Γι’ αυτό πάντα θέλουμε να βρισκόμαστε και να συζητάμε όλα τα ζητήματα της καθημερινής ζωής που μας απασχολούν όλους και όλες μας που μένουμε ή εργαζόμαστε σε αυτή την πόλη. Έτσι, λοιπόν, ένα χρόνο μετά την αλλαγή σκυτάλης στο δήμο, ξαναβρίσκουμε αφορμή για συζήτηση.
Για το πώς μπορεί να υπάρξει πραγματική, μάχιμη αντιπολίτευση στο δήμο, για να υπάρξουν δομές και πρωτοβουλίες που θα ενθαρρύνουν τη λαϊκή συμμετοχή και δράση. Για εμάς, το μεγάλο ζητούμενο σήμερα είναι να σπάσουμε τις συναινέσεις, να βγούμε έξω από τα σχέδια που εφαρμόζουν ή μας ετοιμάζουν, να κάνουμε πρωταγωνιστή τους αγώνες και τις ρήξεις, να φέρουμε ελπίδα και αισιοδοξία στον κόσμο που βρίσκει ζόρια στη ζωή του και στην πόλη μας. Αυτό υπολογίζει και φοβάται κάθε αντιδραστική δημοτική αρχή και κάθε αντιδραστική αστική κυβέρνηση.
Βρισκόμαστε ήδη ένα χρόνο μετά την αλλαγή σκυτάλης στη διοίκηση του δήμου, και η δημοτική αρχή του Μανούρη έδειξε που θέλει να το πάει. Αν τα βάλουμε λίγο κάτω μπορούμε να δούμε το στίγμα της λογικής της.
Μερικά χαρακτηριστικά παραδείγματα:
Σχεδόν με το «καλημέρα» σας, ο αντιδήμαρχος οικονομικών, παραιτείται. Ακολουθεί ο γενικός γραμματέας.
«Δεν θα πάρουμε δάνεια» (είτε για απαλλοτριώσεις είτε για άλλα θέματα) έλεγε προεκλογικά, για να το αναιρέσει λίγους μήνες μετά.
«Η συμμετοχή μας στην Αναπτυξιακή Εύδημος είναι μόνο για εκπόνηση τεχνικών μελετών» και όχι για συμβάσεις εργασίας, υποσχόταν στους εργαζόμενους, για να το αναιρέσει πάλι, λίγο καιρό μετά.
Δεν διεκδικεί προσλήψεις μόνιμου προσωπικού, ενώ κατά κόρον προσλαμβάνει με μπλοκάκι, και αλλάζει εργαζόμενους από θέσεις ευθύνης, τοποθετώντας «ημέτερους», προσπερνώντας κάθε κανόνα λειτουργίας του δημοσίου.
«Ο δήμος δεν έχει πόρους, χρήματα», τονίζει για κάθε θέμα. Έτσι:
- προχωρά σε πλήθος απευθείας αναθέσεων (ιωνικές μέρες, στολισμός, ιστοσελίδα κ.α.),
- προχωρά στην διαδικασία εκχώρησης τμημάτων που αφορούν στο πράσινο σε ιδιωτικές εταιρείες (κλάδεμα χαμηλών δέντρων που ως τώρα έκανε ο ίδιος ο δήμος, 250.000 ευρώ προβλέπονται στον προϋπολογισμό για ανάθεση σε ιδιώτες),
- συνάπτει συμφωνίες με ΑΜΚΕ για προσφορά υπηρεσιών κοινωνικής πολιτικής, που ο δήμος «αδυνατεί» να προσφέρει μην έχοντας το απαραίτητο προσωπικό, υπηρεσίες αμφιβόλου ποιότητας και περιορισμένης διάρκειας που σταματούν όταν λήξουν τα συγκεκριμένα «χρηματοδοτικά» εργαλεία που πολύ-διαφημίζει.
Μειώνει ελάχιστα τα δημοτικά τέλη για την κατοικία 5%, όμως, τα αυξάνει 30% για κάθε επαγγελματική στέγη αδιαφορώντας για το ό,τι η Νέα Ιωνία μια περιοχή με αυξημένο-και σήμερα-το ποσοστό των αυτοαπασχολούμενων και οικογενειακών μικρομάγαζων, εξισώνοντάς τα με τις μεγάλες αλυσίδες πολυκαταστημάτων, (εξαιρώντας μόνο τράπεζες και supermarket), προετοιμάζοντας το έδαφος για επιπλέον αυξήσεις δημοτικών τελών τα επόμενα έτη.
Αφήνει εκτός παιδικών σταθμών περίπου 100 παιδιά (κυρίως βρέφη) όσων έκαναν αίτηση, τα οποία οδηγούνται στους ιδιωτικούς παιδικούς σταθμούς.
Αντί να διεκδικεί χρήματα για τα πολλά προβλήματα και ελλείψεις των σχολείων της περιοχής, όσον αφορά στην ασφάλεια/συντήρηση και επαρκή καθαρότητα, αποδέχεται την υποχρηματοδότησή τους (ενδεικτικά, σε 53 σχολεία Α’θμιας και Β’θμιας εκπαίδευσης, αντιστοιχούν μόλις 145.000 ευρώ ετησίως, που κι αυτά καθυστερούν με την κατάργηση των σχολικών επιτροπών), ενώ «επιστρατεύει» γονείς και χορηγούς…
Αυξάνει, τη συνδρομή στις δραστηριότητες του δήμου που έχουν ζήτηση (πχ χορός), καταργεί το πιγκ πογκ. Όσον αφορά στα ζητήματα αθλητισμού, συνεχίζει το θολό καθεστώς για τη χρήση του σταδίου, ενώ με τη μετατροπή των χώρων ρίψεων σε γηπεδάκια 5x5, δείχνει ότι στρέφεται σε τομείς κερδοφόρους, υποβαθμίζοντας τα αθλήματα του κλασικού αθλητισμού. Ταυτόχρονα, διατηρεί την παραχώρηση των γηπέδων τένις σε ιδιώτες.
Ο χώρος της ΕΡΙΟΤΕΚ αφήνεται ρημαγμένος και κινδυνεύει να χαθεί, ομοίως, τα παλαιά εργοστάσια της ΑΝΑΤΟΛΙΑ, ο χώρος της ALTEC δεν δεσμεύονται/απαλλοτριώνονται για δημιουργία ελ. χώρων, ενώ οι ανάγκες για σχολεία ελεύθερους χώρους και πράσινο εδώ και χρόνια είναι μεγάλες.
Το Ιωνικό κέντρο, μέρα με τη μέρα γιγαντώνεται, αποδεικνύοντας ότι για τις πολιτικές και οικονομικές «διευκολύνσεις» της εκκλησίας και των επιχειρηματικών συμφερόντων πάντα υπάρχει δυνατότητα σε αντίθεση με τις ανάγκες των κατοίκων της πόλης.
Τα σχέδια για το υπόγειο πάρκινγκ στο ΟΤ 150 αναθερμαίνονται ενώ η κλιματική αλλαγή κάνει την ανάγκη πρασίνου κάθε μέρα που περνάει όλο και πιο επιτακτική.
Αν στα παραπάνω προσθέσουμε τη συνολική ακρίβεια που σαρώνει τα πάντα, τα υψηλά ενοίκια, και το συγκλονιστικό κόστος ζωής, που διαρκώς ανεβαίνει έχουμε την εικόνα της επόμενης μέρας.
Τα φαινόμενα αυτά δεν αποτελούν ιδιαιτερότητα της δημοτικής αρχής της Νέας Ιωνίας. Πάνε χέρι-χέρι με τις αντιλαϊκές πολιτικές που εξειδικεύουν και εφαρμόζουν τις αντιλαϊκές πολιτικές κυβέρνησης και ΕΕ στους δήμους. Συνοδεύονται από φαινόμενα αλαζονείας και επιθέσεων σε όποιον/α επιχειρεί δημόσια κριτική.
Βασικό τους συμπλήρωμα είναι η συναίνεση από τις δημοτικές παρατάξεις της αντιπολίτευσης, με διαφωνία απλώς στον τρόπο και τα μέσα που θα εφαρμοστεί αυτή η πολιτική.
Στο τοπίο αυτό γεννιούνται σε όλους και όλες μας μια σειρά από ερωτήματα:
• Πώς μπορούμε να αγωνιστούμε για τη ΖΩΗ και όχι απλά για μια επιβίωση;
• Ποιοι είναι οι δρόμοι για να πάρουμε τη ζωή μας στα χέρια μας;
• Πώς μπορούμε να διεκδικήσουμε το δικαίωμα ΟΛΑ τα παιδιά να πηγαίνουν σε βρεφονηπιακούς σταθμούς, χωρίς αντίτιμο, σε δημόσιο σχολείο που να καλύπτει τις μορφωτικές τους ανάγκες και όχι τις απαιτήσεις της αγοράς που οδηγούν στη φτηνή, ευέλικτη και χωρίς δικαιώματα εργασία, στην ανεργία, στη μετανάστευση;
• Πώς θα «επιβάλουμε» την ανάγκη των χαμηλόμισθων οικογενειών, των ανέργων, των οικονομικά ασθενών κατοίκων, των μεταναστ(ρι)ών να έχουν σπίτι, ρεύμα και νερό;
• Πώς θα απαιτήσουμε μείωση δημοτικών τελών σε κατοίκους, αυτοαπασχολούμενους/ες, οικογενειακά μικρομάγαζα, στην προοπτική κατάργησής τους, και αύξησής τους για τις αλυσίδες καταστημάτων και επιχειρήσεις τύπου supermarket;
• Πώς μπορούμε να κάνουμε κάθε γειτονιά κύτταρο συλλογικής οργάνωσης και αγώνα;
• Πως θα αγωνιστούμε για περισσότερους ελεύθερους χώρους και ποιοτικότερους χώρους πρασίνου;
Τίποτα δεν είναι μοιραίο – όλα μπορούν να αλλάξουν με τους αγώνες μας και τη συλλογική μας οργάνωση και πάλη.
Ελάτε να συζητήσουμε για όλα αυτά, για την επόμενη μέρα και ειδικά για την πόλη που προετοιμάζουν για εμάς, χωρίς εμάς.
Σάββατο 25 Ιανουαρίου 7:30 μμ
ΚΕΠ Ν. Ιωνίας (Πατριάρχου Ιωακείμ 4, κοντά σε ΗΣΑΠ Ν. Ιωνίας
