Το θάρρος και η θέληση των αγωνιστών της εξέγερσης του Πολυτεχνείου αποτελεί απόδειξη ότι ακόμα και στο πιο βαθύ σκότος υπάρχει η επιλογή και δυνατότητα, της αντίστασης, πάλης και ανατροπής. Ο φόβος των συνταγματαρχών του στρατιωτικού, χουντικού, αμερικανοκίνητου, καθεστώτος, κάτω από την πίεση της λαϊκής – εργατικής αντίστασης εισέβαλε το βράδυ της 17ης Νοέμβρη 1973 στο χώρο του πολυτεχνείου. Από την εισβολή και καταστολή, η οποία ακολούθησε, δολοφονήθηκαν 25 αγωνιστές ενώ οι συλλήψεις ήταν δεκάδες. Εκείνη την ημέρα, κόντρα σε κανονιά και όπλα, ο λαός, φοιτητές, απεργοί, απαίτησαν για τις ζωές όλων μας, ΨΩΜΙ – ΠΑΙΔΕΙΑ – ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.
Η ΧΟΥΝΤΑ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕ ΤΟ ‘73
Σήμερα, 45 χρόνια μετά θέλουν να μας πείσουν πως η μνημονιακή κανονικότητα την οποία επέβαλαν ΕΕ, ΔΝΤ, ΣΕΒ, τράπεζες με τη συμφωνία όλων των αστικών κομμάτων ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, ΚΙΝΑΛ, ΛΑΟΣ και ΑΝΕΛ, αποτελεί το σύγχρονο μονόδρομο για τον λαό, ώστε να ξεπεραστεί η κρίση του συστήματος. Έτσι, καθημερινά, επιβάλλεται βιαίως η χειροτέρευση των όρων ζωής της πλειοψηφίας της κοινωνίας, τα σχέδια ΝΑΤΟ-ΗΠΑ στην περιοχή και η απειλή του πολέμου έχει φτάσει στην πόρτα μας, ο φασισμός ξανασηκώνει κεφάλι.
Οι ανάγκες των εργαζομένων και της νεολαίας, συνθλίβονται από ένα σύστημα που οικοδομείται πάνω στο ατομικό κέρδος, τον ανταγωνισμό, την εμπορευματοποίηση των πάντων, την εκμετάλλευση της ανθρώπινης εργασίας και της φύσης. Κάθε λαϊκή εκδήλωση αγώνα και αντίστασης συναντά την άγρια καταστολή και κάθε εργατική διεκδίκηση καταστέλλεται. Άνθρωποι δικάζονται λόγω των προσωπικών τους σχέσεων, ενώ ασφαλίτες παρακολουθούν συνελεύσεις συνδικάτων, φασίστες εξακολουθούν να τραμπουκίζουν ανενόχλητοι, εργαζόμενους, αγωνιστές και μέλη οργανώσεων και συλλογικοτήτων, ενώ η δίκη της ΧΑ εξακολουθεί να καθυστερεί
Ζούμε τη «δημόσια» παιδεία της φωτοτυπίας, των τμημάτων των 30 μαθητών, των 1940 λιγότερων σχολείων λόγω συγχωνεύσεων, των ελάχιστων διορισμών εκπαιδευτικών. Του πανεπιστημίου που είναι πλήρως προσαρμοσμένο και εξαρτημένο από τις ανάγκες της αγοράς, με το ν/σ Γαβρόγλου, (στα πλαίσια της ευρύτερης μεταμνημονιακής πολιτικής) να δημιουργεί αντιδράσεις στο φοιτητικό κίνημα και τις δυνάμεις του συστήματος να ξαναθέτουν το ζήτημα της κατάργησης του ασύλου.
Μόνη ρεαλιστική απάντηση αποτελεί η οργάνωσή μας παντού, σε εργασία, γειτονιά, εκπαίδευση με στόχο την πλήρη ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής. Εργαζόμενοι, άνεργοι, Έλληνες και μετανάστες μέσα από το συλλογικό δρόμο, συντονισμένα, οργανώνουμε την δράση μας για να μπορέσουμε να απαντήσουμε ώστε κάθε γειτονιά να γίνει ένας πυρήνας αγώνα. Αποδεικνύουμε στην πράξη ότι η αλληλεγγύη και η συλλογικότητα μπορεί να νικήσει οποιαδήποτε αντιλαϊκή πολιτική. Όσο ο αγώνας του Νοέμβρη εκείνου σήμερα παραμένει αδικαίωτος αλλά και αναιρείται ολοκληρωτικά είναι η ώρα να απαντήσουμε στην σύγχρονη χούντα τους με ανυποχώρητο αγώνα. Αγώνα για να γίνουν οι νόμοι και η πολιτική τους παρελθόν.
Σήμερα που το Πολυτεχνείο γίνεται αντικείμενο χλευασμού ή και κατηγορίας από κάποιους από τους συμμετέχοντες του τότε, εμείς θα συνεχίσουμε να εμπνεόμαστε από τους αγωνιστές του, από τα βλέμματα εκείνα που αντίκρισαν τις ερπύστριες του τανκ με θάρρος και δύναμη, από τα συνθήματα στους τοίχους του Πολυτεχνείου. Θα συνεχίσουμε να κρατάμε το νήμα του μακρινού Νοέμβρη και να παλεύουμε για μια κοινωνία προσανατολισμένη στα δικαιώματα των εργαζομένων και ανέργων καθώς και της κοινωνικής πλειοψηφίας.
ΕΚΤΟΣ ΣΧΕΔΙΟΥ – Αριστερή Ριζοσπαστική Κίνηση στη Νέα Ιωνία
