλο "ανάπτυξης" της πόλης, το μοντέλο της ιδιωτικοποίησης, της κυκλοφοριακής και καταναλωτικής όξυνσης, της υποβάθμισης του δημόσιου χώρου και του περιβάλλοντος προς όφελος της εμπορευματοποίησης και της κερδοφορίας. 

Το αφήγημα της επιλογής της κατασκευής υπόγειου γκαράζ στη συγκεκριμένη θέση βασίζεται στην υπόθεση ότι δήθεν το κυκλοφοριακό πρόβλημα θα λυθεί με τη δημιουργία περισσότερων θέσεων στάθμευσης. Όμως,  η εμπειρία από διάφορους δήμους, δείχνουν ότι τέτοια έργα όχι μόνο δεν μειώνουν την κυκλοφοριακή συμφόρηση, αλλά την επιδεινώνουν. Γιατί το πρόβλημα δεν είναι ότι "λείπουν θέσεις στάθμευσης". Το πρόβλημα είναι ότι προωθούνται πολιτικές που κάνουν το αυτοκίνητο αναγκαστικό μέσο μετακίνησης, και την εμπορευματοποίηση βασικό κανόνα της ζωής.