Από το Σάββατο 6 Δεκέμβρη όλοι ζούμε παράξενες μέρες. Αφορμή, η εν ψυχρώ δολοφονία από ειδικό φρουρό στα Εξάρχεια του 15χρονου μαθητή Αλέξη Γρηγορόπουλου. Μια δολοφονία που δεν έγινε τυχαία ή από λάθος, όπως πασχίζουν να μας πείσουν κυβέρνηση και ΕΛΑΣ. Αποτελεί συνέχεια μιας πολιτικής που εδώ και χρόνια δολοφονεί και απαγάγει μετανάστες, συλλαμβάνει διαδηλωτές, καταστέλλει και ποινικοποιεί εργατικούς αγώνες, σκοτώνει εργάτες στη ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη στο Πέραμα, νεαρές μητέρες στη Λευκίμμη, υποτιμά την ίδια την ανθρώπινη ζωή…
Σε μια κοινωνία που σκοτώνει τη φαντασία μας, μας κάνει να φοβόμαστε το διπλανό μας, παρακολουθούμενοι από χιλιάδες κάμερες, πολιορκημένοι από τα αγαθά που μας σερβίρουν οι τηλεοπτικές διαφημίσεις, ανήμποροι να κάνουμε πραγματικότητα μια δημιουργική μας ιδέα γιατί μόνο οι «κουμπάροι», οι ημέτεροι και οι υποταγμένοι έχουν πρόσβαση στα κέντρα λήψης των αποφάσεων. Σε μια κοινωνία που έχει κάνει νόμο το πλιάτσικο των τραπεζών απέναντι στους ανθρώπους...