Ένα αλιευτικό από τη Μπαρμπαριά που έπλεε στα νερά του Ιονίου κατάφορτο με καμιά εφτακοσαριά ανθρώπους στο κατάστρωμα στοιβαγμένους πάνω του, που προσπαθούσαν να βρουν καταφύγιο σε κάποιο φιλόξενο τόπο και να γλιτώσουν από τους πολέμους και την προσφυγιά.
Τελικά δεν τα κατάφεραν, τουλάχιστον οι πιο πολλοί. 80 ανασύρθηκαν νεκροί, καμιά εκατοστή είναι επιβεβαιωμένα ζωντανοί. Οι άλλοι, καμιά πεντακοσαριά είναι απλά ένας αριθμός νεκρών, ψηφία σε χαρτί χωρίς ψυχή. Δεν είναι λίγοι εκείνοι που σιγοψιθύριζαν ότι κάνει δουλειά ο φράκτης. Τι είναι ο φράκτης; Αυτό το τείχος στα ελληνοτουρκικά σύνορα, που μαζί με την Frontex και άλλες δυνάμεις ταχείας επέμβασης, προστατεύει την ΕΕ από τις χιλιάδες των κατατρεγμένων που εγκαταλείπουν σπίτια, αδέλφια, γονείς για να ξεφύγουν από τους πολέμους. Πολέμους που και αυτή η ίδια η Ε.Ε συμμετέχει αν δεν τους κάνει μαζί με το ΝΑΤΟ.
Άλλωστε φωτογραφήθηκε και η πρόεδρος της Δημοκρατίας μπροστά του. Έσπευσε μάλιστα να δηλώσει με οργή ενώπιον των τηλεοπτικών συνεργείων ότι ο φράκτης προστατεύει τη χώρα της (ακόμη και η κτητική αντωνυμία έχει σημασία) μπροστά σε μια χούφτα διαδηλωτών που είχαν αντίρρηση για την παρουσία της τη μέρα του ναυαγίου στο λιμάνι της Καλαμάτας.
Κηρύχτηκε και τριήμερο εθνικό πένθος, σαν κι αυτό μετά τα Τέμπη, έτσι για να μην μας πουν κι απάνθρωπους. Βαρυπενθούντες πολιτευτές της Ν.Δ εξέφραζαν την συντριβή τους για το γεγονός αλλά μια πιο προσεκτική ακρόαση των όσων είπαν, μας κάνει λίγο πιο σοφούς για το τι σκέφτονται. Ο ένας είπε: "ναι αλλά αν δεν πνίγονταν, θα τους είχαμε να λιάζονται στις πλατείες και να κλέβουν". Ένας άλλος είπε ότι είναι ένα περιστατικό ανάμεσα στην Λιβύη και την Ιταλία και η Ελλάδα δεν χρειάζεται να ασχοληθεί. Τι κι αν το "περιστατικό" (απλό συμβάν δηλαδή) έγινε λίγο πιο μακριά από τις ελληνικές ακτές. Τον πρώτο τον μαζέψανε, τον άλλον όχι. Μάλλον τα είπε πιο κομψά.
Σε κάθε περίπτωση η απανθρωποποίηση καλά κρατεί.
Έπεσε το μάτι μας και σε μια φωτογραφία. Η φωτογραφία απεικόνιζε δυο νεαρούς άντρες να αγκαλιάζονται. Φανερά και οι δύο συγκινημένοι και με δάκρυα στα μάτια. Ανάμεσα τους υψώνονταν δύο σειρές κάγκελα. Πρόκειται για δύο αδέρφια που συναντήθηκαν μετά από χρόνια στην Καλαμάτα. Ο ένας ήταν μετανάστης στην Ολλανδία και ο άλλος ένας από τους διασωθέντες του ναυαγίου. Ο πρώτος αναζητούσε τον δεύτερο έχοντας μάθει ότι επέβαινε στο αλιευτικό.Συναντήθηκαν και πάλι αλλά και τώρα κάτι τους χώριζε. Μια σειρά από κάγκελα. Το στιγμιότυπο ήταν μια στιγμή ζωής μέσα σε ένα σκηνικό θανάτου.
Η ζωή θα νικήσει τους φράκτες τους, τους πολέμους τους και το φασιστικό δηλητήριο τους.
ΥΓ. Η Δανία που τόσο πολύ αγαπάνε κάποιοι να μνημονεύουν σαν χώρα υπόδειγμα ανάπτυξης κι ευημερίας, είναι η χώρα που προχωράει σε κατασχέσεις των τιμαλφών των προσφύγων για να τους δεχτεί στο έδαφος της. Σήμερα οι πρωθυπουργοί των χωρών της Ε.Ε συζητούν αν για κάθε πρόσφυγα που θα δέχονται θα παίρνουν 20 ή 30 χιλιάδες ευρώ. Πήξαμε από την πολλή δημοκρατία της "πολιτισμένης Δύσης".
ΕΚΤΟΣ ΣΧΕΔΙΟΥ - Αριστερή Ριζοσπαστική Κίνηση στη Νέα Ιωνία
