Οι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι, η νεολαία βιώνουμε τα τελευταία δέκα χρόνια μια άγρια επίθεση. Η φτωχοποίηση μεγαλώνει. Ολοένα και περισσότερος κόσμος τα βγάζει πέρα όλο και πιο δύσκολα. Χιλιάδες νέοι οδηγούνται στη μετανάστευση. Εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι βιώνουν την εργασιακή ανασφάλεια, τα ελαστικά ωράρια εργασίας και τη μείωση των αμοιβών τους. Οι εργαζόμενοι στο εμπόριο θα δουλέψουν εξαντλητικά ωράρια εργασίας από τώρα μέχρι το τέλος των γιορτών και πολλοί από αυτούς δεν θα πάρουν ούτε δώρο. Αυτή είναι όμως η μία πλευρά του λόφου.
Υπάρχει και η άλλη πλευρά. Είναι η πλευρά του κεφαλαίου και όσων το υπηρετούν. Του κεφαλαίου που βλέπει τα κέρδη του να αυξάνοντα αλλά δεν του αρκεί. Αναζητά συνέχεια και νέα πεδία κερδοφορίας και τα βρίσκει με την πρόθυμη αρωγή της σημερινής και όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων, των δήμων όπως του δικού μας, αλλά και του διαχρονικού συστημικού υπηρέτη του, της Εκκλησίας, βάζοντας στο στόχαστρο κάθε ελεύθερο χώρο, από τη Φιλαδέλφεια ως το Ελληνικό και από την Ακαδημία Πλάτωνος ως το Γουδί.