Ήταν τέτοιες ημέρες πριν σαράντα
χρόνια. Η καταχνιά είχε σκεπάσει τη χώρα. Είχε τρομοκρατήσει το λαό. Είχε
εξορίσει και βασανίσει τα καλύτερα παιδιά του. Ήταν τέτοιες ημέρες, στενάχωρες
και δύσκολες.
Και τότε όπως και τώρα, η τάξη και η
ασφάλεια είχαν αναδειχτεί σε βασικές αξίες. Η ελευθερία, η δημοκρατία, τα
δικαιώματα των εργαζόμενων, είχαν μεταναστεύσει. Η νεολαία, σύμφωνα με τους
μεγαλύτερους ,ήταν αδιάφορη, απολίτικη. Μάλιστα την έλεγαν και γενιά του
Γουέμπλεϋ.
Όπως πάντα όμως η ζωή περιγελάει τις
αναλύσεις. Και φέρνει στο φως, αδιαφορώντας για αυτές , τις ανάγκες των
ανθρώπων. Φέρνει στο φως τη δύναμη και την ελπίδα, την πάλη για έναν κόσμο
διαφορετικό.
Τέτοιες μέρες όπως και σήμερα
χιλιάδες στην αρχή δεκάδες χιλίάδες αργότερα συνάντησαν με τα βήματά τους στο
κτήριο του Πολυτεχνείου, τον αγώνα. Νίκησαν τον φόβο και αγκάλιασαν την ελπίδα.
Σήκωσαν ψηλά το κεφάλι τους και έγιναν φάρος της λευτεριάς.
Και τότε βέβαια δεν έλειπαν οι
«σοβαρές» φωνές: Οι φοιτητές να κοιτάνε τα μαθήματά τους. Μην ανακατέυεσαι δεν
βγαίνει τίποτα. Μην ακούς τι σου λένε, όλοι αυτοί είναι εχθροί της πατρίδας και
του έθνους.
Βλέπετε ποτέ οι ισχυροί δεν
μπορούσαν ναχωνέψουν ότι είναι δυνατόν
να υπάρχουν άνθρωποι που τους αμφισβητούν. Έτσι και σήμερα που η μαύρη καταχνιά
έρχεται πάλι να σκεπάσει τη χώρα, που τα δημοκρατικά δικαιώματα και οι
ελευθερίες αμφισβητούνται, που εκατοντάδες χιλιάδες έργαζόμενοι πετιούνται στα
αζήτητα και οι νέοι μεταναστεύουν, άρχισαν πάλι να ηχούν οι σειρήνες της
υποταγής και του φόβου.
Η κυβέρνηση ΝΔ ΠΑΣΟΚ που έχει
εξανδραποδίσει το λαό μας και έχει καταδικάσει στη φτώχεια την ανεργία και την
ξενιτιά τη νεολαία μας, θα μας καλέσει ακόμα μια φορά να κάνουμε πως δεν
καταλαβαίνουμε. Με όπλο τον φόβο την τρομοκρατία και την πιο βάρβαρη καταστολή,
θα επιχειρήσει σήμερα, σαράντα χρόνια
μετά την μεγαλειώδη εξεγερση του Πολυτεχνείου να τελειώσει επιτέλους οριστικά
με τις εκρεμμότητες που έχουν ακόμα απομείνει.
Έτσι, λοιπόν, σήμερα, πρέπει να πούμε τα δικά μας ΚΑΤΩ, τα σύγχρονα
ΟΧΙ. Όπως τότε η δικτατορία, ηττήθηκε, σήμερα πρέπει να ανατρέψουμε τους δικούς
μας εφιάλτες, τις βάρβαρες πολιτικές κυβέρνησης –ΕΕ-κεφαλαίου. Γιατί δεν
υπάρχει περίπτωση ο λαός μας, η νεολαία, οι εργαζόμενοι να γίνουν αυτόχειρες
και να καταδικάσουν τους ίδιους και τα παιδιά τους σε μια ζωή χωρίς μέλλον.
Γιατί και τώρα όπως και τότε, οι χιλιάδες καθημερινοί άνθρωποι που δεν
περιδιαβαίνουν τα κανάλια, που δίνουν
μάχη για την επιβίωση και την αξιοπρέπεια, θα έχουν τον τελικό λόγο.
Που
γεννιούνται στους μικρούς αγώνες, μαζί με τους εργάτες της Χαλυβουργίας, τους
απεργούς καθηγητές, τους εργαζόμενους της ΕΡΤ, τους εργαζόμενους απεργούς εδώ
και 10 εβδομάδες στα πανεπιστήμια, στις πύλες της ΛARKO, στις απεργιακές
φρουρές της ΜΕΒΓΑΛ, της Wind και της Vodafone, στις αντιφασιστικές διαδηλώσεις
στο Κερατσίνι και σε όλη την Ελλάδα, στα χωριά της Χαλκιδικής που αντιστέκονται
στις πολυεθνικές, στις πανεργατικές απεργίες, στις πλατείες και στις
συγκεντρώσεις.
ΔΟΥΛΕΙΑ
– ΨΩΜΙ - ΠΑΙΔΕΙΑ – ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
ΤΟ
ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΘΑ ΝΙΚΗΣΕΙ
Όλοι στη
συγκέντρωση και πορεία Κυριακή 17 Νοέμβρη, 15:00, Κλαυθμώνος
Εκτός Σχεδίου – Αριστερή Ριζοσπαστική Κίνηση
στη Νέα Ιωνία
