Το επανέλαβαν με το άνοιγμα των σχολείων και έγινε αίτημα όλης της κοινωνίας.
Σας το θύμισαν οι μαθητές αλλά και πολλοί γονείς με αγώνες, κινητοποιήσεις, καταλήψεις που βιαστήκατε να τις βαφτίσετε «ψεκασμένες», αλλά … δεν σας βγήκε.
Σπάστε τα τμήματα, σας είπαν. Απαντήσατε δεν έχουμε αίθουσες. Περιμένουμε να φυτρώσουν.
Ανοίξτε τις κλειστές αίθουσες όπου μπορείτε, σας είπαν. 27άρια τμήματα και κάτι ακατάληπτα για «μέσους όρους με 17 μαθητές», μπορέσατε και ψελλίσατε.
Κάντε το σε δύο ζώνες ή έστω πρωί-απόγευμα, σαν είπαν. Μηδενικοί διορισμοί, απαντήσατε με αποφασιστικότητα.
Ούτε το εκ περιτροπής συζητάτε αν η περιοχή δεν κοκκινίσει.
Προχωρήσατε κι άλλο: Διατάξατε τηλεμαθήματα, το νέο κοσκινάκι σας , το νέο καμάρι σας ως συνέχεια του καραντινομαθήματος, αλλά όχι για όλους. Εξαιρέσατε με την ποινή της απουσίας όσους συμμετέχουν στις καταλήψεις. Βάλατε τους ίδιους τους εκπαιδευτικούς να γίνουν καταδότες των μαθητών τους.
Χτυπήσατε με ΜΑΤ, χημικά και δακρυγόνα κάθε λογική διεκδίκηση γιατί είχατε το φόβο πως τα γεγονότα θα σας ξεπεράσουν, όπως και έγινε.
Δυστυχώς η επιμονή κυβέρνησης, υπουργείου παιδείας και δήμων να κλείνουν τα αυτιά τους, φέρνει άσχημα αποτελέσματα.
Στο δήμο μας ήδη μετράμε, ακόμη και με τα δικά σας πρωτόκολλα-λάστιχο κλείσιμο τμημάτων σε δημοτικά σχολεία λόγω κρουσμάτων σε δασκάλους και μαθητές και ακολουθούν και άλλα σε γυμνάσια και λύκεια για τον ίδιο λόγο. Κρίμα. Κι εκεί που πιστέψαμε τον Χαρδαλιά πως τα σχολεία δεν αποτελούν εστίες μεταδοτικότητας, διαψεύστηκε πριν αλέκτωρ λαλήσει τρεις.
