ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ ΜΑΘΗΤΙΚΩΝ ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑΤΩΝ, ΚΥΡΙΑΚΗ ΩΡΑ 13:00

Από το Σάββατο 6 Δεκέμβρη όλοι ζούμε παράξενες μέρες. Αφορμή, η εν ψυχρώ δολοφονία από ειδικό φρουρό στα Εξάρχεια του 15χρονου μαθητή Αλέξη Γρηγορόπουλου. Μια δολοφονία που δεν έγινε τυχαία ή από λάθος, όπως πασχίζουν να μας πείσουν κυβέρνηση και ΕΛΑΣ. Αποτελεί συνέχεια μιας πολιτικής που εδώ και χρόνια δολοφονεί και απαγάγει μετανάστες, συλλαμβάνει διαδηλωτές, καταστέλλει και ποινικοποιεί εργατικούς αγώνες, σκοτώνει εργάτες στη ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη στο Πέραμα, νεαρές μητέρες στη Λευκίμμη, υποτιμά την ίδια την ανθρώπινη ζωή…

Σε μια κοινωνία που σκοτώνει τη φαντασία μας, μας κάνει να φοβόμαστε το διπλανό μας, παρακολουθούμενοι από χιλιάδες κάμερες, πολιορκημένοι από τα αγαθά που μας σερβίρουν οι τηλεοπτικές διαφημίσεις, ανήμποροι να κάνουμε πραγματικότητα μια δημιουργική μας ιδέα γιατί μόνο οι «κουμπάροι», οι ημέτεροι και οι υποταγμένοι έχουν πρόσβαση στα κέντρα λήψης των αποφάσεων. Σε μια κοινωνία που έχει κάνει νόμο το πλιάτσικο των τραπεζών απέναντι στους ανθρώπους...

ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ που καλεί το Σωματείο Εργαζομένων στο Δήμο Ν. Ιωνίας, την ΤΡΙΤΗ 16/12, ώρα 18:00, ΠΛΑΤΕΙΑ ΣΗΜΗΡΙΩΤΗ

Αυτοί που σκότωσαν το Νίκο Τεμπονέρα τον Κουμή και την Κανελλοπούλου τον Μιχάλη Καλτέζα κυβερνάνε χαμογελαστοί και μας νουθετούν για τη «δημοκρατία»

Η κυβέρνηση και το αστικό κράτος αποκάλυψαν, με το πιο τραγικό τρόπο, το σκοτεινό και αποκρουστικό τους πρόσωπο. Το Σάββατο, στην περιοχή των Εξαρχείων βρήκε το θάνατο ένας μαθητής γυμνασίου από σφαίρα αστυνομικού. Δεν πρόκειται για μεμονωμένη ενέργεια ή άτυχη στιγμή όπως προσπαθούν κυβέρνηση και ΕΛΑΣ να παρουσιάσουν. Πρόκειται για εν ψυχρώ δολοφονία. Πρόκειται για την πιο ακραία εκδήλωση της κυβερνητικής πολιτικής, καταστολής και ποινικοποίησης ενάντια σε όλους τους κοινωνικούς αγώνες.

Ανακύκλωση: Ζητούμενο το κέρδος ή το περιβάλλον;

Το ζήτημα της διαχείρισης των απορριμάτων και πιο συγκεκριμένα αυτό του περιορισμού των περιβαλλοντικών επιπτώσεων μέσω της διαδικασίας ανακύκλωσης αποτελεί εξαιρετικά σημαντικό ζήτημα για την ενημέρωση των πολιτών και την ανάληψη πρωτοβουλιών. Ωστόσο αυτό το ιδιαίτερα ευαίσθητο ζήτημα έχει μετατραπεί σε πεδίο κερδοφορίας των επιχειρηματικών συμφερόντων. Μεγάλα ερωτηματικά προκύπτουν για τις κάθε λογής εταιρίες που ξεφυτρώνουν με αμφίβολης αποτελεσματικότητας προγράμματα και συμβάσεις.

Η ανακύκλωση λοιπόν ως πεδίο κερδοφόρας εκμετάλλευσης της περιβαλλοντικής μας ευαισθησίας;

Μια άλλη ανακύκλωση θα έλυνε το ζήτημα;

Μπορούμε άραγε να συνεχίσουμε σε ένα φρενήρη ρυθμό κατανάλωσης έχοντας «ήσυχη» τη συνείδησή μας επειδή ανακυκλώνουμε;

ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗΣ: Ζητούμενο το κέρδος ή το περιβάλλον;

Με αφορμή την εβδομάδα ανακύκλωσης που πραγματοποιήθηκε στις 20-26 Οκτωβρίου από τον Δήμο της Νέας Ιωνίας θα θέλαμε να επισημάνουμε ορισμένα ζητήματα.

Το ζήτημα των απορριμμάτων συνδέεται ευθέως με την επιβολή και επέκταση ενός καταναλωτικού μοντέλου ζωής. Οι ανθρώπινες ανάγκες επανακαθορίζονται στα πλαίσια της καπιταλιστικής κερδοφορίας, ικανοποιούνται δε σε απόλυτη δυσαρμονία και εις βάρος του ευρύτερου φυσικού περιβάλλοντος. Η ανακύκλωση αποτελεί αδήριτη ανάγκη στην εποχή μας. Αποτελεί εκείνη την τεχνολογική εξέλιξη η οποία συνδυαζόμενη με την περιβαλλοντική συνείδηση μπορεί να αποφέρει σοβαρή εξοικονόμηση φυσικών πόρων. Το ευρύτερο ζήτημα βέβαια της ολοένα και μεγαλύτερης παραγωγής απορριμμάτων δεν μπορεί να λυθεί παρά μόνο μέσα στα πλαίσια ριζικών αλλαγών στον τρόπο ζωής, παραγωγής και κατανάλωσης.

Να πληρώσει το κεφάλαιο για την δική του κρίση, όχι εμείς

Πόσο μελάνι έχει χυθεί το τελευταίο διάστημα και πόσος τηλεοπτικός χρόνος έχει καταναλωθεί για να αναλυθεί το αυτονόητο. Ένα εκμεταλλευτικό και αδηφάγο σύστημα έπεσε θύμα της ίδιας του της μανίας, της με κάθε μέσο και τρόπο δηλαδή επιδίωξης του κέρδους. Τα «καινοτόμα» χρηματοοικονομικά προϊόντα της διαβόητης «νέας οικονομίας» βρέθηκαν στο κενό συμπαρασύροντας μαζί τους τραπεζικούς κολοσσούς από κάθε μεριά του πλανήτη. Η κρίση του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος είναι εδώ και ήρθε για να μείνει…

Οι κυβερνήσεις του ανεπτυγμένου καπιταλισμού από την άλλη έχουν επιδοθεί σε μια άνευ προηγουμένου κούρσα να μαζέψουν τα ασυμμάζευτα. Πακτωλός δισεκατομμυρίων ευρώ και δολαρίων ρέει προς τους καταρρέοντες χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς. Το «κακό» και «σπάταλο» για το σύστημα κράτος μεταμορφώθηκε στον μεγάλο σωτήρα του χρηματοπιστωτικού συστήματος, σε σανίδα σωτηρίας για τον κάθε «φουκαρά»(!) μεγαλοτραπεζίτη που βλέπει τα κολοσσιαία κέρδη που είχε ως τώρα να συρρικνώνονται.