Αγωνιζόμαστε για τη ζωή που μας αξίζει!
Οι τιμές βασικών προϊόντων αυξάνονται μέρα με τη μέρα και τα μετατρέπουν σε είδη πολυτελείας ενώ τα κόστη διαβίωσης και στέγασης έχουν φτάσει στα ύψη λόγω των αυξήσεων στα ενοίκια, στα δημοτικά τέλη και στο κόστος ενέργειας.
Το αποτέλεσμα είναι να έχουμε υποστεί τους τελευταίους μήνες μια τεράστια μείωση του εισοδήματος μας ανάλογη αυτής που δεχθήκαμε με τις μειώσεις των μισθών μας εξ αιτίας των μνημονίων.
Το ξέσπασμα του πολέμου στην Ουκρανία αποτέλεσε την αφορμή για να επιδεινωθεί ακόμη περισσότερο η κατάσταση και αξιοποιήθηκε ως πρόσχημα από τη μεριά της κυβέρνησης για να αιτιολογηθεί το νέο ράλι τιμών που προέκυψε. Ο πόλεμος αποτέλεσε στην πραγματικότητα άλλη μια ευκαιρία κερδοσκοπίας. Άλλωστε οι αυξήσεις των τιμών των προϊόντων στα supermarkets ή αυτές των τιμών των καυσίμων όταν ξεκίνησε ο πόλεμος αφορούσαν προϊόντα που είχαν παραχθεί ή εισαχθεί πριν το ξέσπασμα του πολέμου.
Η κυβέρνηση και τα ΜΜΕ προσπαθούν να μας παρουσιάσουν την ακρίβεια σαν φυσικό φαινόμενο. Όμως μόνο φυσικό φαινόμενο δεν είναι. Οι λόγοι που προκύπτει είναι πολλοί αλλά καταλήγουν στους ίδιους ενόχους. Τους ανταγωνισμούς μεταξύ καπιταλιστών και κρατών, τη δίψα του κεφαλαίου για κέρδος ιδιαίτερα στην προσπάθεια του να ρεφάρει τις όποιες απώλειες στην περίοδο της έξαρσης της πανδημίας, τις πολιτικές που προωθεί η ΕΕ και τις πολιτικές της κυβέρνησης της ΝΔ, και όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων.
Ιδιαίτερα για την ενέργεια η εκτόξευση της τιμής της είναι απόρροια της αντιμετώπισής της, όχι ως κοινωνικό αγαθό για τις λαϊκές ανάγκες, αλλά ως εμπόρευμα που πρέπει να διαμορφώνεται με τους νόμους της ελεύθερης αγοράς. Είναι ξεκάθαρο αποτέλεσμα της εγκληματικής απελευθέρωσης των αγορών που επέβαλε η ΕΕ και όλες οι κυβερνήσεις από το 2010 και μετά, της ιδιωτικοποίησης της ΔΕΗ και γενικά όλου του τομέα της ενέργειας και της χρηματιστηριακής διαμόρφωσης της τιμής του ρεύματος σε όλα τα στάδια από την παραγωγή έως την τιμολόγησή του.
Είναι αποτέλεσμα συγκεκριμένων πολιτικών και ταξικών επιλογών και όχι των «πολέμων», της «πανδημίας» και άλλων ανεξέλεγκτων και σκοτεινών παραγόντων.
Τα επιχειρήματα ότι οι ιδιωτικοποιήσεις των κοινωνικών αγαθών σαν και αυτό της ενέργειας (και παλαιότερα των τηλεπικοινωνιών) και η ελεύθερη αγορά και οι νόμοι της, τάχατες θα οδηγούσαν μέσω του ανταγωνισμού σε χαμηλότερες τιμές και θα έβγαιναν κερδισμένοι οι καταναλωτές, αποδεικνύονται μια μεγάλη απάτη εις βάρος μας. Μοναδικοί κερδισμένοι είναι οι ιδιωτικές εταιρείες ενέργειας (ανάμεσά τους και η ιδιωτικοποιημένη ΔΕΗ) και μοναδικοί χαμένοι είμαστε οι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι, οι αυτοαπασχολούμενοι και οι μικροί επαγγελματίες.
Νιώθουμε οργισμένοι, θέλουμε να αντιδράσουμε, αλλά νιώθουμε ότι δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα. Γιατί όσοι υπηρετούν το καπιταλιστικό σύστημα προσπαθούν με την καλλιέργεια του φόβου, πρώτα για την πανδημία - που ως εκ θαύματος τέλειωσε με την έναρξη της τουριστικής σεζόν - και τώρα με τον πόλεμο, να μας παραλύσουν. Γιατί προσπαθούν να μας πείσουν ότι δεν υπάρχει εναλλακτική, δεν έχουν νόημα οι αγώνες, δεν μπορεί να αλλάξει η ζωή μας και η κατάσταση αυτή είναι μονόδρομος.
Κι όμως η κυβέρνηση νιώθοντας την ανάσα από την οργή μας και φοβούμενη ότι μπορεί αυτή να μετατραπεί σε κοινωνική έκρηξη αναγκάστηκενα δώσει αύξηση-χαρτζιλίκι στον κατώτατο μισθό - που είναι πολύ πιο κάτω από την αύξηση του πληθωρισμού μόνο για τον Απρίλιο - και να ψελλίσει μέτρα για τον περιορισμό των εξωπραγματικών αυξήσεων στο ρεύμα, που ακόμη και αυτά δίνουν πολύ λιγότερα από όσα υπόσχονται, και στην ουσία στηρίζουν τις εταιρείες ενέργειες χωρίς να θίγουν την αιτία του προβλήματος που είναι όλο το μοντέλο εμπορευματοποίησής της ηλεκτρικής ενέργειας. Τα μέτρα αυτά βέβαια ούτε κατ’ ελάχιστο δεν μπορούν να αναπληρώσουν τις οικονομικές μας απώλειες.
Να δώσουμε τρόπο στην οργή μας
Ας σκεφτούμε τι μπορούμε να πετύχουμε αν αντί για την ανάσα της οργής μας, νιώσει τη δύναμη μας. Τη δύναμη του αγώνα, της συλλογικής οργάνωσης, της διαδήλωσης, της αλληλεγγύης μεταξύ μας. Αυτό μας δείχνει και η εμπειρία από μια σειρά σημαντικούς εργατικούς αγώνες του τελευταίου διαστήματος όπως ο αγώνας των εργαζόμενων στην e-food, στην Cosco και οι αγώνες των εκπαιδευτικών.
Εκεί βρίσκεται ο δρόμος για μια καλύτερη ζωή, για τη ζωή που αξίζουμε όλοι εμείς που παράγουμε τον κοινωνικό πλούτο.
Δεν είναι λύση να παραμένουμε αδρανείς ελπίζοντας σε μια κυβερνητική αλλαγή, που απλά μπορεί να φέρει έναν άλλο διαχειριστή αυτής της κατάστασης.
Η λύση βρίσκεται στον αγώνα για όλα όσα δικαιούμαστε, στη συλλογική οργάνωση σε χώρους δουλειάς και γειτονιές, στην ενίσχυση συνολικά της αντικαπιταλιστικής πάλης.
Να οργανωθούμε και να παλέψουμε για :
- Δραστικές μειώσεις των τιμών των βασικών και λαϊκών αγαθών. Κατάργηση του ΦΠΑ στα είδη πρώτης ανάγκης και διατροφής. Διατίμηση στα τιμολόγια του ρεύματος και των καυσίμων και τα βασικά είδη διατροφής. Κατάργηση του ειδικού φόρου κατανάλωσης στα καύσιμα.
- Δωρεάν παροχή των κοινωνικών αγαθών. Εθνικοποίηση χωρίς αποζημίωση της ΔΕΗ και όλων των ιδιωτικών εταιρειών κοινωνικών αγαθών με εργατικό-λαϊκό έλεγχο.
- Πλήρης και οριστική κατάργηση των χρηματιστηρίων ενέργειας και όλου του τρόπου τιμολόγησης, διαπραγμάτευσης και εμπορίας του ρεύματος. Το ηλεκτρικό ρεύμα δεν είναι εμπόρευμα αλλά κοινωνικό αγαθό.
- Διατίμηση των ενοικίων, έλεγχος και περιορισμός των αυξήσεων. Προγράμματα στέγασης για κοινωνική κατοικία. Φραγμός στους πλειστηριασμούς λαϊκής κατοικίας. Διαγραφή χρεών των λαϊκών νοικοκυριών προς τράπεζες και παρόχους ενέργειας.
- Κατάργηση των τροφείων στους παιδικούς και βρεφικούς σταθμούς. δραστική μείωση των δημοτικών τελών στις λαϊκές οικογένειες, κατάργηση δημοτικών τελών στους ανέργους και στους χαμηλόμισθους
- Να μη γίνει καμία διακοπή ρεύματος λόγω χρεών σε φτωχή λαϊκή οικογένεια. Οργανώνουμε την αλληλεγγύη μεταξύ μας.
- Φορολογία στο κεφάλαιο και τον πλούτο, γενναία αύξηση δημοτικών τελών στις μεγάλες επιχειρήσεις που λειτουργούν στο δήμο (πολυκαταστήματα, supermarket, τράπεζες, αλυσίδες εμπορίας – εστίασης κ.α.).
- Γενναίες αυξήσεις στους μισθούς, τις συντάξεις και το επίδομα ανεργίας, που να καλύπτουν όλες τις απώλειες εισοδήματος των τελευταίων 13 χρόνων. Επαναφορά 13ου και 14ου μισθού στους δημόσιους υπάλληλους και 13ης - 14ης σύνταξης στους συνταξιούχους.
- Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους. Όχι στις απολύσεις και τις ελαστικές εργασιακές σχέσεις.
- Πλήρης απειθαρχία στις ντιρεκτίβες και την πολιτική της ΕΕ, ρήξη και αποδέσμευση από την ΕΕ.
