Το θέμα της «αξιοποίησης» του χώρου του Ο.Τ. 150 για όλους εμάς δεν είναι καινούργιο. Η δημοτική αρχή ήδη από την προήγουμενη θητεία της είχε βάλει με πολύ σοβαρούς όρους το ζήτημα της δημιουργίας υπόγειου χώρου στάθμευσης από τότε, συνεχίζοντας στην πράξη και την τακτική των προηγούμενων Δημοτικών Αρχών. Μάλιστα, για να είναι «βιώσιμο» ένα τέτοιο, φαραωνικό έργο προβλεπόταν και ελεγχόμενη στάθμευση, με αντίτιμο φυσικά, σε μια μεγάλη ακτίνα στη γύρω περιοχή (έτσι ώστε να «αναγκάζεται» ο κόσμος να χρησιμοποιεί το γκαράζ).
Το ζήτημα επανέρχεται και αναδεικνύεται, αυτή τη φορά με τις πλάτες της περιφέρειας Αττικής. Της ίδιας περιφέρειας που δίνει στους επιχειρηματικούς κύκλους και συμφέροντα όλα όσα απαιτούν (Ελληνικό, Παραλιακό μέτωπο, άλσος Ν Φιλαδέλφιας, Βοτανικός, (και άλλες αναρίθμητες δημόσιες εκτάσεις και πάρκα), ώστε να υλοποιήσουν τα σχέδιά τους με αποτέλεσμα ελάχιστοι δημόσιοι χώροι να είναι προσβάσιμοι στην κοινωνική πλειοψηφία δημόσιο χώρο ελεύθερο και προσιτό προς όλους, παρά μόνο σε λίγους, και αυτό μπορούν να το καταφέρουν μέσω της εμπορευματοποίησης και ιδιωτικοποίησής τους.
Ο παραπάνω σχεδιασμός ούτε στο ελάχιστο δεν λύνει το συγκοινωνιακό πρόβλημα του δήμου, όπως υποστηρίζει η δημοτική αρχή. Στην περιοχή μας υπάρχουν ήδη 3 σταθμοί τρένου και λοιπές συγκοινωνίες οι οποίες θα μπορούσαν να ενισχυθούν από την δημοτική συγκοινωνία, με επιπλέον δρομολόγια σε περισσότερες συνοικίες και δωρεάν εισιτήριο. Άλλωστε η φτωχοποίηση των δημοτών από τις μνημονιακές και καλλικρατικές αποφάσεις είναι η βασική αιτία για την παρακμή του εμπορικού κέντρου, της οποίας λύση σε καμιά περίπτωση δεν είναι ένα μεγάλο πάρκινγκ, όπως υποστηρίζει ο δήμος. Επιπλέον η ύπαρξη πάρκινγκ στη συγκεκριμένη πυκνοκατοικημένη περιοχή θα δυσκολέψει την καθημερινότητα των κατοίκων της καθώς ακόμα περισσότερα ΙΧ θα την χρησιμοποιούν ως περιοχή στάθμευσης και μετεπιβίβασης.
Επιπρόσθετα η δημιουργία των πολυχώρων τύπου mall όπως στο Νερατζιώτισσα (και μελλοντικά αυτό που κάποιοι ονειρεύονται στο άλσος Βέικου καθώς επίσης και το σχέδιο δημιουργίας εμπορικών χρήσεων στο τρίγωνο Προμπονα – Περισσός – Άλσος Φιλαδέλφειας, με την συνεργασία κεφαλαίου – εκκλησίας – Δημοτικής Αρχής και του μεγαλύτερου μέρους της Αντιπολίτευσης), τα οποία δημιουργήθηκαν ή πρόκειται να δημιουργηθούν με αμφίβολες διαδικασίες και όρους δόμησης, οδηγούν σε ένα καταναλωτικό μοντέλο το οποίο οδηγεί εμπορικά κέντρα όπως αυτό της Νέας Ιωνίας σε μαρασμό. Η προσπάθεια επίλυσης λοιπόν αυτών των ζητημάτων με υποδομές για την αυτοκίνηση είναι τουλάχιστον άτοπη.
Εμείς, ως «Εκτός Σχεδίου» έχουμε επανειλημμένως καταθέσει την αντίθεσή μας σε οποιαδήποτε λογική δημιουργίας πάρκινγκ και εκμετάλλευσης αυτού του χώρου είτε από τον δήμο, είτε από ιδιώτες. Τα γκαράζ (υπόγεια ή υπέργεια) δεν λύνουν τα προβλήματα στάθμευσης και ως εκ τούτου το κυκλοφοριακό πρόβλημα σε μια πόλη, μάλλον το ανάποδο αποτέλεσμα έχουν. Το συγκεκριμένο οικόπεδο, μάλιστα, βρίσκεται δίπλα στον προσφυγικό συνοικισμό της Νέας Ιωνίας, με τα στενά δρομάκια και τους ανύπαρκτους πεζοδρόμους, κάτι που καθιστά σαφές πως η δημιουργία του θα επιβαρύνει και την περιοχή, λόγω της αυξανόμενης προσέλκυσης αυτοκινήτων που επιθυμούν να σταθμεύσουν, αλλά και τη μετακίνηση των ίδιων των πεζών, των μικρών παιδιών, των ηλικιωμένων και των ατόμων με ειδικές ανάγκες.
Επιπλέον, ακόμα κι αν η μελέτη (που δεν έχουμε δει ολοκληρωμένη), μιλά για την ενοποίηση του πάνω χώρου του γκαράζ με την υπάρχουσα πλ. του Αγ Γεωργίου, και τη δημιουργία ενός μεγάλου ελεύθερου δημόσιου χώρου που, πράγματι, λείπει από την περιοχή μας, η εμπειρία μας από άλλα υπόγεια γκαράζ στην Αθήνα, δείχνει ότι τα πράγματα δεν είναι έτσι ακριβώς. Κατασκευαζόμενα σε ελεύθερους δημόσιους χώρους, τους περιορίζουν και τους υποβαθμίζουν λόγω των αναγκαίων επιφανειακών εγκαταστάσεών τους (είσοδοι-έξοδοι, ανελκυστήρες, εξαερισμοί, φουγάρα κ.α), ενώ στην οροφή τους μπορεί να αναπτυχθεί μόνο χαμηλή βλάστηση. (πχ Πλατεία Ομονοίας, polis park, Κλαυθμώνος κ πολλά άλλα). Ταυτόχρονα οι τεράστιοι τσιμεντένιοι υπόγειοι όγκοι αυξάνουν κατά πολύ τη θερμοκρασία στις περιοχές γύρω από το γκαράζ, ενώ λειτουργούν και σαν βιομηχανίες ρύπων, επιβαρύνοντας περαιτέρω την ατμόσφαιρα.
Έχοντας θέσει από πλευράς μας αρκετές φορές το θέμα της μείωσης της χρηματοδότησης των δήμων από το κράτος, η επιλογή της περιφέρειας για ένα τέτοιο πολυδάπανο έργο και όχι για δημόσιες συγκοινωνίες, γίνεται για να εξυπηρετήσει τους εργολάβους των κατασκευών και τα επιχειρηματικά συμφέροντα- αυτή είναι η λογική του προϋπολογισμού της.
Εξάλλου για να καλυφθούν τα έξοδα συντήρησης και λειτουργίας/φύλαξης του πάρκινγκ, όπως μας ενημέρωσε ο δήμαρχος στο δημοτικό συμβούλιο της 15/9, θα υπάρχει εξ αρχής “συμβολικό” αντίτιμο, η διαχείριση του πάρκινγκ θα γίνεται από ιδιωτική εταιρία, ενώ μαζί με το πάρκινγκ ο δήμαρχος επανέφερε την πρόταση για σύστημα ελεγχόμενης στάθμευσης στο εμπορικό κέντρο της Ν. Ιωνίας (!).
Τελευταίο, αφήσαμε –ίσως-το πιο σημαντικό. Το γεγονός πως το ΟΤ150 είναι στο όριο του ενός χιλιομέτρου για το πάρκινγκ που απαιτείται για το γήπεδο Μελισσανίδη, ξεκαθαρίζουν πλήρως το τοπίο, σχετικά με τον χρόνο που αποφασίστηκε να υλοποιηθεί το έργο, αλλά και το τι ακριβώς θέλουν οι αρχές να πετύχουν συμμαχώντας με συγκεκριμένα επιχειρηματικά συμφέροντα (όπως ακριβώς έκανε και με την υπόθεση του οικοπέδου απέναντι από το σταθμό Περισσού που δώρισε η Τράπεζα Πειραιώς στην εκκλησία και πως ενορχήστρωσε την όλη αυτή διαδικασία).
Παρατηρείται μια συγκεκριμένη ιεράρχησης των προτεραιοτήτων των δημοτικών αρχών και της περιφέρειας στην τρέχουσα κοινωνική συγκυρία.
Θεωρούμε ότι η απόφαση του δήμου αποτελεί μια αρνητική εξέλιξη για την πόλη μας. Είμαστε αντίθετοι σε κάθε λογική που προωθεί το αυτοκίνητο ως μέσο μετακίνησης και ενίσχυσης του και είμαστε υπέρμαχοι των δημόσιων και δωρεάν μέσων μαζικής μεταφοράς και ιδίως των δημοτικών. Προφανώς, χρειάζονται αναπλάσεις σε διάφορες περιοχές, είναι απαραίτητη η δημιουργία ελεύθερων χώρων και πλατειών. Η Ν Ιωνία, με έντονο το εργατικό και το προσφυγικό στοιχείο το οποίο αποτυπώνεται και στην αρχιτεκτονική της, είναι μια περιοχή όπου θα μπορούσε η περιφέρεια και ο δήμος να ενισχύσει υποδομές και αναπλάσεις ανάδειξης του χαρακτήρα της. Που θα δίνουν κίνητρο και χώρο στους κατοίκους να αναπτύξουν , τους δεσμούς αλληλεγγύης και αντίστασης μεταξύ τους.
Αυτές οι σχέσεις δημιουργούνται μόνο μέσα από την κοινωνικοποίηση και το μάζεμα των ανθρώπων σε ελεύθερους δημόσιους χώρους, σε χώρους πρασίνου και αθλοπαιδιών. Δεν δημιουργούνται ούτε σε κλειστά δωμάτια με υπολογιστές ούτε στους τέσσερις τροχούς ενός αυτοκινήτου όπου συνήθως καταλήγει να βρίζει ο ένας τον άλλο για ασήμαντο λόγο.
Ως ΕΚΤΟΣ ΣΧΕΔΙΟΥ έχουμε θέσει αρκετές φορές το θέμα της μείωσης της χρηματοδότησης των δήμων από το κράτος και κρίνουμε ότι η επιλογή της περιφέρειας για ένα τέτοιο πολυδάπανο έργο και όχι για δημόσιες συγκοινωνίες, γίνεται για να εξυπηρετήσει τους εργολάβους των κατασκευών και τα επιχειρηματικά συμφέροντα- αυτή είναι η λογική του προϋπολογισμού της. Από την άλλη υποστηρίζουμε ένα Το μοντέλο ζωής όπου αυτό μέσο της συνάθροισης των κατοίκων είναι ο δρόμος, όχι μόνο για την επιβίωση εντός της καπιταλιστικής κρίσης, αλλά και το μέσο για να συναντηθούν οι διάφορες απόψεις και τα ρεύματα που θα έχουν ως κοινό σκοπό ένα πράγμα: την ανατροπή αυτού του οικοδομήματος που θέλει να εκμεταλλευτεί ακόμα και το έδαφος που πατάμε, το νερό που πίνουμε και τον αέρα που αναπνέουμε.
- Ενίσχυση του δημόσιου χαρακτήρα των ΜΜΜ με δωρεάν πρόσβαση.
- Δημιουργία ανοιχτών δημόσιων χώρων (πάρκα, πλατείες, δημοτικοί χώροι ψυχαγωγίας).
- Ανάδειξη της τοπικής εργατολαϊκής και προσφυγικής ιστορίας.
ΕΚΤΟΣ ΣΧΕΔΙΟΥ - Αριστερή Ριζοσπαστική Κίνηση στη Νέα Ιωνία
