Τετάρτη 9 Σεπτεμβρίου 2009

ΙΩΝΙΚΕΣ ΜΕΡΕΣ... ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟΥ

Τα φεστιβάλ που πραγματοποιούνται σε διάφορους δήμους τα τελευταία χρόνια, αν δεν αποτελούν μια άσκοπη πασαρέλα ηχηρών ονομάτων και, ταυτόχρονα, μέσο κατασπατάλησης του δημοσίου χρήματος (80000 ευρώ θα κοστίσουν στο δήμο μας) σε διάφορες κατευθύνσεις, ειδικά σε μια εποχή που μαίνεται η οικονομική κρίση, θα λέγαμε ότι μάλλον προβάλουν ως πολιτισμό ένα «γκλάμουρους» lifestyle, μια ιλουστρασιόν αισθητική φωταγωγημένων περιπτέρων, όπου το «εορταστικό» και κατά συνέπεια το καταναλωτικό κλίμα είναι πολύ πιο σημαντικό από την αναζήτηση, την ομορφιά της ανακάλυψης και ανάδειξης μιας πρωτότυπης καλλιτεχνικής δημιουργίας ή, ακόμα περισσότερο, των τοπικών ιδιαιτεροτήτων και των ανθρώπων. Έτσι λοιπόν, και οι «δικές μας» Ιωνικές Μέρες, ενώ θα μπορούσαν να αποτελέσουν μια καλή ευκαιρία συνεύρεσης των ανθρώπων στην πόλη τους έξω από την γκρίζα καθημερινότητα, δεν ξεφεύγουν από αυτό το μοντέλο.

Ειδικά φέτος, ιδιαίτερα άσχημη εντύπωση μας έκανε ο αποκλεισμός των μεταναστευτικών κοινοτήτων της Νέας Ιωνίας. Αν και το 2008 οι μεταναστευτικές οργανώσεις συμμετείχαν κανονικά, με την ανάδειξη στοιχείων του πολιτισμού και της παράδοσής τους, στις φετινές «Ιωνικές Μέρες» δεν υπάρχει τίποτα που να δείχνει ότι η Νέα Ιωνία είναι και μια γειτονιά υποδοχής μεταναστών, όπως κάποτε ήταν μια γειτονιά προσφύγων. Και ακόμη περισσότερο αν αληθεύει το γεγονός ότι ο αποκλεισμός τους έγινε κατόπιν αντίδρασης κάποιων - με υψηλό αίσθημα πατριωτισμού - «φορέων» της πόλης μας.

Το γεγονός αυτό είναι ιδιαίτερα προβληματικό αν αναλογιστεί κανείς ότι μερικούς μήνες πριν ζήσαμε στην περιοχή μας το γεγονός των κατ’ επανάληψη επιθέσεων σε μετανάστες με αποτέλεσμα τον σοβαρό, σε αρκετές περιπτώσεις, τραυματισμό αρκετών από αυτούς. Φυσικά δεν βρέθηκε ποτέ κανείς υπεύθυνος για τις επιθέσεις αυτές, ενώ οι όποιες εκδηλώσεις διαμαρτυρίας αντιμετωπίστηκαν με την εμφάνιση των ΜΑΤ στην πόλη μας.

Η δημοτική αρχή, με τον αποκλεισμό των μεταναστευτικών κοινοτήτων, φαίνεται τουλάχιστον να συναινεί στο κλίμα της ξενοφοβίας και του ρατσισμού που πάει να επιβληθεί στο σύνολο της ελληνικής κοινωνίας, ιδιαίτερα μετά και τα τελευταία μέτρα της κυβέρνησης αμέσως μετά τις ευρωεκλογές.

Για εμάς, ο πολιτισμός δεν αποτελεί «άβατο» στις διαθέσεις, τους προβληματισμούς και την ανάδειξη ρευμάτων, συλλογικοτήτων, καινούργιων δράσεων της νεολαίας, των εργαζομένων των μεταναστών. Θεσμοί όπως οι «Ιωνικές Μέρες» θα έπρεπε μέσω του πολιτισμού, να αποτελούν μέσο για την αντιστροφή αυτού του κλίματος, να συμβάλλουν στην προσέγγιση των ανθρώπων και στην αποδοχή της διαφορετικότητας.

Για μας οι μετανάστες αποτελούν οργανικό κομμάτι της πόλης μας, συμμετέχοντας σε κάθε πτυχή της οικονομικής και κοινωνικής ζωής. Είναι κομμάτι και εικόνα της συλλογικής μνήμης της προσφυγικής καταγωγής της πόλης μας αφού είναι οι σύγχρονοι πρόσφυγες της νέας τάξης και των πολέμων που διεξάγει σε κάθε γωνιά του πλανήτη. Η αλληλεγγύη μας είναι δεδομένη όπως δεδομένη είναι και η αντίθεσή μας σε κάθε ενέργεια που θέλει να τους περιθωριοποιήσει και να τους αποκλείσει από την καθημερινότητα της πόλης μας.

Εκτός Σχεδίου – Αριστερή Ριζοσπαστική Κίνηση στη Νέα Ιωνία

www.ektossxediou.blogspot.com, ektossxediou@gmail.com


Τρίτη 8 Σεπτεμβρίου 2009

Ανακοίνωση για τις πυρκαγιές των Αντικαπιταλιστικών Κινήσεων Πόλης

ΤΑ ΔΑΚΡΥΑ ΔΕΝ ΣΒΗΝΟΥΝ ΤΙΣ ΦΩΤΙΕΣ

Η ΣΙΩΠΗ ΔΕΝ ΣΤΑΜΑΤΑ ΤΗΝ ΛΕΗΛΑΣΙΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ

ΕΜΠΡΗΣΜΟΥΣ ΓΕΝΝΟΥΝ ΟΙ ΝΟΜΟΙ ΤΗΣ ΑΓΟΡΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΥΝΗΓΙ ΤΗΣ «ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ»

Και αυτό το καλοκαίρι ζούμε πυρκαγιές σε όλη την Ελλάδα. Υμηττός, Β.Α. Αττική, Εύβοια, Ζάκυνθος, Κιθαιρώνας, Πόρτο Γερμενό, … Δεν τις συνηθίσαμε, ούτε τις αποδεχόμαστε σαν αναπόφευκτο γεγονός. Δεν πρόκειται για έργο σε επανάληψη, αφού κάθε χρόνο οι συνέπειες τους σωρεύονται σε ένα πιο επιβαρυμένο φυσικό περιβάλλον, οι βλάβες που προξενούνται είναι δυσκολότερο να επανορθωθούν και οι επιδράσεις τους στη ζωή των ανθρώπων γίνονται πιο δραματικές. Οι συνθήκες ζωής και στην επαρχία, αλλά και ειδικά στο λεκανοπέδιο της Αττικής χειροτερεύουν.

Οι νέες πυρκαγιές δεν αποτελούν μια ακόμα φυσική καταστροφή, που συνέβη χωρίς ευθύνες και χωρίς αιτίες.

Όλα τα στοιχεία μαρτυρούν ότι το έδαφος για τις καταστροφικές πυρκαγιές και την αποψίλωση των δασών προετοιμάζεται μεθοδικά εδώ και χρόνια με την πολιτική που ασκείται: – Νόμοι, όπως ο Ν. 779/79 της Ν.Δ. και ο Ν. 1734/89 του ΠΑΣΟΚ για να αποχαρακτηρισθούν εκ. στρέμματα δάσους, Ν. 3208/2003 του ΠΑΣΟΚ που άλλαξε τον ορισμό της έννοιας του δάσους απαιτώντας την κάλυψη στο 25% της επιφάνειας με δασικά είδη αντί του προηγούμενου 15%, – Αναθεώρηση του άρθρου 24 του Συντάγματος το 2001 επί ΠΑΣΟΚ, ακολούθησε η προσπάθεια της Ν.Δ. για νέα αναθεώρηση παρότι δεν τα κατάφερε. – Έκτοτε με μια σειρά ρυθμίσεις, σχέδια και διατάξεις προωθεί τον αποχαρακτηρισμό και την εκμετάλλευση των δασών. – Η αναδάσωση δεν είναι πουθενά πάνω απ’ 10% των καμένων. – Από καμιά κυβέρνηση δεν έχει προχωρήσει η σύνταξη των δασικών χαρτών και του δασολόγιου. -Το «λιγότερο κράτος» που σήμαινε λιγότερες κοινωνικές δαπάνες ήταν στις προτεραιότητες των κυβερνήσεων και δημιούργησε τα κενά στο πρωταρχικό που είναι η πρόληψη (δασοπροστασία) και τις περικοπές των χρημάτων για πυρόσβεση, για χιλιάδες κενές θέσεις δασοπυροσβεστών και τεχνικά μέσα. Όλα δείχνουν ότι υπάρχουν πολιτικές ευθύνες για την κατάσταση.

Από την άλλη η έκταση των πυρκαγιών, η επαναληπτικότητα τους και η ένταση των συνεπειών τους φανερώνουν ότι υπάρχει κάτι πιο βαθύ που δεν έχει να κάνει μόνο με τις τρέχουσες πολιτικές που ασκήθηκαν τις τελευταίες δεκαετίες στη χώρα, αλλά με το καπιταλιστικό μοντέλο οργάνωσης της κοινωνίας μας. Μια μαύρη κλωστή συνδέει την άνοδο της παγκόσμιας θερμοκρασίας εξαιτίας του φαινομένου του θερμοκηπίου και την ξηρασία, που έχει κάνει τα δάση έτοιμα να φουντώσουν με την πρώτη φιτιλιά, με το κοινωνικό σύστημα της ασύδοτης εκμετάλλευσης της φύσης και του ανθρώπου. Το κυνήγι του μέγιστου κέρδους, η ιδιοποίηση του πλούτου, το «αναπτυξιακό» μοντέλο που προωθείται στο όνομα της «αξιοποίησης» της γης, η απαξίωση του συλλογικής χρήσης του περιβάλλοντος έναντι της ατομικής ιδιοκτησίας οπλίζουν τα χέρια των εμπρηστών και βάζουν προσάναμμα στα δάση.

Τους δρόμους της φωτιάς χάραξαν οι πυρκαγιές στην Ηλεία και στον Υμηττό. Την χωροθέτητηση του ΧΥΤΑ στο Γραμματικό έδειξε η φετινή φωτιά που εξαπλώθηκε στη Β.Α. Αττική.

Γιατί πάνω από τους ανθρώπους και το περιβάλλον μπαίνουν τα κέρδη και οι επιχειρήσεις.

Από τη μια οι ιδιωτικές κατασκευαστικές εταιρείες, τα επιχειρηματικά συμφέροντα, οι οικοπεδοφάγοι, οι εμπρηστές, τα real estate, με την αλόγιστη δόμηση και από την άλλη το κράτος, η εκκλησία, ο στρατός, οι δήμοι, οι ΔΕΚΟ με τις ανεξέλεγκτες χρήσεις ασελγούν πάνω στη γη και στα δάση θεωρώντας τα ένα «πεδίο βολής φτηνό».

Κομμάτια του ίδιου παζλ αποτελούν η πολιτική της Ε.Ε., τα νέα σχέδια του ΥΠΕΧΩΔΕ για Εθνικό Χωροταξικό Σχεδιασμό, το Νέο Ρυθμιστικό Αττικής, η κατασκευή των νέων αυτοκινητόδρομων μέσα στον Υμηττό, οι καταπατήσεις, η νομιμοποίηση της αυθαιρεσίας, τα «αναψυκτήρια» τύπου Μαγγίνα, το αυθαίρετο Σουφλιά, οι βίλες μέσα στα δάση, η έλλειψη πόρων για αναδασώσεις-διάνοιξη ζωνών πυρασφάλειας-φροντίδα των δασών, η υποβάθμιση των κινδύνων, η έλλειψη οργάνωσης, προετοιμασίας και συντονισμού από τους αρμόδιους φορείς, το σχεδιαζόμενο Π.Δ. για τον Υμηττό.

Σήμερα, πριν είναι πολύ αργά, υπάρχει επιτακτική ανάγκη να ανατραπεί η περιβαλλοντοκτόνα πολιτική του κράτους και των ΟΤΑ και να μπουν οι βάσεις για τη αρμονική συμβίωση του ανθρώπου με τη φύση.

Απαιτείται άμεσα κινητοποίηση όλων των κατοίκων για τη ματαίωση των σχεδίων τους. Μόνο η ανάπτυξη ενός μαζικού-λαϊκού κινήματος με την ανεξάρτητη δράση των επιτροπών κατοίκων, των πρωτοβουλιών αγώνα, των μαζικών φορέων και η καταγγελία των ευθυνών των κρατικών και των δημοτικών αρχών μπορεί να βάλει φραγμό στα σχέδια τους.

Να πάρουμε την υπόθεση του αγώνα στα χέρια μας, χωρίς αυταπάτες για τις δήθεν οικολογικές ευαισθησίες των μεγάλων επιχειρηματιών που ελέγχουν ΜΜΕ και θέλουν την ανάθεση του συντονισμού των κινητοποιήσεων σε αυτούς. Να διεκδικήσουμε μαχητικά όσα μας ανήκουν. Να μην περιοριστούμε σε ανώδυνες και ελεγχόμενες σιωπηρές διαμαρτυρίες.

ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΜΕ τα νέα σχέδια της κυβέρνησης Ν.Δ. και όλου του συνασπισμού της πολιτικής και οικονομικής εξουσίας τους για :

• Εμπορευματοποίηση – τσιμεντοποίηση του περιαστικού πράσινου και των ελεύθερων χώρων μέσα στον αστικό ιστό.

• Παράδοση της δημόσιας γης και των δασών στα επιχειρηματικά συμφέροντα.

• Κατασκευή αυτοκινητόδρομων μέσα στα δάση.

• Εθνικό χωροταξικό σχεδιασμό που θυσιάζει ακτογραμμή και δάση στο βωμό της εμπορικής εκμετάλλευσης.

• Εφαρμογή Ρυθμιστικού σχεδίου στην Αττική, που επεκτείνει την πόλη και τσιμεντοποιεί το λεκανοπέδιο.

• Ξεπούλημα της καμένης αγροτικής γης στην κατασκευαστική και τουριστική βιομηχανία,

• Οικονομική «αξιοποίηση» των δασών.

• Άρση ακόμα και των χαλαρών και διάτρητων διατάξεων για την προστασία των ορεινών όγκων της Πάρνηθας, του Υμηττού, της Πεντέλης, όπως επιχειρείται και με το νέο σχέδιο Π.Δ. για τον Υμηττό.

ΝΑ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΟΥΜΕ :

—Να καταργηθούν οι «δασοκτόνοι» νόμοι.
—Χωρίς εξαιρέσεις κήρυξη όλων των καμένων εκτάσεων ως αναδασωτέων και άμεσο σχεδιασμό της αναδάσωσής τους.
—Άμεση χρηματοδότηση για τη λήψη μέτρων προστασίας των καμένων εκτάσεων από διάβρωση, καταπατήσεις, διεκδικήσεις, δόμηση.
—Επεξεργασία δασολογίου και δασικών χαρτών, που θα συμπεριλαμβάνουν τα δάση και τις δασικές εκτάσεις (θαμνώδη) με απαγόρευση κάθε άλλης χρήσης τους.
—Απαγόρευση της επέκτασης του σχεδίου πόλης στις δασικές περιοχές.
—Κατάργηση της ιδιοκτησίας ή της διεκδίκησης δασικών εκτάσεων από εκκλησία, τράπεζες, οικοδομικούς συνεταιρισμούς, καταπατητές και κάθε λογής ιδιωτικά συμφέροντα. Το δάσος ανήκει στο λαό.
—Γενναία χρηματοδότηση για την προστασία των δασών, με τις απαραίτητες υλικοτεχνικές υποδομές και μέσα και προσλήψεις του απαιτούμενου ανθρώπινου δυναμικού με μόνιμη και σταθερή εργασία.
—Αποζημίωση των πυροπαθών χωρίς φορολογική επιβάρυνση των εργαζομένων και να μην οικοδομηθεί ξανά τίποτα στις δασικές εκτάσεις (καμένες και μη).
—Περισσότερο πράσινο, ελεύθερους χώρους και ελεύθερες παραλίες και μέσα στον πολεοδομικό ιστό.

Μπροστά στην ακατάσχετη λεηλασία των εργαζόμενων και της φύσης, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στον κόσμο ολόκληρο, που φέρνει πλάι στην παγκόσμια φτώχεια και τους πολέμους και το φάσμα μιας πρωτοφανέρωτης οικολογικής καταστροφής, μόνο η οργάνωση και ο αγώνας των εργαζόμενων και της νεολαίας μπορεί να βάλει φραγμό και να υπερασπίσει το μέλλον.