3,5 ολόκληρα χρόνια μετά τους ολυμπιακούς αγώνες και η ζωή στην Αθήνα γίνεται όλο και πιο ανυπόφορη. Καθημερινά, βιώνουμε μια συντονισμένη επίθεση ακόμη και στα πιο αυτονόητα δικαιώματά μας μέσα και έξω από τη δουλειά, στα πανεπιστήμια, τα σχολεία, τις γειτονιές. Βλέπουμε να εμπορευματοποιείται το περιβάλλον, να τσιμεντοποιείται η ίδια η πόλη μας, οι ελεύθεροι χώροι να λιγοστεύουν, ο πολιτισμός να εκμηδενίζεται.
Ειδικά το ζήτημα της πόλης και του περιβάλλοντος επανέρχεται δυναμικά στο προσκήνιο, με την επιχειρούμενη Αναθεώρηση του άρθρου 24 του Συντάγματος, τις Συμπράξεις Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ), το νέο Κώδικα Δήμων και Κοινοτήτων, τις μεταολυμπιακές χρήσεις εκτάσεων και εγκαταστάσεων και τα υπόλοιπα «μεγάλα έργα». Το «όραμα» κράτους και κεφαλαίου για τη μετατροπή της Αθήνας σε μητρόπολη διεθνούς εμβέλειας δυστυχώς για εμάς, παραμένει, και ότι δεν πρόλαβαν να κάνουν με την Ολυμπιάδα θέλουν να το κάνουν τώρα.