Φέτος και λίγες μέρες πριν το φεστιβάλ ανοίξει τις πύλες του, η πρυτανεία του ΕΚΠΑ , ανακοίνωσε στους διοργανωτές ότι δεν πρόκειται να παραχωρηθεί ο χώρος. Είχε προηγηθεί κι ο δεύτερος εκλογικός γύρος με τα γνωστά αποτελέσματα. Οι δικαιολογίες και οι αιτιάσεις των πρυτανικών αρχών ήταν το λιγότερο αστείες κι ανάξιες λόγου.
Οι διοργανωτές δεν πτοήθηκαν και σχεδόν αμέσως βρήκαν νέο χώρο διεξαγωγής. Ο χώρος αυτός ήταν το πάρκο Βεϊκου κοντά στην γειτονιά μας, στο Γαλάτσι . Η εμπειρία και η συλλογική κινητοποίηση ήταν το πυρομαχικό που βοήθησε ώστε η γιορτή αυτή να γίνει και να έχει επιτυχία. Οι συζητήσεις και οι μουσικές εκδηλώσεις αποτελούν τον κορμό και προσφέρουν πραγματικά μια βαθιά ανάσα στο σκοτάδι όπως αυτό απλώνεται και δυστυχώς θα συνεχίσει να απλώνεται τους επόμενους μήνες. Είναι ίσως μια πολύ καλή ένεση αισιοδοξίας την ίδια στιγμή που η ρητορική για φράκτες, pushbacks, αγωγής αγνότητας και προστασίας του αγέννητου παιδιού, ακούγεται όλο και πιο δυνατά, με στόμφο και με το δάχτυλο υψωμένο.
Βλέπετε οι ταγοί του έθνους συνηθίζουν να φωνάζουν δυνατά, να χρησιμοποιούν τις κινήσεις του σώματος για να πείσουν ευκολότερα το ακροατήριο. Το έχουν διδάξει καλά άλλωστε οι διάφοροι σωτήρες κατά καιρούς ξένοι κι εγχώριοι. Μην ξεχνάμε ότι η γειτονιά μας είναι μια γειτονιά στημένη από πρόσφυγες αλλά και ότι σήμερα την κατοικούν αρκετές χιλιάδες μετανάστες εργάτες. Η σημαντική αύξηση της ακροδεξιάς ψήφου στις τελευταίες εκλογές μέσα στη Νέα Ιωνία είναι ένα ακόμη ανησυχητικό στοιχείο. Είναι λοιπόν και μια νίκη ακόμη η πραγματοποίηση αυτής της γιορτής.Πάντως τα αντανακλαστικά που επέδειξαν οι διοργανωτές ήταν η καλύτερη απάντηση σε όλο αυτό το κομμάτι της κοινωνίας που ηδονίζεται με τους πνιγμούς, την κακομεταχείριση, τη βία που ασκούνται πάνω στα σώματα των πιο αδύναμων και κατατρεγμένων ανθρώπων. Ο φασισμός και η κοινοτοπία του κακού μπορεί να γίνεται όλο και πιο πολύ προσιτό κήρυγμα στα αυτιά αρκετών ανθρώπων, αλλά φαίνεται πως όσοι κι όσες θέλουμε το δηλητήριο του φιδιού μακριά θα παίρνουμε δύναμη από τέτοιες ενέργειες και κινήσεις.
Γιατί τελικά οι φράκτες την απλωσιά του κόσμου μας στενεύουν .