Σε επέκταση του σχεδίου περιορισμού και μερικής απαγόρευσης των μετακινήσεων, η κυβέρνηση και μαζί οι περιφέρειες και οι δήμοι, έβαλαν λουκέτο σε δημόσιους χώρους αναψυχής, εξωτερικές αθλητικές εγκαταστάσεις, πάρκα, άλση, και παραλίες…
Στην περιοχή μας, τη Νέα Ιωνία, έναν από τους πυκνοδομημένους δήμους της χώρας, που δεν έχει εντός των ορίων της κάποιο μεγάλο πάρκο ή ελεύθερο χώρο, έκλεισαν τα δύο μεγάλα άλση στους γειτονικούς μας δήμους, το άλσος της Νέας Φιλαδέλφειας και το άλσος Βεϊκου. Δύο μεγάλοι ανοιχτοί χώροι μέσα στην τσιμεντούπολη της Αθήνας, έκτασης 400 περίπου στρεμμάτων το πρώτο και 250 περίπου στρεμμάτων το δεύτερο, που χρησιμοποιούσαν καθημερινά οι κάτοικοι των γειτονιών της περιοχής μας για να πάρουμε λίγο καθαρό αέρα, να βγάλουμε τα σκυλιά μας βόλτα και να ασκηθούμε.
Το λουκέτο μπήκε, αν και δεν παρατηρήθηκαν από την αστυνομία φαινόμενα συνωστισμού και συγχρωτισμού στη διάρκεια επιβολής και τήρησης των περιοριστικών μέτρων κυκλοφορίας, γιατί απλά η πλειονότητα του κόσμου έχει και επίγνωση και υπευθυνότητα για την υγεία του.
Δεν μπορούμε λοιπόν παρά να αναρωτηθούμε ποιον χώρο προτείνουν οι αρμόδιοι για αυτές τις, κατά τις δηλώσεις τους, νόμιμες και απαραίτητες για την σωματική και ψυχική μας υγεία δραστηριότητες; Με το κλείσιμο των χώρων αυτών, δημιουργείται συνωστισμός σε πολύ μικρότερους δρόμους, σε δρόμους κυκλοφορίας οχημάτων και στα «δείγματα» πάρκων που υπάρχουν στις γειτονιές μας.
Αρκεί μια βόλτα έξω από το άλσος Φιλαδέλφειας, στους περιμετρικούς δρόμους (με τα ελάχιστα πεζοδρόμια), ή στο τμήμα του «παρατημένου» χώρου έξω από το άλσος Βεϊκου, που βρίσκεται στο δήμο μας, έκτασης που δεν είναι χαρακτηρισμένη ούτε ως αθλητική εγκατάσταση ή άλσος ή πάρκο…
Κατά τα άλλα, το υπουργείο Υγείας κόπτεται για την ψυχολογία των Ελλήνων πολιτών και θέτει σε λειτουργία τηλεφωνική γραμμή ψυχολογικής υποστήριξης… Η αστυνομική παρουσία στους δρόμους ενισχύεται με σκοπό την «κοινωνική προστασία», μοιράζοντας πρόστιμα σε όσες/ους παραβιάζουν τα «μέτρα ασφαλείας». Εμείς και όλοι οι κάτοικοι «απαγορεύεται» να βρεθούμε κάτω από τον ήλιο στα πάρκα, αλλά «επιτρέπεται» να συνωστιζόμαστε, σε εργασιακούς χώρους, σε λεωφορεία και μετρό για να πάμε στην εργασία μας. Οι εργαζόμενοι/ες είναι έρμαια με τις εργασιακές συνθήκες να γίνονται ακόμα πιο δυσμενείς. Τα ωράρια εργασίας ελαστικοποιούνται εκ νέου, πραγματοποιούνται απολύσεις, οι μισθοί εξαϋλώνονται ή στην καλύτερη περίπτωση αντικαθίστανται από επιδόματα, την ίδια στιγμή που σε σούπερ μάρκετ, ταχυμεταφορές και νοσοκομεία επικρατούν συνθήκες «γαλέρας».
Τα ίδια ισχύουν για τις περιπτώσεις μαζικής διαμονής ανθρώπων με περιορισμένες δυνατότητες ατομικής υγιεινής και προστασίας (εργάτες γης, φαντάροι, πρόσφυγες, ρομά). Η κυβέρνηση αντί να πάρει μέτρα για τη στήριξη των δημοσίων νοσοκομείων και των γιατρών, η Περιφέρεια και ο Δήμος από τη μεριά τους αντί να πάρουν μέτρα για τη μείωση των δημοτικών τελών ή τη λειτουργία των δημοτικών ιατρείων, πήραν την απόφαση για το κλείσιμο των πάρκων.
Από την πλευρά μας, προφανώς δεν συμφωνούμε. Άλλο πράγμα η ενημέρωση και οι συστάσεις από το ιατρικό προσωπικό, άλλο η περίφραξη, τα λουκέτα και τα κάγκελα.
Θέλουμε τα άλση, τα πάρκα ανοιχτά για όλους και όλες
- Διεκδικούμε το δικαίωμα στην ελεύθερη κίνηση και τη χρήση του δημόσιου χώρου! Οι ανοιχτοί, ελεύθεροι, δημόσιοι χώροι, πάρκα, παραλίες και βουνά της Αττικής είναι αναπόσπαστο μέρος της υγείας του πληθυσμού, των δικαιωμάτων μας!
- Να σπάσουμε την απομόνωση, την καραντίνα που επιδιώκουν να επιβάλλουν στη ζωή και (κυρίως) στα μυαλά μας!
- Να ανασταλεί τώρα το μέτρο του σφραγίσματος κάθε πάρκου, Άλσους, περιαστικών περιπατητικών διαδρομών.
- Προστατεύουμε την υγεία μας και των γύρω μας.
- Διεκδικούμε τα δικαιώματά μας και αγωνιζόμαστε για την άμεση ενίσχυση της δημόσιας, δωρεάν υγείας. Επίταξη τώρα χωρίς αποζημίωση όλων των ιδιωτικών δομών υγείας.
ΕΚΤΟΣ ΣΧΕΔΙΟΥ - Αριστερή Ριζοσπαστική Κίνηση στη Νέα Ιωνία
ΥΓ. Μερικές αναγκαίες επισημάνσεις γενικότερου ενδιαφέροντος
Είναι γνωστό ότι στην Αθήνα στοιβάζεται περίπου ο μισός πληθυσμός της χώρας, ενώ περίπου το 20% των κτιρίων της χώρας βρίσκονται στην Αττική. Για να μην πούμε τις πάμπολες μελέτες (ΟΟΣΑ, ΠΟΥ κ.α.) σχετικά με το πόσο πράσινο αντιστοιχεί ανά κάτοικο και που στην Αθήνα το νούμερο αυτό είναι τραγικό.
Είναι εύκολο να μετακυλιστούν οι ευθύνες βελτίωσης της ζωής στις πόλεις μας στον καθένα από εμάς. Έτσι, ο καθένας από μας, ατομικά, μπορεί να φυτέψει ένα δέντρο για να ομορφύνει η πόλη, να καθαρίσει τη γειτονιά του από τα σκουπίδια, να ελαχιστοποιήσει τη χρήση ΙΧ και πάει λέγοντας. Όμως… αυτό δεν αναιρεί το γεγονός ότι πραγματικά δυσκολευόμαστε να «πάρουμε ανάσα» ανάμεσα στο μπετόν και το σίδερο. Και γι’ αυτό δεν φταίμε εμείς.
Για τις άδειες δωράκια στους μεγαλοεργολάβους, για την κατασκευή μεγαθηρίων εμπορικών κέντρων-γηπέδων, και την υποβάθμιση ολόκληρων περιοχών, δε φταίμε εμείς.
Για την εγκατάλειψη χωρίς φροντίδα και προσωπικό, που τώρα είναι ακόμα πιο βολική, (με στόχο την μελλοντική εκμετάλλευση των λιγοστών πάρκων και ελεύθερων χώρων που υπάρχουν πχ Τρίτση Άρεως κ.α.) δε φταίμε εμείς.
Για το ξεπούλημα μεγάλων εκτάσεων που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν ως πράσινοι πνεύμονες της πόλης αντί να χαρίζονται στο κεφάλαιο (και όπου θα ξεπηδήσουν ξενοδοχειακές μονάδες, εμπορικά κέντρα, καζίνο - πχ Ελληνικό) δε φταίμε εμείς.
Για το ότι στα κατακαμένα δάση, όπως αυτά της Πάρνηθας, της Πεντέλης και του Υμηττού, να ξεφυτρώνουν αυθαίρετα αντί για δέντρα, δε φταίμε εμείς.
Είναι αποτέλεσμα της συγκεκριμένης πολιτικής που ακολουθείται απ όλες τις προηγούμενες κυβερνήσεις και φυσικά και τη σημερινή. Οι εκφραστές αυτής της πολιτικής, που δήθεν ενδιαφέρονται για τους πολλούς, κουνούν με θράσος το δάχτυλο στους «λίγους ανεύθυνους» που τολμούν να ξεμυτίσουν από το σπίτι τους, να διεκδικήσουν λίγο πράσινο και αέρα στη ζωή τους!
Ας το σκεφτούμε…
