Ένας χρόνος από τη δολοφονία του Μοχάμεντ Καμράν Ασίκ Η συγκάλυψη δεν θα περάσει – Δικαιοσύνη για τον Καμράν |One Year Since the Murder of Mohammad Kamran Asiq

Ένας χρόνος συμπληρώνεται από τη δολοφονία του 38χρονου Μοχάμεντ Καμράν Ασίκ μέσα στο Α.Τ. Αγίου Παντελεήμονα. Ο Καμράν, εργάτης-διανομέας, γείτονάς μας στη Νέα Ιωνία για 20 χρόνια και πατέρας τριών παιδιών, βρέθηκε νεκρός στις 21 Σεπτέμβρη 2024 μετά από ένα μαρτύριο πολλών ημερών, με αλλεπάλληλες μεταγωγές σε πέντε αστυνομικά τμήματα και πλήρη απομόνωση από την οικογένεια και τη δικηγόρο του.

Η ιατροδικαστική έκθεση που δημοσιοποιήθηκε φέτος ξεσκεπάζει όσα η ΕΛ.ΑΣ. και η κυβέρνηση επιχείρησαν να κρύψουν. Ο θάνατός του προήλθε από ισχαιμία του μυοκαρδίου, αποτέλεσμα του σωματικού και ψυχικού στρες λόγω του επανειλημμένου ξυλοδαρμού. Οι κακώσεις στο σώμα του μαρτυρούν συστηματικά βασανιστήρια, δεμένος και κρατούμενος, αποκλείοντας κάθε αφήγημα περί «αυτοτραυματισμού» ή «πτώσης». Η προσπάθεια συγκάλυψης ήταν και παραμένει κραυγαλέα: ψευδείς ανακοινώσεις, άρνηση μεταφοράς στο νοσοκομείο, προπαγάνδα που ρίχνει ευθύνες στο ίδιο το θύμα.

Το Α.Τ. Αγίου Παντελεήμονα είχε μετατραπεί σε τοπική οργάνωση του φασισμού και λειτουργεί —με την ανοχή και την κάλυψη του υπουργείου και της κυβέρνησης— ως μια σύγχρονη ΕΑΤ-ΕΣΑ για τους μετανάστες. Η προσπάθεια της κυβέρνησης της ΝΔ  και της ηγεσίας της ΕΛ.ΑΣ. να κουκουλώσουν το έγκλημα, να διοχετεύσουν ψεύδη και να ρίξουν ευθύνες στο θύμα, αποκαλύπτει όχι απλώς σφάλματα αλλά πολιτική επιλογή.

Ο θάνατος του Καμράν δεν είναι μεμονωμένο περιστατικό. Είναι ένα ακόμη ρατσιστικό έγκλημα, μια ακόμη δολοφονία μετανάστη εργάτη από την αστυνομία, έκφραση της πολιτικής της ΝΔ που τροφοδοτεί ξενοφοβία, ρατσισμό, κλειστά σύνορα, φτώχεια, ακρίβεια, ιδιωτικοποιήσεις και αυξημένους εξοπλισμούς. Η κρατική καταστολή είναι το αναγκαίο συμπλήρωμα αυτής της πολιτικής: μια αστυνομία που τρομοκρατεί, βασανίζει και δολοφονεί για να προστατεύσει τα κέρδη των επιχειρήσεων και το καθεστώς της ανισότητας. Δεν ξεχνάμε τις δολοφονίες του Βασίλη Μάγγου, του Κώστα Φραγκούλη, του Νίκου Σαμπάνη και τόσων άλλων•δεν ξεχνάμε τη διαρκή προσπάθεια συγκάλυψης εγκλημάτων, όπως στην Πύλο.

Κοινή ανακοίνωση περιφερειακών και δημοτικών κινήσεων για τη δίωξη σε βάρος του δημοτικού συμβουλίου Καισαριανής

Να σταματήσει κάθε δίωξη από την Αποκεντρωμένη Διοίκηση και την κυβέρνηση της Ν.Δ. στο Δημοτικό Συμβούλιο της Καισαριανής. Κατάργηση του ν. Βορίδη.

 

   ΨΗΦΙΣΜΑ ΣΤΗΡΙΞΗΣ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ

Η αποκεντρωμένη διοίκηση και η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας καλεί σε απολογία με την κατηγορία της “παράβασης καθήκοντος με δόλο” τον Δήμαρχο Καισαριανής και 20 Δημοτικούς Συμβούλους. Ανάμεσα τους είναι και ο επικεφαλής της «Ανυπόταχτης Καισαριανής», Μιχάλης Μιλτσακάκης. 

Το “έγκλημα” τους ήταν ότι πήραν την πολιτική απόφαση να μην ασκήσει ο Δήμος ένδικα μέσα (όπως δικτατορικά, αντιδημοκρατικά και αντισυνταγματικά επιβάλλει ο νόμος Βορίδη) σε δικαστική απόφαση που παρέτεινε την σύμβαση 5 εργαζόμενων στην καθαριότητα με αποτέλεσμα να μετατραπούν οι συμβάσεις εργασίας τους από ορισμένου σε αορίστου χρόνου και να μονιμοποιηθούν με την έκδοση ΦΕΚ.

Ο ίδιος βέβαια ο Βορίδης, εξασφάλισε για τον εαυτό του ασυλία ως πολιτικός προϊστάμενος για το πάρτι κλοπών του ΟΠΕΚΕΠΕ. Η κυβέρνηση της Ν.Δ. ποινικοποιώντας κάθε αντίδραση, κάθε φωνή που συγκρούεται με την διαφθορά της, την αντιλαϊκή της πολιτική, τα ματωμένα πλεονάσματα, τα μνημόνια, τις κεντρικές πολιτικές λιτότητας, τις πολιτικές της αντιλαϊκής/ φιλοπόλεμης Ευρωπαϊκής Ένωσης, προχώρησε στην παραπάνω πράξη, θέλοντας να εξαφανίσει κάθε δυνατότητα που δίνεται στο εργατικό /λαϊκό κίνημα να παλέψει και να πετύχει με κινηματικούς πολιτικούς όρους μαζικές, μόνιμες προσλήψεις στους Δήμους και στο Δημόσιο, να καταργηθούν τα 8μηνα, τα 2μηνα, τα προγράμματα ΕΣΠΑ, κάθε μορφή ελαστικής εργασίας.

Το Δημοτικό Συμβούλιο έπραξε σωστά, εκτελώντας την εντολή που πήρε από το λαό της Καισαριανής για την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών. Η Ανυπόταχτη Καισαριανή συντάχτηκε με την απόφαση για υπεράσπιση των εργατικών δικαιωμάτων κόντρα στο νόμο Βορίδη. 

12 χρονια μετά, ο Παύλος Φύσσας ζει στους αγώνες! 18.09, 5:30μμ Κερατσίνι

Στις 18 Σεπτέμβρη 2025 συμπληρώνονται 12 χρόνια από τη δολοφονία του αντιφασίστα μουσικού Παύλου Φύσσα στο Κερατσίνι, από το τάγμα εφόδου της ναζιστικής Χρυσής Αυγής. Δώδεκα χρόνια μετά, η μνήμη του Παύλου είναι ζωντανή και ο αγώνας του παραμένει πιο επίκαιρος από ποτέ. Γιατί ο φασισμός όχι μόνο δεν τελείωσε με την καταδίκη της ΧΑ ως εγκληματικής οργάνωσης στις 7 Οκτώβρη του 2020, αλλά συνεχίζει να βρίσκει χώρο να ανασυγκροτείται, με την ανοχή –αν όχι την ανοιχτή στήριξη– του πολιτικού συστήματος.

Το ίδιο το κράτος και οι κυβερνήσεις του στρώνουν το έδαφος για την ακροδεξιά. Η ΝΔ με τις πολιτικές του ρατσισμού, τους φράχτες στον Έβρο, τα pushbacks στο Αιγαίο, την αντιμεταναστευτική υστερία και τον αυταρχισμό της καταστολής, δίνει τροφή στους φασίστες. Την ίδια στιγμή η «δικαιοσύνη» αποφυλακίζει καταδικασμένους ναζιστές -μάλιστα λίγες μέρες πριν αποφυλακίστηκε ο νεοναζι αρχηγός τους Μιχαλολιάκος, κλείνει το μάτι σε εγκληματικές οργανώσεις όπως η ΕΝΕΘ στη Θεσσαλονίκη, ενώ για τους υπεύθυνους του εγκλήματος των Τεμπών, τους εφοπλιστές, τους βιομήχανους, φροντίζει για συγκάλυψη και ατιμωρησία. Η αστική δικαιοσύνη δεν είναι «ουδέτερη» είναι ταξικά μεροληπτική και στέκεται πάντα απέναντι στον κόσμο του αγώνα.

Κείμενο στήριξης των αριστερών αντικαπιταλιστικών ριζοσπαστικών κινήσεων πόλης/περιφέρειας για την πρωτοβουλία global Sumud Flotilla

Στηρίζουμε τη διεθνή προσπάθεια και την ελληνική συμμετοχή για να σπάσει ο αποκλεισμός της Γάζας! 

Χαιρετίζουμε την πρωτοβουλία Global Sumud Flotilla για έναν διεθνή στόλο που θα επιχειρήσει να σπάσει τον ναυτικό αποκλεισμό της Λωρίδας της Γάζας μεταφέροντας ανθρωπιστική βοήθεια και μήνυμα αλληλεγγύης στην παλαιστινιακή αντίσταση,  κατά του πολέμου και της κατοχής.

Οι αριστερές ριζοσπαστικές και αντικαπιταλιστικές κινήσεις σε δήμους και περιφέρειες πιάνουμε το νήμα των δυναμικών κινητοποιήσεων που ακολούθησαν την επιστροφή του March to Gaza Greece από το Κάιρο και ενώνουμε τη φωνή μας με εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο που κινητοποιούνται για λευτεριά στην Παλαιστίνη, απαιτώντας να σταματήσει το έγκλημα.

Δεν θα σιωπήσουμε μπροστά στον πόλεμο, την κατοχή, τη γενοκτονία και τον τεχνητό λιμό που επιβάλλει το κράτος του Ισραήλ. Καταγγέλλουμε την υποκρισία των δυτικών κυβερνήσεων που κηρύσσουν ανθρωπιστικές αρχές ενώ οπλίζουν και χρηματοδοτούν το γενοκτονικό κράτος. Η ΕΕ, οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ φέρουν άμεση ευθύνη για κάθε νεκρό Παλαιστίνιο.

Η κυβέρνηση της ΝΔ, όπως και οι προηγούμενες κυβερνήσεις (ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ κλπ), έχει συνάψει «στρατηγική συμμαχία» με το Ισραήλ και προωθεί τη συνεργασία με το γενοκτονικό κράτος σε όλα τα επίπεδα. Είναι συνένοχη στο έγκλημα. Από κοινού με το ελληνικό κεφάλαιο προσφέρουν τη στήριξή τους στο κράτος - τρομοκράτη και οργανώνουν την προπαγάνδα για να μετατρέψουν σε συνένοχο στη γενοκτονία τον ελληνικό λαό.

Όχι άλλο "καφεδάκι" στις πλάτες μας – Όχι στο τέλος απαλλοτρίωσης || Ο δημόσιος χώρος δεν είναι εμπόρευμα. Δεν θα τον πληρώσουμε ξανά.

Μετά την αντίδραση των κατοίκων που είχε οδηγήσει στην προσωρινή απόσυρσή του, η δημοτική αρχή Μανούρη επανέφερε και τελικά ψήφισε, στη συνεδρίαση της Δευτέρας 28 Ιουλίου, το λεγόμενο «ειδικό τέλος απαλλοτρίωσης», 0,5 ευρώ /τ.μ, κάθε χρόνο  για έξι (6) χρόνια! Η απόφαση πέρασε με οριακή πλειοψηφία (18 υπέρ – 15 κατά), μέσα στο κατακαλόκαιρο, με τη διοίκηση να επιχειρεί να εμφανίσει το μέτρο ως “λογικό” και “αναγκαίο”.

«Λιγότερο από έναν καφέ τον μήνα», δήλωσε προκλητικά ο δήμαρχος, προσπαθώντας να εμφανίσει τη νέα φορολόγηση ως ασήμαντη. Δεν είπε όμως τίποτα για το τι σημαίνει αυτό το “καφεδάκι” για μια κατά βάση εργατική πόλη, με χιλιάδες οικογένειες που δυσκολεύονται να καλύψουν βασικές ανάγκες.

 Ποιος πληρώνει; Ποιος αποφασίζει;

Η αλήθεια είναι απλή: αντί να διεκδικήσει από το κράτος δημόσια χρηματοδότηση για την απόκτηση ελεύθερων χώρων, η δημοτική αρχή μετακυλίει το κόστος στους ίδιους τους κατοίκους. Ζητά να πληρώσουμε ξανά για χώρους που ήδη έχουμε πληρώσει και δικαιούμαστε. Την ίδια στιγμή, χαρίζει προνόμια σε εκείνους που πραγματικά μπορούν να πληρώσουν: ας μην ξεχνάμε ότι ένα από τα πρώτα μέτρα της διοίκησης Μανούρη,  ήταν η αύξηση των δημοτικών τελών στους μικροεπαγγελματίες της πόλης – εξαιρώντας όμως προκλητικά τις τράπεζες και τα πολυκαταστήματα. Έτσι, ενώ από τους κατοίκους ζητά “ένα καφεδάκι τον μήνα”, αφήνει στο απυρόβλητο όσους έχουν κέρδη εκατομμυρίων, επιλέγοντας να φορτώσει το κόστος στις πλάτες των πολλών.

Δεν περιμέναμε κάτι διαφορετικό από μια διοίκηση που πορεύεται χέρι-χέρι με τις στρατηγικές της κυβέρνησης και της ΕΕ: Εκεί όπου οι ελεύθεροι χώροι γίνονται “επενδυτικές ευκαιρίες”, οι ανάγκες βαφτίζονται “κόστος”, και ο οι υποδομές «προϊόν».  Τελικά τόσο το κεντρικό κράτος όσο και ο δήμος μεταβιβάζουν την ευθύνη στην τοπική κοινωνία και τον καθένα/μια ατομικά.  

Είναι ξεκάθαρο εδώ και καιρό, ότι  η τοπική αυτοδιοίκηση έχει πάψει να είναι αυτοδιοίκηση. Οι Δήμοι και οι Περιφέρειες δεν λειτουργούν πια ως θεσμοί λαϊκής εκπροσώπησης και υπεράσπισης των κοινωνικών αναγκών, ούτε λειτουργούν αυτόνομα, αντίθετα, λειτουργούν ως τοπικό κράτος, ως μηχανισμοί που εφαρμόζουν σε δήμους και περιφέρειες τις κεντρικές  πολιτικές  της κυβέρνησης, της Ε.Ε., των “δημοσιονομικών στόχων” και της αγοράς. Δεν συγκρούονται με αυτές τις πολιτικές, τις υλοποιούν. Και η διοίκηση Μανούρη τις υλοποιεί με συνέπεια.

Κροκοδείλια δάκρυα για την ΕΡΙΟΤΕΚ - Ο Δήμος επιλέγει να παραδώσει τον χώρο στα συμφέροντα

Στην 21η συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου τη Δευτέρα 21 Ιουλίου παίχτηκε μια ακόμη πράξη της παρακμής, της υποκρισίας και της παραίτησης από κάθε έννοια διεκδίκησης, με φόντο την υπόθεση  του οικοπέδου της ΕΡΙΟΤΕΚ (μέρος του Ο.Τ. 425 στον Περισσό, μεταξύ των οδών Βυζαντινών Αυτοκρατόρων και Σαλαμίνος): Ο Δήμαρχος με στυλ «Έκανα ό,τι ήταν δυνατόν, αλλά δεν θα κρατήσω και τον Μουτζούρη που μου πέταξαν, στην εισήγησή του για πολλοστή φορά εξιστόρησε το χιλιοειπωμένο, εντός της αίθουσας του Δημοτικού Συμβουλίου, ιστορικό του οικοπέδου, μεταθέτοντας την  ευθύνη για τη διαφαινόμενη απώλεια, του πολύ σημαντικού για τους κατοίκους της περιοχής χώρου, κυρίως στην προηγούμενη δημοτική αρχή της  Θωμαϊδου, αλλά και στο κράτος, στο χρόνο… σε όλους, δηλ.  εκτός από τη σημερινή διοίκηση του δήμου. 

Το μοναδικό θέμα του Συμβουλίου ήταν η συμμόρφωση του Δημοτικού Συμβουλίου στην απόφαση της Αποκεντρωμένης Διοίκησης που έκανε δεκτό το αίτημα άρσης της απαλλοτρίωσης του οικοπέδου της ΕΡΙΟΤΕΚ λόγω παρέλευσης δεκαπενταετίας, που είχαν καταθέσει οι κληρονόμοι του ιδιοκτήτη Μήτση. Ο δήμαρχος Παναγιώτης Μανούρης, για να δικαιολογήσει την επιλογή της δημοτικής αρχής να συμμορφωθεί με την απόφαση της Αποκεντρωμένης επικαλέστηκε την έγγραφη κλήση του σε απολογία και τον κίνδυνο να έχει πειθαρχικές και ποινικές ποινές που φτάνουν όπως ισχυρίστηκε έως και την καθαίρεσή του.  Η πλειοψηφία της αντιπολίτευσης δεν έδειξε να συγκινείται ιδιαίτερα για τη διαφαινόμενη απώλεια του οικοπέδου  και δεν αντέδρασε. Είτε με λευκά (Ενότητα, Αλλαγή για τη Ν Ιωνία), είτε με ερωτήσεις περί νομικών επιπτώσεων (ΛΑΣΥ), είτε με ευχολόγια για «ενεργοποίηση του λαϊκού παράγοντα», οι παρατάξεις έδωσαν απλόχερα στον Δήμαρχο την "πολιτική κάλυψη" που χρειαζόταν εναποθέτοντας, όπως και ο Δήμαρχος τα όποια ψήγματα ελπίδας στην εκδίκαση από το Συμβούλιο της Επικρατείας στις 22 Οκτωβρίου της Αίτησης Ακύρωσης της απόφασης της Αποκεντρωμένης. 

Μέσα σε όλα, δεν μπορούμε να μην σχολιάσουμε το γεγονός ότι η επιστολή της "συνέλευσης γειτονιάς για την ΕΡΙΟΤΕΚ", που είχε σταλεί σε όλα τα μέλη του Δημοτικού Συμβουλίου, αγνοήθηκε πλήρως. Ούτε αναγνώστηκε, ούτε σχολιάστηκε, ούτε φυσικά δόθηκε ο λόγος στους κατοίκους που παρευρίσκονταν για να τοποθετηθούν. Καμία απολύτως διάθεση να ακουστεί η κοινωνία – μη τυχόν και χαλάσει το κλίμα συναίνεσης ή φανεί ότι υπάρχουν δημότες που αντιστέκονται στη "σιωπηλή παράδοση" του οικοπέδου.