Το όλο σχέδιο εντάσσεται στο πρόγραμμα του Υπουργείου Εργασίας και αφορά στην «απασχόληση» 57400 ανέργων, η οποία θα γίνεται αποκλειστικά μέσω των ΜΚΟ, διάρκειας έως πέντε μήνες, ενώ οι άνεργοι που θα απορροφηθούν θα λαμβάνουν το ιλιγγιώδες ποσό των € 25,00 ημερησίως.
Πρόκειται, στην πραγματικότητα, για άλλη μια μορφή «απασχόλησης» τύπου stage, που με πρόσχημα τις ελλείψεις προσωπικού και την ελλιπή χρηματοδότηση δημιουργεί μια νέα γενιά συμβασιούχων, ουσιαστικά ένα νέο πολιορκητικό κριό για την πλήρη και τελική ανατροπή των εργασιακών σχέσεων και μισθών, καταρχήν στους δήμους, αλλά και γενικότερα. Η γκρίζα ζώνη μεταξύ εργασίας – μερικής απασχόλησης – ανεργίας που επιβάλλει η πολιτική της ΕΕ, της ΕΚΤ, του ΔΝΤ και των Μνημονίων, εκμεταλλεύεται την πραγματική ανάγκη των ανέργων που αυξάνονται με ιλιγγιώδεις ρυθμούς στις μέρες μας, έτσι ώστε να υποκύψουν σε ακόμη πιο φθηνές κι ευέλικτες εργασιακές σχέσεις χωρίς κανένα εργασιακό δικαίωμα.
Την ίδια στιγμή που ετοιμάζονται για χιλιάδες απολύσεις στο δημόσιο και σε ολοκληρωτικό σάρωμα των μισθών στον ιδιωτικό τομέα, οι Δήμοι έρχονται στην πράξη να εφαρμόσουν μια από τις βασικότερες επιδιώξεις Κυβέρνησης και Τρόικας, την εφαρμογή ενός μοντέλου πλήρους ανασφάλειας και προσωρινότητας με «μισθούς Βουλγαρίας».
Φαίνεται, πως αυτή τη σημαντική παράμετρο των σχεδιασμών Κυβέρνησης-Τρόικας, η διοίκηση του δήμου μας την έκανε γαργάρα και πλέον ετοιμάζεται να την κάνει πράξη. Ο «προοδευτικός» Δήμος Νέας Ιωνίας, που πρώτος (από τα θεσμικά όργανα) μπήκε στην μάχη ενάντια στο Χαράτσι της ΔΕΗ δείχνει ανίκανος να έρθει σε πραγματική ρήξη με την πολιτική της κυβέρνησης, της ΕΕ, της Τρόικας και του ΔΝΤ.
Όσο και να θέλει η Δημοτική Αρχή να καλυφθεί πίσω από την προσπάθεια της για κοινωνική πολιτική και καταπολέμηση της ανεργίας θα πρέπει να αναρωτηθεί ποιον πραγματικά ωφελούν, μακροπρόθεσμα αυτές οι πολιτικές. Κατά πόσο μία περιστασιακή απασχόληση μπορεί να δώσει απάντηση στην ουσιαστική ανάγκη για σταθερή δουλειά για όλους και κατά πόσο «συμβάλλει» στη διάλυση της ίδιας της έννοιας της μόνιμης και σταθερής δουλειάς και στη γενικευμένη εφαρμογή ενός μοντέλου μερικής απασχόλησης με ψίχουλα αντί για μισθό.
Σε μια εποχή που έχουν γίνει καθημερινό φαινόμενο οι εκβιασμοί της εργοδοσίας σε κάθε χώρο δουλειάς για «συμπίεση του εργατικού κόστους», (πότε στον καπιταλισμό σταμάτησε η εργασία να παράγει υπεραξία και έγινε κόστος, ποτέ δεν καταλάβαμε), το ζητούμενο είναι να σταθούμε απέναντι και να ανατρέψουμε τη βίαιη επίθεση στον κόσμο της εργασίας και όχι φυσικά να αποδεχτούμε τους όρους της εξαφάνισης της ίδιας της έννοιας των εργασιακών δικαιωμάτων.
Δυστυχώς ο Δήμος, με τις πράξεις του, διεκδικεί το θλιβερό προνόμιο να μιλά ενάντια στο μνημόνιο και τις ελαστικές εργασιακές σχέσεις, να καλεί τον κόσμο σε άρνηση πληρωμής και αντίσταση σε αυτή την πολιτική, αλλά να εφαρμόζει στην πράξη την πολιτική αυτή και μάλιστα ανερυθρίαστα, ακολουθώντας τις καλύτερες παραδόσεις όλων όσων πέρασαν από την αριστερά αλλά έφυγαν για άλλες πολιτείες.
Όχι άλλοι μονόδρομοι. Όχι άλλη σωτηρία. Όλοι μαζί να διεκδικήσουμε αυτά που μας ανήκουν. Το δικαίωμά μας στην δουλειά. Την ίδια ΜΑΣ την ΖΩΗ.
Εκτός Σχεδίου – Αριστερή Ριζοσπαστική Κίνηση στη Νέα Ιωνία
