Ήταν τέτοιες ημέρες πριν σαράντα ένα χρόνια. Η καταχνιά είχε σκεπάσει τη χώρα. Είχε τρομοκρατήσει το λαό. Είχε εξορίσει και βασανίσει τα καλύτερα παιδιά του. Ήταν τέτοιες ημέρες, στενάχωρες και δύσκολες.
Και τότε όπως και τώρα, η τάξη και η ασφάλεια είχαν αναδειχτεί σε βασικές αξίες. Η ελευθερία, η δημοκρατία, τα δικαιώματα των εργαζόμενων, είχαν μεταναστεύσει. Η νεολαία, σύμφωνα με τους μεγαλύτερους ,ήταν αδιάφορη, απολίτικη. Μάλιστα την έλεγαν και γενιά του Γουέμπλεϋ.
Όπως πάντα όμως η ζωή περιγελάει τις αναλύσεις. Και φέρνει στο φως, αδιαφορώντας για αυτές , τις ανάγκες των ανθρώπων. Φέρνει στο φως τη δύναμη και την ελπίδα, την πάλη για έναν κόσμο διαφορετικό.
Τέτοιες μέρες όπως και σήμερα χιλιάδες στην αρχή, δεκάδες χιλιάδες αργότερα συνάντησαν με τα βήματά τους στο κτήριο του Πολυτεχνείου, τον αγώνα. Νίκησαν τον φόβο και αγκάλιασαν την ελπίδα. Σήκωσαν ψηλά το κεφάλι τους και έγιναν φάρος της λευτεριάς.
Και τότε βέβαια δεν έλειπαν οι «σοβαρές» φωνές: «Οι φοιτητές να κοιτάνε τα μαθήματά τους. Μην ανακατεύεσαι δεν βγαίνει τίποτα. Μην ακούς τι σου λένε, όλοι αυτοί είναι εχθροί της πατρίδας και του έθνους»...
Βλέπετε ποτέ οι ισχυροί δεν μπορούσαν να χωνέψουν ότι είναι δυνατόν να υπάρχουν άνθρωποι που τους αμφισβητούν. Έτσι και σήμερα που η μαύρη καταχνιά έρχεται πάλι να σκεπάσει τη χώρα, που τα δημοκρατικά δικαιώματα και οι ελευθερίες αμφισβητούνται, που εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι πετιούνται στα αζήτητα και οι νέοι μεταναστεύουν, άρχισαν πάλι να ηχούν οι σειρήνες της υποταγής και του φόβου.
Η κυβέρνηση ΝΔ ΠΑΣΟΚ που έχει εξανδραποδίσει το λαό μας και έχει καταδικάσει στη φτώχεια την ανεργία και την ξενιτιά τη νεολαία μας, θα μας καλέσει ακόμα μια φορά να κάνουμε πως δεν καταλαβαίνουμε. Με όπλο τον φόβο την τρομοκρατία και την πιο βάρβαρη καταστολή, θα επιχειρήσει σήμερα, σαράντα ένα χρόνια μετά την μεγαλειώδη εξέγερση του Πολυτεχνείου να τελειώσει επιτέλους οριστικά με τις εκκρεμότητες που έχουν ακόμα απομείνει.
Παραμονές της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, οι απόγονοι του Παπαδόπουλου και του Ιωαννίδη βάφουν πάλι με αίμα τις σχολές της Αθήνας, επιστρατεύοντας το τελευταίο μέσο που τους έχει απομείνει, την απροκάλυπτη βία. Με «δούρειο ίππο» τον υπάλληλό τους Φορτσάκη, τον πρύτανη των ΜΑΤ, επιχειρούν με άγρια καταστολή να ανακόψουν το ποτάμι της οργής των νέων που αγωνίζονται για το μέλλον τους.
Το 1973 η εξέγερση του Πολυτεχνείου που έδιωξε τη χούντα, ξεκίνησε από τη Νομική. Έτσι, λοιπόν, και σήμερα, πρέπει να πούμε τα δικά μας ΚΑΤΩ, τα σύγχρονα ΟΧΙ. Όπως τότε η δικτατορία, ηττήθηκε, σήμερα πρέπει να ανατρέψουμε τους δικούς μας εφιάλτες, τις βάρβαρες πολιτικές κυβέρνησης –ΕΕ – ΔΝΤ – κεφαλαίου. Γιατί δεν υπάρχει περίπτωση ο λαός μας, η νεολαία, οι εργαζόμενοι να γίνουν αυτόχειρες και να καταδικάσουν τους ίδιους και τα παιδιά τους σε μια ζωή χωρίς μέλλον. Γιατί και τώρα όπως και τότε, οι χιλιάδες καθημερινοί άνθρωποι, χιλιάδες νέοι που δίνουν μάχη για την επιβίωση και την αξιοπρέπεια, θα έχουν τον τελικό λόγο.
Στεκόμαστε στο πλευρό των αγωνιζόμενων νέων, ήρθε η ώρα του παλλαϊκού ξεσηκωμού! Κάθε γειτονιά και χώρος δουλειάς, κάθε σχολείο και σχολή να γίνουν κέντρα αγώνα για να τους διώξουμε. Για να σηκωθούμε – όπως λέει κ το τραγούδι λίγο ψηλότερα…
Τιμάμε τους εξεγερμένους του Νοέμβρη με τα σύγχρονα Πολυτεχνεία
ΔΟΥΛΕΙΑ – ΨΩΜΙ - ΠΑΙΔΕΙΑ – ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
Όλοι στη συγκέντρωση και πορεία Δευτέρα 17 Νοέμβρη, 15.00 Κλαυθμώνος
ΕΚΤΟΣ ΣΧΕΔΙΟΥ – Αριστερή Ριζοσπαστική Κίνηση στη Νέα Ιωνία
