Με αφορμή τις Δημοτικές Εκλογές του Οκτωβρίου, αποφασίσαμε να παρουσιάσουμε, κάποιες βασικές θέσεις της Εκτός Σχεδίου με τις οποίες τοποθετούμαστε μέσα στο δημοτικό συμβούλιο αλλά πολύ περισσότερο αποτελούν τους άξονες πάνω στους οποίους αναπτύσσουμε την παρέμβασή μας στους κατοίκους της πόλης μας.
Μέσα στο επόμενο διάστημα θα δημοσιοποιήσουμε και αναλυτικά κείμενα που θα αφορούν τον σύνολο της παρέμβασης της κίνησης και θα περιλαμβάνουν τις θέσεις μας και σε άλλες πλευρές της ζωής στην πόλη.
- Κοινωνική Πολιτική και λοιπές Παροχές στο Δήμο (ΟΠΑΝ – ΚΕΒΡΕΦΟ)
- Τα σχολεία και την κατάσταση τους από άποψη υποδομών
- Οι δημόσιοι ελεύθεροι χώροι
- Οικονομικά του δήμου και Δημοτική φορολόγηση
- Μετανάστες
- Εργασιακές σχέσεις των εργαζομένων στο δήμο
- Πλήρης λειτουργία και αναβάθμιση όλων των λειτουργιών και προγραμμάτων κοινωνικής πολιτικής (όπως είναι τα ΚΑΠΗ, το πρόγραμμα βοήθεια στο σπίτι κλπ), προσθήκη νέων δομών για αστέγους, κακοποιημένες γυναίκες κλπ
- Όλες οι αθλητικές & πολιτιστικές παροχές να είναι δωρεάν ώστε να είναι προσβάσιμες στο σύνολο των κατοίκων χωρίς να μπαίνουν οικονομικοί αποκλεισμοί.
- Κανένα παιδί εκτός βρεφικών-παιδικών σταθμών, φιλοξενία σε σύγχρονα κτίρια που να καλύπτουν τις ανάγκες παιδιών – γονιών και εργαζομένων.
- Κατάργηση των τροφείων στους βρεφονηπιακούς σταθμούς.
- Συντήρηση, επισκευή και κατασκευή νέων κτιρίων πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης ώστε να καλύπτονται όλες οι σύγχρονες ανάγκες.
- Να σταματήσουμε να έχουμε μαθητές σε προκάτ κτίρια στα προαύλια των σχολείων. Να σταματήσει η ταλαιπωρία γονιών και παιδιών που αναγκάζονται κάθε μέρα να πηγαίνουν σε σχολείο χιλιόμετρα μακριά από το σπίτι τους.
- Πόλη για τους κατοίκους όχι για τα επιχειρηματικά συμφέροντα. Να αντισταθούμε στα σχέδια συνολικής ανάπλασης της περιοχής μας και των γειτονικών περιοχών (Ιωνία - Ριζούπολη - Φιλαδέλφεια - Σταθμός Μετρό - ΟΑΚΑ – Καζίνο στο Μαρούσι).
- Υπεράσπιση των δημόσιων ελεύθερων χώρων και δημιουργία και νέων.
- Για το ΟΤ445 – απέναντι από τον σταθμό του Περισσού. Να σταματήσουν οι εργασίες, να περάσει πάλι στο δήμο και να επανσχεδιασθεί ως χώρος πρασίνου και άθλησης, ανοικτός και δημόσιος με παιδική χαρά κ.α. όχι χώρος για τις ανάγκες της εκκλησίας.
- Να μην ολοκληρωθεί το υπόγειο parking στο ΟΤ150 και να μετατραπεί τώρα σε χώρο πρασίνου και αναψυχής σε συνέχεια με την υπόλοιπη πλατεία Αγίου Γεωργίου.
- Να προχωρήσει ο Δήμος στην απαλλοτρίωση χώρων όπως της Εριοτέκ και της πρώην ALTEC ώστε να αποκτήσουμε περισσότερους δημόσιους ελεύθερους χώρους που τους έχουμε ανάγκη.
- Συντήρηση και προστασία από επιχειρηματικά (βλ τραπεζοκαθίσματα) και άλλα συμφέροντα των υφιστάμενων δημόσιων ελεύθερων χώρων ώστε να χρησιμοποιούνται ανεμπόδιστα από τους κατοίκους.
- Συντήρηση των υπαρχόντων και δημιουργία και νέων συγχρόνων και ασφαλών παιδικών χαρών για τα παιδιά μας. Μείωση των Δημοτικών Τελών και κατάργησή τους για ανέργους και φτωχά λαϊκά στρώματα. Παράλληλη μεγάλη αύξηση των τελών για τις μεγάλες επιχειρήσεις της περιοχής.
- Να υπάρχουν δημοτικές δομές, εντός προφανώς του αστικού ιστού, για την βοήθεια, στέγαση και κοινωνική ενσωμάτωση προσφύγων και μεταναστών. Όλα τα παιδιά στα σχολεία. Χαρτιά σε πρόσφυγες και μετανάστες.
- Και φυσικά όλα τα παραπάνω να γίνουν από Μόνιμο, καλά αμειβόμενο Προσωπικό. Να γίνουν προσλήψεις μόνιμου προσωπικού ώστε να καλυφθούν όλες οι ανάγκες του Δήμου. Καμία ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών του.
Απέναντι σε αυτές τις προτάσεις που νομίζουμε ότι είναι αυτονόητες έχει διαμορφωθεί μια κατάσταση που περιορίζει τη ζωή μας σε συγκεκριμένο πλαίσιο και συγκεκριμένα όρια. Μια κατάσταση που προσπαθεί να μας πείσει ότι πρέπει να συνηθίσουμε μια ζωή μειωμένων προσδοκιών, να παύσουμε να αγωνιζόμαστε και να ονειρευόμαστε.
Είναι το πλαίσιο από το οποίο καθορίζεται η λειτουργία του δήμου μας, και των δήμων γενικότερα, που έχει διαμορφωθεί με μια σειρά νομοθετικές αλλαγές τα τελευταία αρκετά χρόνια, από όλες τις κυβερνήσεις που έχουν περάσει, ώστε οι Δήμοι να προτάσσουν και να υπηρετούν τα συμφέροντα του κεφαλαίου και της ΕΕ.
Σε αυτό το πλαίσιο κινήθηκε και η θητεία της κ.Θωμαΐδου και σε αυτό το πλαίσιο κινείται και η πολιτική πρόταση των Μανούρη, Χριστοδούλου, Κανλή με επιμέρους διαφοροποιήσεις.
Εμείς ξεκινάμε από μια βασική αρχή στην προσέγγισή μας ότι οι Δήμοι και οι Περιφέρειες, το τοπικό Κράτος όπως έχουμε αποφασίσει να το λέμε, ΔΕΝ αποτελούν κάποιο είδος τοπικής αυτοδιοίκησης, ΔΕΝ είναι κάτι αποκομμένο από το κεντρικό κράτος και γι’ αυτό ΔΕΝ μπορούμε να έχουμε αυταπάτες για τον ρόλος τους.
Οι δήμοι και περιφέρειες είναι ιμάντες του κρατικού μηχανισμού, για την επιβολή των αντιλαϊκών πολιτικών της Ε.Ε. και του αστικού πολιτικού συστήματος προς όφελος των συμφερόντων του κεφαλαίου.
Θα αναφερθούμς σε τρεις χαρακτηριστικούς άξονες για να καταλάβουμε πως διαμορφώνεται αυτή η κατάσταση
Πολύ επιγραμματικά, σφιχτοί ισοσκελισμένοι προϋπολογισμοί που με το ζόρι χωράνε τα λειτουργικά έξοδα ενός Δήμου, κρατικές επιχορηγήσεις που έχουν μειωθεί και δεν επαρκούν για την κάλυψη των αναγκών που συνεχώς αυξάνονται, ενώ τα έκτακτα προγράμματα ενισχύσεων και το ΕΣΠΑ δεν δίνονται για να καλύψουν κοινωνικές ανάγκες και ιεραρχημένα έργα υποδομής με βάση τις ανάγκες των κατοίκων, αλλά αφορούν είτε έργα βιτρίνας, είτε έργα όπου η ΕΕ δίνει προτεραιότητα με βάση τις κεντρικές της επιλογές.
Και μπαίνει το πρώτο ερώτημα που πρέπει να απαντηθεί, από που μπορείς να βρεις τα χρήματα για να καλύψεις βασικές κοινωνικές ανάγκες, όταν αυτά που σου δίνονται είναι ελάχιστα και τα υπόλοιπα μόνο για συγκεκριμένη χρήση;;;; (θα το δούμε στην συνέχεια)
2. Η Υποστελέχωση των υπηρεσιών των Δήμων
Από άποψη προσωπικού τα κενά στους Δήμους είναι τεράστια. Εργαζόμενοι συνταξιοδοτούνται συνεχώς χωρίς φυσικά να προσλαμβάνονται νέοι, με τους δήμους να αδυνατούν σε πολλές περιπτώσεις να λειτουργήσουν πλήρως τις υπηρεσίες τους, ενώ στην καλύτερη περίπτωση τα κενά μπαλώνονται προσωρινά με συμβασιούχους εργαζόμενους, «ωφελούμενους» μέσω προγραμμάτων του ΟΑΕΔ και άλλες μορφές ελαστικής πάντα εργασίας.
Οπότε μπαίνει το δεύτερο ερώτημα, πως θα βρεις το απαραίτητο μόνιμο προσωπικό για να μπορέσεις να υλοποιήσεις δράσεις και προγράμματα, να τρέξεις διαδικασίες και να μπορέσεις να ικανοποιήσεις πραγματικές κοινωνικές ανάγκες;;;; ,
3. Το Νομοθετικό πλαίσιο λειτουργίας
Και ερχόμαστε στο τρίτο, το Νομοθετικό πλαίσιο με το οποίο λειτουργούν οι Δήμοι, που έρχεται να βάλει πολύ συγκεκριμένα όρια του τι μπορεί να γίνει, σύμφωνα με αυτό που το κεντρικό κράτος έχει ορίσει ως ΝΟΜΙΜΟΤΗΤΑ.
Δεν θα αναφερθούμε στην αντιδημοκρατική λειτουργία του Δήμου (έχουμε τοποθετηθεί και σε προηγούμενη εκδήλωσή μας) και η οποία περιλαμβάνει τον ρόλο και την λειτουργία του ΔΣ και των Επιτροπών, την Κατάργηση της κουτσουρεμένης απλής αναλογικής, την Εκλογή Δημάρχου με το 42% με τα 60% των εδρών, τις δυνατότητες που υπάρχουν πλέον για ΔΣ με τηλεδιάσκεψη (και μετά το τέλος της πανδημίας) ή και ακόμα και κεκλισμένων των θυρών και φυσικά το 3%.
Θα επικεντρωθούμε μόνο στα δύο προηγούμενα (την υποχρηματοδότηση και την υποστελέχωση) και τις εναλλακτικές που το νομοθετικό πλαίσιο σου δίνει.
Ας δούμε λοιπόν τα ερωτήματα που μπήκανε προηγουμένως: Από που μπορείς να βρεις τα χρήματα;
Οι επιπλέον διαθέσιμες πηγές χρηματοδότησης που το υπάρχον νομοθετικό πλαίσιο σε αφήνει να έχεις είναι:
α. Αύξηση Δημοτικών Τελών και Δημοτικού Φόρου – Να φορολογήσεις επιπλέον τους Κατοίκους
β. Λειτουργία των υπηρεσιών σου Ανταποδοτικά. Ουσιαστικά για την όποια δράση ή όποια λειτουργία θέλεις να έχεις θα πρέπει αυτοί που συμμετέχουν να πληρώνουνε εξτρά για την υπηρεσία αυτή. Στην Ουσία, Να φορολογήσεις επιπλέον τους Κατοίκους, απλά όχι όλους.
γ. Τον δανεισμό. Ουσιαστικά να μεταφέρεις ένα χρέος στο μέλλον το οποίο όταν καλεστείς να το πληρώσεις, θα το πληρώσεις με τον μοναδικό τρόπο που έχεις, φορολογώντας τους κατοίκους.
δ. Χρήματα από ΕΣΠΑ που έχουν όμως συγκεκριμένες προδιαγραφές και συγκεκριμένες κατευθύνσεις, όχι για την ικανοποίηση των πραγματικών αναγκών.
Αλλά ας πάμε και στο δεύτερο ερώτημα: Πως μπορεί ένας Δήμος να εξασφαλίσει προσωπικό;
Αρχικά να πούμε ότι ένας Δήμος δεν μπορεί, με κανέναν τρόπο, να προσλάβει ΜΟΝΙΜΟ προσωπικό με σταθερές σχέσεις εργασίας ανεξάρτητα από τα πόσο υποστελεχωμένος είναι. Ακόμα και στην περίπτωση που συμβασιούχοι εργαζόμενοι κερδίσουν με δικαστική απόφαση την μετατροπή της σύμβασής τους σε αορίστου χρόνου, η νομοθεσία επιβάλει να ασκηθεί έφεση και να εξαντληθούν όλα τα ένδικα μέσα για την ανατροπή της απόφασης αυτής.
Οπότε ποιες είναι οι εναλλακτικές:
α. Εποχιακά συμβασιούχοι ή εργαζόμενοι μέσω προγραμμάτων όπως του ΟΑΕΔ. Ουσιαστικά μία διαδικασία ανακύκλωσης της ανεργίας για να καλύψουμε τις τεράστιες ανάγκες. Έλα εσύ – φύγε εσύ. Αυτό που εμείς ονομάζουμε μισή δουλειά - μισή ζωή.
β. Συμβασιούχοι εργαζόμενοι με αντίτιμο. Ουσιαστικά δηλαδή εργαζόμενοι για συγκεκριμένη υπηρεσία όπου αυτή η υπηρεσία θα παρέχεται υποχρεωτικά ανταποδοτικά, ώστε με τα έσοδα αυτά να πληρώνονται οι αμοιβές του εργαζομένου. Κλασικό παράδειγμα η λειτουργία του Δημοτικού Ωδείου, με εργαζόμενους προφανώς και εκεί ορισμένου χρόνου, αλλά τις περισσότερες φορές με συμβάσεις που συνεχώς ανανεώνονται. Απολύεσαι τον Ιούνιο, ξαναέρχεσαι τον Σεπτέμβριο κοκ
γ. Ιδιωτικοποίηση της υπηρεσίας και η λειτουργία της μέσω ιδιώτη που αυτός θα προσλάβει το προσωπικό και θα παρέχει την αντίστοιχη υπηρεσία. Όλα τα παραδείγματα μέχρι σήμερα δείχνουν ότι η μόνη σίγουρη κατάληξη είναι η υποβάθμιση των παρεχόμενων υπηρεσιών, τις οποίες στο τέλος της ημέρας θα τις πληρώνουμε και ακριβότερα.
Μπορεί όλο αυτό να ονομαστεί λοιπόν τοπική αυτοδιοίκηση;;;;;; Πως θα μπορούσε λοιπόν όλο αυτό να λειτουργήσει φιλολαϊκά.;;;;
Κατά τη γνώμη μας ΝΑΙ, αλλά μόνο κάτω από άλλες κοινωνικές και πολιτικές προϋποθέσεις στις οποίες θέλουμε να συμβάλλουμε.
Με πρώτη και βασική προϋπόθεση ότι έχει συγκροτηθεί ένα ισχυρό μαζικό πολιτικό ανατρεπτικό λαϊκό κίνημα με όργανα συλλογικής λαϊκής οργάνωσης και πάλης που έχει την οργάνωση και τη δύναμη να επιβάλλει στην τοπική και κεντρική εξουσία αυτούς τους στόχους.
Σαν απόρροια της συγκρότησης ενός τέτοιου κινήματος (όχι μόνο τοπικά αλλά στο σύνολο της κοινωνίας, με ένα άλλο ταξικά ανασυγκροτημένο εργατικό κίνημα και γενικά λαϊκό κίνημα) μπορούν να διαμορφωθούν και συνθήκες εκλογικής πλειοψηφίας του αντικαπιταλιστικού ρεύματος σε έναν δήμο.
Η πλειοψηφία του δημοτικού συμβουλίου σε αυτή την περίπτωση πρέπει να είναι ξεκάθαρο ότι προχωρώντας στην εφαρμογή πλευρών αυτού του προγράμματος κάλυψης των κοινωνικών λαϊκών αναγκών είναι αναγκασμένη να αρνηθεί την εφαρμογή νόμων, να αρνηθεί την νομιμότητα που έχει επιβληθεί και να επιβάλει την νομιμότητα εξυπηρέτησης των λαϊκών αναγκών, να συγκρουσθεί με την ΕΕ και τις κοινοτικές οδηγίες, να συγκρουσθεί με το τοπικό και εθνικό ή και υπερεθνικό κεφάλαιο και το αστικό πολιτικό κατεστημένο (τοπικά και κεντρικά).
Θα είναι ουσιαστικά μία «παράνομη» δημοτική αρχή με αντίστοιχες συνέπειες και θα μπορεί να κρατηθεί μόνο στην περίπτωση που υπάρχει εκείνο το λαϊκό κίνημα που θα μπορεί να υπερασπίσει αυτή την «παρανομία» και να δημιουργεί αντίστοιχες ρωγμές και σε άλλα πεδία.
Στην ουσία από την πρώτη στιγμή της εκλογής της πρέπει να ενισχύσει μια διαδικασία «υπέρβασής – κατάργησής» της και αντικατάστασής της από λαϊκούς ανταγωνιστικούς προς αυτή θεσμούς.
Για αυτό λοιπόν οι δικές μας θέσεις δεν έχουν καμία σχέση τα «εφαρμόσιμα» και «κοστολογημένα» προγράμματα των άλλων παρατάξεων, που πολύ έντεχνα κρύβουν όλα τα προηγούμενα και τα ανακαλύπτουν μόνο μετά την κατάκτηση του Δημαρχιακού Θώκου, ως δικαιολογία γιατί δεν έγινε το ένα ή το άλλο.
Γιατί εμείς όταν μιλάμε για ενίσχυση της κοινωνικής πολιτικής ενός Δήμου,
- Βάζουμε και το θέμα ενίσχυση για όλους που το έχουν ανάγκη και όχι μόνο σε αυτούς που είναι σε κατάσταση «ακραίας φτώχειας», όπως κάνουν πολλά προγράμματα που τρέχουν οι δήμοι, βάζοντας κριτήρια ακόμα και στην φτώχεια μας.
- Βάζουμε το θέμα επέκτασης προγραμμάτων και υπηρεσιών, όπως το βοήθεια στο σπίτι και τα ΚΑΠΗ, με τον απαραίτητο αριθμό κοινωνικών λειτουργών, φυσικοθεραπευτούν και λοιπού μόνιμου προσωπικού.
- Βάζουμε και το θέμα τις μόνιμης και σταθερής χρηματοδότησης των προγραμμάτων αυτών από τον κρατικό προϋπολογισμό και όχι μέσω ΕΣΠΑ ή άλλων έκτακτων χρηματοδοτήσεων που σήμερα υπάρχουν, αύριο όχι και ουσιαστικά κάνουν αβέβαιη την συνέχιση των προγραμμάτων αυτων.
Όταν λοιπόν μιλάμε για ενίσχυση των προγραμμάτων πολιτισμού και άθλησης,
- Βάζουμε και το θέμα να είναι δωρεάν ώστε να μην μπαίνουν οικονομικοί φραγμοί σε όποιον θέλει να συμμετάσχει.
- Βάζουμε και το θέμα για τις εργασιακές σχέσεις τον εργαζομένων και για τους εργαζόμενους με αντίτιμο που είναι σε ένα καθεστώς διαρκούς ομηρίας
- Βάζουμε και το θέμα ότι όταν πρόκειται για τα συμφέροντα και τις ανάγκες των κατοίκων, των μαθητών κοκ, όλα γίνονται αργά, αντίθετα με το ότι συμβαίνει για την υποστήριξη των επιχειρηματικών συμφερόντων. Τα εκατομμύρια που δίνονται τριγύρω για ιδιωτικά έργα να δοθούν ως κρατική χρηματοδότηση για την απαλλοτρίωση και κατασκευή νέων κτιριακών εγκαταστάσεων για την κάλυψη όλων των σύγχρονων αναγκών.
Όταν λοιπόν μιλάμε για την υπεράσπιση των δημόσιων ελεύθερων χώρων
- Βάζουμε και το θέμα για την σκανδαλώδη παράδοση του χώρου στο ΟΤ445 (στον Περισσό) στην τοπική Μητρόπολη από ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ και τις παρατάξεις της «Ενότητας» (Γκότσης), «Δημιουργίας – Αλληλεγγύης» (Μανούρης) και «Δύναμη Προοπτικής» (Θωμαΐδου) και την ακόμα πιο σκανδαλώδη κρατική χρηματοδότηση του συγκεκριμένου ιδιωτικού έργου.
- Βάζουμε και το θέμα για την απαράδεκτη κατάσταση που έχει παγιωθεί σε σχέση με τα τραπεζοκαθίσματα των καταστημάτων εστίασης που τείνουν να καταλάβουν κάθε σπιθαμή ελεύθερου χώρου
Όλα αυτά λοιπόν αποτελούν μέρος των θέσεων που έχει η ΕΚΤΟΣ ΣΧΕΔΙΟΥ και είναι αυτά που θεωρούμε ότι πρέπει να διεκδικούμε να ικανοποιηθούν στο σήμερα.
- Γιατί στην σύγχρονη εποχή της τεράστιας επιστημονικής και τεχνολογικής προόδου είναι δυνατό και εφικτό να ικανοποιηθούν οι στόχοι αυτοί.
- Και γιατί εμείς, ο κόσμος της εργασίας, είμαστε αυτοί που παράγουμε έναν τεράστιο πλούτο αυτό και ο πλούτος αυτός θα πρέπει να γυρνάει σε εμάς, για την ικανοποίηση των δικών μας αναγκών. Να χάσει επιτέλους το κεφάλαιο για να ζήσουμε εμείς.
Για αυτό εμείς λέμε ότι κάθε αίτημα, όσο μικρό ή μεγάλο και αν είναι, απαιτεί μεγάλη σύγκρουση, σύγκρουση ανατρεπτική για την ικανοποίησή του. Και αυτό για εμάς είναι ο μόνος ρεαλιστικός δρόμος, ο δρόμος που διαλέγουμε να πορευτούμε.
Και ο δρόμος αυτός περνάει μέσα από την ανασυγκρότηση και αναζωογόνηση του εργατικού λαϊκού κινήματος και των αγώνων, την ενίσχυση της πάλης για την ανατροπή της επίθεσης.
Αυτή η συνολική μας αντίληψη είναι και μια ουσιαστική διαφορετική αντίληψή με τη Λαϊκή Συσπείρωση.
Δεν αρκεί κατά τη γνώμη μας μια γενική καταγγελία της κατάστασης που θα γίνεται για να αξιοποιηθεί απλά για την κομματική ενίσχυση.
Δεν μπορεί να προσαρμόζεις τους στόχους σου σε ότι είναι εφικτό στα ασφυχτικά σημερινά πλαίσια και να θυσιάζεις ότι είναι κοινωνικά αναγκαίο. Δεν γίνεται να αρνείσαι τους ανατρεπτικούς στόχους πάλης και να επιλέγεις να μην συγκρούεσαι έμπρακτα με τα τοπικά επιχειρηματικά συμφέροντα και το τοπικό σύστημα εξουσίας.
Δεν γίνεται να σε ενδιαφέρουν αγώνες με προδιαγεγραμμένη αρχή και τέλος, «ανοιχτοί» μόνο για τις ελεγχόμενες συλλογικότητες και κλειστοί απέναντι σε οποιαδήποτε μη ελεγχόμενη συλλογικότητα και κυρίως απέναντι στους κατοίκους όπως οι κινητοποιήσεις για την Altec,
Δεν γίνεται γενικά να μην συμβάλεις σε μορφές που ο κόσμος μέσα από τη συλλογική συμμετοχή και δράση θα αντλεί εμπειρίες για να κάνει βήματα στην πράξη και τη συνείδηση.
Κρίκος για να διαμορφωθεί αυτό το αναγκαίο λαϊκό κίνημα είναι και η συγκρότηση μια ισχυρής ανατρεπτικής αντικαπιταλιστικής - αντιδιαχιεριστικής αριστεράς, που η δράση της και η πρακτική της θα είναι ενάντια:
- Στη μοιρολατρία ότι τίποτα δεν αλλάζει.
- Στη λογική της ανάθεσης σε φωτισμένους «σωτήρες» της διαχείρισης των ζωών μας.
- Στο σύγχρονο κανιβαλισμό που προβάλει ότι η επιβίωση μας μπορεί να γίνει μόνο σε βάρος του αδύναμου, του διαφορετικού και όσων είναι σε χειρότερη κατάσταση από εμάς.
- Στη λογική της ατομικής ευθύνης που λέει ότι για ότι συμβαίνει ευθυνόμαστε εμείς.
- Στη λογική να «σώσουμε ότι σώζεται», του «minimum» και του «εφικτού» που συνεχώς οδηγεί σε νέες απογοητεύσεις
Για να βοηθήσουμε να αναγεννηθεί στους ανθρώπους η πεποίθηση ότι η ζωή μπορεί να αλλάζει μέσω της συλλογικής δράσης, ότι η επίθεση στις ζωές μας μπορεί να ανατραπεί, ότι μπορούμε να πάρουμε αυτό που μας ανήκει, ότι μπορούμε εκτός από το να αγωνιζόμαστε και να νικάμε.
Για αυτό και σαν κίνηση παίρναμε πρωτοβουλίες συγκρότησης και συμμετείχαμε σε όλες τις κινηματικές δράσεις στην περιοχή, για επιμέρους ή και συνολικότερα θέματα.
Για αυτό και πήραμε πρωτοβουλία και μαζί με άλλους συναγωνιστές για να δημιουργηθεί η Εργατική Λέσχη Νέας Ιωνίας, ως ένα ζωντανό κύτταρο αλληλεγγύης, πολιτισμού και αγώνα στην περιοχή.
Και θεωρούμε ότι έχει αξία η ΕΚΤΟΣ ΣΧΕΔΙΟΥ να εκπροσωπηθεί και στο επόμενο ΔΣ για να συμβάλει να έρχεται το έξω – μέσα και το μέσα - έξω.
Οι ανάγκες και τα δικαιώματα των κατοίκων, των εργαζόμενων και της νεολαίας να βρίσκουν θέση και να σπάνε το αποστειρωμένο περιβάλλον που θέλουν να δημιουργήσουν στο Δημοτικό Συμβούλιο.
Αλλά και για να μπορεί ότι συζητιέται και επιχειρεί να αποφασιστεί που είναι ενάντια στα συμφέροντα των εργαζομένων να βγαίνει στο φως να τροφοδοτεί την αγωνιστική δράση.
Αυτό προσπαθήσαμε να κάνουμε επιτυχημένα ή λιγότερο επιτυχημένα τα προηγούμενα χρόνια και ακόμη και όταν δεν το καταφέραμε με αυτό τον οδηγό κινούμασταν.
Καλούμε λοιπόν εργαζόμενες και εργαζόμενους, άνεργες και άνεργους, νέες και νέους, τους αριστερούς και αγωνιστές της περιοχής να στηρίξουν ενεργητικά την Εκτός Σχεδίου τόσο στην πορεία προς τις εκλογές του Οκτωβρίου όσο και πολύ περισσότερο μετά από αυτές.
ΕΚΤΟΣ ΣΧΕΔΙΟΥ - Αριστερή Ριζοσπαστική Κίνηση στη Νέα Ιωνία
