Η Νέα Ιωνία σήμερα είναι μια πόλη που οι γειτονιές και οι δημόσιοι ελεύθεροι χώροι της είναι πλέον ζητούμενο για την πλειοψηφία των κατοίκων. Οι ελεύθεροι δημόσιοι χώροι εδώ και χρόνια βρίσκονται στο στόχαστρο επιχειρηματικών συμφερόντων. Τα οικόπεδα της ΕΡΙΟΤΕΚ και της ALTEC, το ΟΤ 150, το ΟΤ445 (που έχει γίνει το περίφημο Ιωνικό Κέντρο της Εκκλησίας Α.Ε.), η πλατεία Πάρσης, η ανεξέλεγκτη επέκταση των τραπεζοκαθισμάτων, οι κλειστές και ακατάλληλες παιδικές χαρές είναι μόνο ένα κομμάτι αυτού του μακρύ καταλόγου.
Η Νέα Ιωνία σήμερα είναι μια στην πόλη που τα σχολικά κτίρια είναι λίγα, παλαιά, κακοσυντηρημένα. Πού πάνω από 200 μικρά παιδιά στεγάζονται ακόμη σε ακατάλληλες αίθουσες ή φιλοξενούνται σε προκάτ οικίσκους σε προαύλια σχολείων
Και ο Δήμος της Νέας Ιωνίας είναι ο Δήμος των ελάχιστων, αν όχι ανύπαρκτων, κοινωνικών υπηρεσιών, χωρίς μέριμνα για ανέργους και οικονομικά αδύναμους, είναι ο Δήμος των τροφείων σε παιδικούς σταθμούς για όσα παιδιά έχουν την τύχη να βρουν θέση, του αντίτιμου για συμμετοχή σε καλλιτεχνικές, πολιτιστικές και αθλητικές δραστηριότητες, των υποστελεχωμένων υπηρεσιών και των ελαστικών σχέσεων εργασίας.
Για αυτή την πραγματικότητα καλούμαστε να μιλήσουμε, να ιεραρχήσουμε τις ανάγκες μας και να καταθέσουμε και εμείς τις δικές μας πολιτικές προτάσεις.
Ας μιλήσουμε λοιπόν για την πόλη που θέλουμε να ζούμε.
- Εμείς λέμε ότι μας αξίζει μία Νέα Ιωνία που κανένα παιδί δεν θα είναι εκτός Δημοτικών Παιδικών Σταθμών, που κανένας γονιός δεν θα πληρώνει τροφεία σε αυτούς. Άρα έχουμε ανάγκη από Νέους Σύγχρονους Παιδικούς Σταθμούς, με μόνιμο προσωπικό και κρατική, σταθερή και επαρκή χρηματοδότηση. Είναι γνωστό άλλωστε ότι στην Καλογρέζα και στην Αλσούπολη δεν υπάρχει ούτε ένας. Η παράταξη του Μανούρη στο χώρο της Αλσούπολης (στο οικόπεδο της πρώην ΑΛΤΕΚ) «οραματίζεται» να φτιαχτεί πολυχώρος εκδηλώσεων και συνεδρίων.
- Εμείς λέμε ότι μας αξίζει μία Νέα Ιωνία που κανένα παιδί δεν θα μπαίνει σε αίθουσα προκάτ, αλλά σε σύγχρονα σχολεία. Το πιο νέο σχολικό κτίριο στο δήμο είναι ήδη 25 ετών. Άρα έχουμε ανάγκη από νέα κτίρια, σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης, πλήρως στελεχωμένα με μόνιμους καθηγητές και με την απαραίτητη υλικοτεχνική υποδομή. Η παράταξη της Θωμαΐδου στο πρόγραμμα της, προτείνει να φτιαχτεί ψηφιακό Μουσείο και να κάνουμε ενεργειακές αναβαθμίσεις. Κουβέντα για νέα σχολεία.
- Εμείς λέμε ότι μας αξίζει μία Νέα Ιωνία με περισσότερους δημόσιους ελεύθερους χώρους. Άρα έχουμε ανάγκη από περισσότερους, καλύτερα συντηρημένους και ελεύθερα προσβάσιμους δημόσιους χώρους και νέες σύγχρονες και ασφαλείς παιδικές χαρές. Είμαστε μία περιοχή με μικρή αναλογία δημόσιων ελεύθερων χώρων ανά κάτοικο και παρόλα αυτά βλέπουμε εν δυνάμει ελεύθερους χώρους να κινδυνεύουν να χαθούν (βλ. ΕΡΙΟΤΕΚ). Βλέπουμε ΌΛΟΥΣ τους υπόλοιπους να σιωπούν συνειδητά στην άλωση του δημόσιου ελεύθερου χώρου από τραπεζοκαθίσματα και άλλες εμπορικές χρήσεις, όπως άλλωστε και ΌΛΟΙ τους (φανερά ή σιωπηρά) παρέδωσαν το χώρο στο ΟΤ445 στον Περισσό στα συμφέροντα της τοπικής Μητρόπολης.
- Εμείς λέμε ότι μας αξίζει μία Νέα Ιωνία όπου ο Δήμος θα είναι πλήρως στελεχωμένος και μόνο με μόνιμους εργαζομένους. Και αυτό γιατί έχουμε ανάγκη από δωρεάν, ποιοτικές, δημόσιες υπηρεσίες (σε όλα το φάσμα αρμοδιοτήτων ενός Δήμου) και όπως έχει αποδείξει η πράξη κάτι τέτοιο μόνο με μόνιμους εργαζομένους μπορεί να επιτευχθεί. Οι υπόλοιποι αποδέχονται, ή ακόμα και το έχουν ανοιχτά στο πρόγραμμά τους να προχωρήσουν σε ιδιωτικοποιήσεις των υπηρεσιών του Δήμου ενώ, όπως βλέπουμε στην πράξη, οι ιδιωτικοποιήσεις, οι παραχωρήσεις, οι συμπράξεις δημοσίου και ιδιωτικού τομέα σε όλες τις περιπτώσεις έχουν οδηγήσει σε ακριβότερες υπηρεσίες, χειρότερης ποιότητας.
- Εμείς λέμε ότι μας αξίζει μία Νέα Ιωνία της ισότητας και της αλληλεγγύης που θα υψώνει τοίχος απέναντι στο φασισμό. Οι φασίστες δεν έχουν καμία θέση σε κανένα σχολείο, σε καμία γειτονιά, σε καμία πόλη αλλά δυστυχώς βλέπουμε τι έχει γίνει τις τελευταίες μέρες και με τους υποψηφίους των επονομαζόμενων «ανεξάρτητων» παρατάξεων. Προϋπηρεσία και φιλίες με την εγκληματική οργάνωση της ΧΑ, ρατσιστικές δημοσιεύσεις στα social media κ.α.
Θα ήθελα όμως να απαντήσω και σε μία κλασική ερώτηση – κριτική που μας γίνεται.
«Ωραία όλα αυτά αλλά μήπως είναι ανέφικτα; Που θα βρεθούν τα χρήματα να γίνουν αυτά;»
Και θα απαντήσω με κάποιες ερωτήσεις.
- Γιατί δηλαδή οι προτάσεις των υπόλοιπων είναι εφικτές αλλά αυτά που ιεραρχούμε εμείς ως βασικές ανάγκες των κατοίκων σήμερα είναι κάποιο είδος ουτοπίας;
- Ένας πολυχώρος συνεδρίων στην Αλσούπολη μπορεί να φτιαχτεί, αλλά ένας παιδικός σταθμός όχι;
- Ένας ψηφιακό μουσείο μπορεί να φτιαχτεί, αλλά ένα νέο σχολείο όχι;
- Οι κυβερνήσεις μπορούσαν να εξασφαλίσουν 55εκατ. € για το έργο της Μητρόπολης στο ΟΤ445, αλλά δεν έχουν χρήματα για να απαλλοτριωθεί η ΕΡΙΟΤΕΚ εδώ και 15-20 χρόνια;
- Οι Δήμοι μπορούν να προσλάβουν όσους εργολάβους θέλουν, να κάνουν απευθείας αναθέσεις, ΣΔΙΤ και ότι άλλο φανταστούν αλλά δεν μπορούν να προσλάβουν μόνιμο προσωπικό γιατί δεν έχουν χρήματα, λες και οι εργολάβοι θα έρθουν δωρεάν;
- Τι πραγματικά έχουμε ανάγκη και ποιες πρέπει να είναι οι προτεραιότητες μας.
- Τελικά ποιος ορίζει ποιες κοινωνικές ανάγκες θα καλυφθούν και ποιες όχι.
Να πάρουμε για παράδειγμα το έργο της γεωθερμίας που ενώ θεωρητικά έχει τελειώσει εδώ και πάνω από 5 χρόνια, ο Δήμος έχει δώσει άλλες 200-300 χιλιάδες ευρώ, μετά την ολοκλήρωσή του, μήπως και καταφέρει να το κάνει να λειτουργεί.
Ένα έργο που το σχεδίασε και υλοποίησε η παράταξη της Ενότητας των Κανλή-Γκότση, συνέχισε να ξοδεύει χρήματα για το έργο η παράταξη της Δύναμης Προοπτικής της Θωμαΐδου χωρίς να έχει καταφέρει να το λειτουργήσει και το υποστήριξε η παράταξη Δημιουργία Αλληλεγγύη του Μανούρη που έχει για υποψηφίους τους δύο Αντιδημάρχους που διαχειριστήκανε το συγκεκριμένο έργο ως Αντιδήμαρχοι με την Ενότητα.
Ας δούμε και ένα δεύτερο παράδειγμα με το υπόγειο πάρκινγκ στο ΟΤ150, στο κέντρο της πόλης. Όλες οι παρατάξεις τονίζουν την ανάγκη των χώρων πρασίνου. Όμως όλες, μα όλες, συμφωνούν με παραλλαγές στην ανάγκη ενός έργου που αν δούμε αντίστοιχα παραδείγματα έργων, στην καλύτερη δεν έλυσαν κανένα πρόβλημα, στις περισσότερες περιπτώσεις δημιούργησαν επιπλέον κυκλοφοριακό φόρτο (με την αντίστοιχη επίδραση που έχει αυτό στην καθημερινότητα και την ποιότητα ζωής των κατοίκων), ενώ και οι χώροι πάνω από το πάρκινγκ ακόμη και αν εξαγγέλλονται ως χώροι πρασίνου καταλήγουν σε ένα ξεραμένο γκαζόν με μπετό.
Και ας πάμε και στο δεύτερο ερώτημα και ας πούμε αυτά που αποφεύγουν να πουν οι υπόλοιποι, το ποιος ορίζει ποιες κοινωνικές ανάγκες θα καλυφθούν και ποιες όχι.
Οι δήμοι έχοντας φτάσει σε ένα επίπεδο οικονομικής ασφυξίας, εξαιτίας των πολιτικών επιλογών των κυβερνήσεων και της ΕΕ, προσπαθούν να βρουν χρηματοδοτήσεις μέσω κρατικών και ευρωπαϊκών προγραμμάτων.
Με απλά λόγια, σταμάτησε η κρατική χρηματοδότηση την οποία ο κάθε Δήμος θα μπορούσε να αξιοποιήσει για την ικανοποίηση των αναγκών των κατοίκων (όπως μπορεί και όπως θέλει να τις ιεραρχήσει αυτές η κάθε δημοτική αρχή), και πλέον υπάρχουν μόνον τα έκτακτα προγράμματα ενισχύσεων και το ΕΣΠΑ που αφορούν είτε έργα βιτρίνας, είτε έργα όπου η ΕΕ δίνει προτεραιότητα με βάση τις κεντρικές της επιλογές, και όχι φυσικά τις ανάγκες των κατοίκων.
Και για αυτό, μπορεί να ακουστεί τραγελαφικό, αλλά όντως μπορεί πχ να δούμε να ξεφυτρώνει ένα ψηφιακό μουσείο στην πόλη μας, αλλά τα παιδιά θα είναι ακόμα σε προκατ. Γιατί τελικά το αν θα καλυφθούν οι κοινωνικές ανάγκες μίας περιοχής εξαρτάται από τις πολιτικές κατευθύνσεις των κυβερνήσεων και τις ΕΕ, που ορίζουν τα αντίστοιχα προγράμματα και χρηματοδοτήσεις.
Αυτό είναι το πλαίσιο το οποίο αποδέχονται και στηρίζουν οι παρατάξεις Μανούρη, Θωμαΐδου, Κανλή και Χριστοδούλου. Είναι το πλαίσιο για το οποίο δεν θα μιλήσουνε ποτέ γιατί είναι εκφραστές και υποστηρικτές αυτής της πολιτικής.
Για αυτό έχουν μετατρέψει την προεκλογική περίοδο σε μια πασαρέλα τοπικών αρχόντων/παραγόντων και διαπροσωπικών σχέσεων, ενώ το πήγαινε-έλα υποψηφίων συμβούλων μεταξύ των παρατάξεών τους, θα το ζήλευε και καλοκαιρινή περίοδος μεταγραφών στο ποδόσφαιρο.
Για εμάς η πόλη μας είναι σημαντική πλευρά της καθημερινότητάς μας, και η καθημερινότητά μας καθορίζεται από πολιτικές επιλογές, πάνω στις οποίες τοποθετούμαστε.
Ακόμη και η Λαϊκή Συσπείρωση όμως, στη περιοχή μας, παρά το ότι προβάλλει ένα πρόγραμμα διεκδικήσεων, αρνείται κάθε συμμετοχή σε πρωτοβουλίες κοινής δράσης στο κίνημα, ενώ προβάλει την κομματική-παραταξιακή ενίσχυση του ΚΚΕ, ως προϋπόθεση για οποιοδήποτε θετικό βήμα. Προβάλει λογικές ανάθεσης σε «κόκκινους» συμβούλους και δημάρχους, ενώ από την μεριά μας πιστεύουμε ότι απαιτείται μια πραγματική συλλογική διεκδικητική οργάνωση του λαού για να πάει η κατάσταση αλλιώς.
Δεν είναι ο αριθμός των δημοτικών συμβούλων που κάνει τι διαφορά, αλλά το ποια είναι η πραγματική σου στάση στο κίνημα. Ο αγώνας για την ικανοποίηση των αναγκών μας, συνδέεται με την ανάγκη γενικότερων πολιτικών αλλαγών, σε σύγκρουση με τα μεγάλα συμφέροντα, τις δυνάμεις του κεφαλαίου, την κυβέρνηση και την ΕΕ.
Πρέπει λοιπόν να θέτεις στόχους αμφισβήτησης και σύγκρουσης με τα ευρωπαϊκά προγράμματα μέσα από τα οποία «περνάει» και επιβάλλεται η αντιλαϊκή πολιτική σε δήμους και περιφέρειες, και όχι να τα αποδέχεσαι και να τα χρησιμοποιείς, ακόμα και καταγγέλλοντας τα.
Κόντρα σε όλα αυτά, εμείς λέμε πως δικαιούμαστε και είναι εφικτό να πάει η κατάσταση αλλιώς. Και λέμε καθαρά ότι όλα αυτά δεν θα επιβληθούν απλά με την ψήφο.
Θα επιβληθούν μέσα από την ανάπτυξη της πάλης, τις λαϊκές συνελεύσεις, τις επιτροπές αγώνα, με ένα συνολικό ανατρεπτικό εργατικό, λαϊκό και νεολαιίστικο κίνημα. Γιατί χωρίς πραγματικό κίνημα των κατοίκων, με διεκδικήσεις με βάση τις πραγματικές ανάγκες θα είμαστε απλώς θεατές σε μια μικρογραφία του αντιδραστικού πολιτικού συστήματος.
Η ελπίδα για μια αξιοβίωτη ζωή δεν βρίσκεται στον συμβιβασμό με την μιζέρια, στην αναζήτηση μιας καλύτερης διαχείρισης της φτώχειας.
Με οδηγό μας το ρεαλισμό των σύγχρονων εργατικών λαϊκών αναγκών, στην εποχή του ασύλληπτου κοινωνικού πλούτου που τον καρπώνονται λίγοι, αγωνιζόμαστε για την ζωή και την πόλη που μας αξίζει.
Για δημόσια δωρεάν κοινωνικά αγαθά, για να μη μείνει κανένα παιδί εκτός παιδικών και βρεφικών σταθμών, για ελεύθερους χώρους, για να γίνει το ΟΤ150 αποκλειστικά πάρκο, για απαλλοτρίωση ΟΤ445 και άλλα πολλά.
Παρεμβαίνουμε στις δημοτικές εκλογές χωρίς να υποσχόμαστε ότι είμαστε σωτήρες ή μεσσίες κανενός. Θωμαϊδου, Μανούρης, Χριστοδούλου και Κανλής πλασσάρονται ως σωτήρες και μεσσίες, και διαγκωνίζονται ποιος θα μας σώσει πρώτος, στηρίζοντας και ακολουθώντας την ίδια πολιτική που μας έφερε μέχρι εδώ.
Δίνουμε λοιπόν την μάχη για να σπάσουμε τους φραγμούς που βάζει το αστικό πολιτικό σύστημα με την αντιδημοκρατική/αντιδραστική ρύθμιση Βορίδη, που θέλει κάθε ανεξάρτητη και αγωνιστική φωνή έξω από τα Δημοτικά Συμβούλια.
Και δίνουμε αυτή τη μάχη και κόντρα σε όλους αυτούς που από δήθεν «αριστερά» και «αγωνιστικά», χρησιμοποιούνε αυτή την επιχειρηματολογία για την δικιά τους εκλογική ενίσχυση.
Ζητάμε να μας στηρίξετε και να μας ψηφίσετε γιατί τελικά η πιο χρήσιμη ψήφος είναι η ψήφος στην ΕΚΤΟΣ ΣΧΕΔΙΟΥ
- Γιατί όπως έκανε και πριν, έτσι και μετά από τις δημοτικές εκλογές η ΕΚΤΟΣ ΣΧΕΔΙΟΥ θα προσπαθεί να αναδεικνύει τις πραγματικές μας ανάγκες και να συμβάλει στην δημιουργία αγώνων και κινημάτων για την ικανοποίησή τους.
- Γιατί συμβάλλαμε και θα συνεχίσουμε να συμβάλουμε στην συγκρότηση και ενίσχυση αγωνιστικών διεκδικητικών συλλογικοτήτων στην πόλη μας.
- Γιατί είμαστε αυτοί που δεν έχουμε καμιά εξάρτηση, σύνδεση και σχέση ούτε με τα τοπικά επιχειρηματικά συμφέροντα, ούτε με την Εκκλησία και για αυτό μπορούμε και τα λέμε με το όνομά τους.
- Γιατί θέλουμε να είμαστε η φωνή που θα φέρει το έξω, μέσα στο Δημοτικό Συμβούλιο, και αυτή που θα μεταφέρει ότι συζητιέται σε αυτό στην κοινωνία.
