Έχουν περάσει 12 χρόνια από την δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου από τον αστυνομικό Ε. Κορκονέα, και οι εικόνες εκείνων των ημερών φαίνεται να πλησιάζουν όλο και περισσότερο την σημερινή πραγματικότητα. Όσο κι αν προσπάθησε τότε η κυβέρνηση να παρουσιάσει τη δολοφονία αυτή σαν ένα ατυχές γεγονός, σαν την «κακιά στιγμή» για τον δεκαπεντάχρονο Αλέξη, η δολοφονία του ξεγύμνωσε και ξεγυμνώνει την ουσία της κρατικής καταστολής.
12 χρόνια μετά, οι ομοιότητες είναι προφανείς. Η κρατική καταστολή και τρομοκρατία σκληραίνουν επικίνδυνα από τη σημερινή κυβέρνηση της ΝΔ, που τον τελευταίο χρόνο, με πρόσχημα την πανδημία έχει φέρει πλήθος αντιλαϊκών μέτρων θυσιάζοντας κυριολεκτικά τις ζωές μας στον βωμό του κέρδους. Έτσι, βλέπουμε όλο αυτό το διάστημα νοσοκομεία υποστελεχωμένα, το δημόσιο σύστημα υγείας να καταρρέει, τους υγειονομικούς να αγωνίζονται καθημερινά ζητώντας ενίσχυση της πρωτοβάθμιας υγείας, ΜΕΘ και προσλήψεις. Βλέπουμε εκατομμύρια να πηγαίνουν σε πολεμικούς εξοπλισμούς, καναλάρχες, κλινικάρχες και επιχειρήσεις και τον λαό να πεθαίνει ανά δεκάδες-εκατοντάδες την μέρα.
Ο κόσμος της εργασίας βλέπει να καταπατώνται συνεχώς τα δικαιώματά του και έρχεται αντιμέτωπος με τη σκληρή πραγματικότητα της ανεργίας, της επισφάλειας, της τηλεργασίας, της κατάργησης του οκτάωρου και της ποινικοποίησης της απεργίας. Η νεολαία φταίει, γιατί τόλμησε να πάει μια βόλτα σε μια πλατεία, γιατί τόλμησε να κάνει καταλήψεις στα σχολεία για τα απαραίτητα μέτρα υγειονομικής προστασίας, γιατί τόλμησε να αμφισβητήσει τη δολοφονική πολιτική της κυβέρνησης.
Πως απαντάει η κυβέρνηση σε αυτό; Με lock-down, με καταστολή, με ξύλο κ χημικά με «αύρες», γκλομπ, δεκάδες συλλήψεις, διώξεις και πρόστιμα στις απαγορευμένες κινητοποιήσεις για το πολυτεχνείο στις 17 Νοέμβρη, στις 25 Νοέμβρη ενάντια στη βία κατά των γυναικών, σε εξορμήσεις σ/φων στην περιοχή μας για την απεργία της 26ης Νοέμβρη!
Η δήλωση του Χρυσοχοΐδη για απαγόρευση των συλλαλητηρίων της 6ης Δεκέμβρη (λίγες μέρες μετά τη δήλωσή του πως ο ιός δε μεταδίδεται σε ανοιχτό περιβάλλον) στην προσπάθειά τους για να αποτρέψουν κάθε μορφή μαζικής διεκδίκησης, να «προλάβουν» κάθε ριζοσπαστική δράση, να φιμώσουν κάθε διαφορετική σκέψη, να τρομοκρατήσουν προληπτικά κάθε άνθρωπο που σκέφτεται να αγωνιστεί, αφήνει ανοιχτό και το δικό μας στοίχημα να διευρύνουμε τη ρωγμή σε μια κατάσταση που αποτελεί κανόνα για τη «δημοκρατία» τους.
Ο Δεκέμβρης δεν είναι η απάντηση. Είναι η ερώτηση.
Ο Δεκέμβρης του ’08 μπορεί να μην έδωσε τις όλες απαντήσεις στο σύγχρονο εκμεταλλευτικό σύστημα, αλλά σίγουρα έδωσε μια ανάσα πνοής στον αγωνιζόμενο λαό και νεολαία που βγήκαν στους δρόμους απέναντι στις πολιτικές που μας σκοτώνουν καθημερινά, αναζητώντας μια άλλη προοπτική για τη ζωή μας. 12 Δεκέμβρηδες μετά, λοιπόν, και η φλόγα καίει ακόμη μέσα μας. Στις 6 Δεκέμβρη διαδηλώνουμε πιάνοντας το νήμα κάθε αγώνα που έχουμε δώσει πλάι στους συμμαθητές, συμφοιτητές και συναδέλφους μας. Μαζί με τους ανέργους κι εργαζομένους γονείς, γιατρούς, δασκάλους, σερβιτόρους, εργάτες σε εργοστάσια και call center, supermarket, ντελιβεράδες…. και όσους δίνουν καθημερινή μάχη για να μπορέσουν να επιβιώσουν μέσα στην πανδημία.
6 Δεκέμβρη στο δρόμο!
Σπάμε για άλλη μια φορά την τρομοκρατία και (και τηρουμένων των απαραίτητων μέτρων υγειονομικής προστασίας) βρισκόμαστε στο δρόμο για ζωή, υγεία, ελευθερία!
ΕΚΤΟΣ ΣΧΕΔΙΟΥ - Αριστερή Ριζοσπαστική Κίνηση στη Νέα Ιωνία
