Τρίτη 13 Νοεμβρίου 2007

ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΗ ΤΟΥ ΑΛΣΟΥΣ ΒΕΪΚΟΥ

3,5 ολόκληρα χρόνια μετά τους ολυμπιακούς αγώνες και η ζωή στην Αθήνα γίνεται όλο και πιο ανυπόφορη. Καθημερινά, βιώνουμε μια συντονισμένη επίθεση ακόμη και στα πιο αυτονόητα δικαιώματά μας μέσα και έξω από τη δουλειά, στα πανεπιστήμια, τα σχολεία, τις γειτονιές. Βλέπουμε να εμπορευματοποιείται το περιβάλλον, να τσιμεντοποιείται η ίδια η πόλη μας, οι ελεύθεροι χώροι να λιγοστεύουν, ο πολιτισμός να εκμηδενίζεται.

Ειδικά το ζήτημα της πόλης και του περιβάλλοντος επανέρχεται δυναμικά στο προσκήνιο, με την επιχειρούμενη Αναθεώρηση του άρθρου 24 του Συντάγματος, τις Συμπράξεις Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ), το νέο Κώδικα Δήμων και Κοινοτήτων, τις μεταολυμπιακές χρήσεις εκτάσεων και εγκαταστάσεων και τα υπόλοιπα «μεγάλα έργα». Το «όραμα» κράτους και κεφαλαίου για τη μετατροπή της Αθήνας σε μητρόπολη διεθνούς εμβέλειας δυστυχώς για εμάς, παραμένει, και ότι δεν πρόλαβαν να κάνουν με την Ολυμπιάδα θέλουν να το κάνουν τώρα.

ΓΙΑ ΤΗΝ ...ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗ

Mε βάση την προ ημερησίας διατάξεως συζήτηση για την υπογραφή σύμβασης με την Ελληνική Εταιρία Αξιοποίησης Ανακύκλωσης θα θέλαμε να θέσουμε ορισμένα ζητήματα:

Το ζήτημα της διαχείρισης των απορριμάτων και πιο συγκεκριμένα αυτό του περιορισμού των περιβαλλοντικών επιπτώσεων μέσω της διαδικασίας ανακύκλωσης αποτελεί εξαιρετικά σημαντικό ζήτημα για την ενημέρωση των πολιτών και την ανάληψη πρωτοβουλιών.

Η κινητοποίηση παρολα αυτά, και ο σχεδιασμός ενός συνεκτικού και λειτουργικού συστήματος ανακύκλωσης, από την πολιτεία , κάθε άλλο παρα πειστικός είναι σχετικά με τη σοβαρότητα του συγκεκριμένου ζητήματος.

Ο αγώνας των μαθητών είναι αγώνας όλων μας

Άλλη μια σχολική και ακαδημαϊκή χρονιά ξεκίνησε, άλλη μια σκληρή μάχη βρίσκεται μπροστά μας στο χώρο της παιδείας συνολικά. Πέρσι οι δάσκαλοι ήταν αυτοί που άνοιξαν το χορό των κινητοποιήσεων, φέτος οι μαθητές, με τις καταλήψεις να έχουν εμφανιστεί και στην περιοχή μας στη Ν. Ιωνία.

Πόσα δεν έχουν γραφτεί και ειπωθεί ήδη για το μαθητικό κίνημα, από όψιμους «αναλυτές» του τοπικού τύπου, φροντιστηριάδες επί της ουσίας που θησαυρίζουν από τα προβλήματα του εκπαιδευτικού μας συστήματος, ως τη γνωστή συμμορία των καναλιών που για άλλη μια φορά έθεσαν σε κίνηση την λασπολογία του «χαβαλέ», των καταστροφών και των «υποκινητών» στα σχολεία.