Εδώ και χρόνια πολλοί φιλοδοξούν, να παραδώσουν στη λήθη την εξέγερση του Πολυτεχνείου. Όμως το ρέμα που ξεχύθηκε τότε, το 1973, δεν μπαζώνεται τόσο εύκολα. Η ανάγκης διαρκούς επανα-νοηματοδότησης του είναι κομβική ειδικά φέτος με την ένταση της επίθεσης της κυβέρνησης και του κεφαλαίου προς τα δικαιώματα του λαού και της νεολαίας, και με τα σύννεφα του πολέμου που πυκνώνουν διαρκώς στην περιοχή μας.
Το φετινό πολυτεχνείο να γίνει κόμβος αγωνιστικής αναφοράς του κινήματος με χαρακτήρα:
Αντιπολεμικό-αντιιμπεριαλιστικό, με το σύνθημα «Έξω οι ΗΠΑ – Έξω το ΝΑΤΟ» να αναζητά δικαίωση σε μια από τις πιο αιματοβαμμένες χρονιές του τελευταίου αιώνα. Η γενοκτονία στην Παλαιστίνη κρατάει πάνω από ένα χρόνο και αντί να φαίνεται ένα τέλος, μοιάζει να είναι η αρχή ενός γενικευμένου πολέμου στη Μέση Ανατολή, με το Ισραήλ να επιτίθεται σε μια σειρά από χώρες της περιοχής. Την ίδια στιγμή το ρωσο-ουκρανικό μέτωπο είναι ακόμα ενεργό. Η ελληνική κυβέρνηση, δεμένη πάνω στην πολεμική μηχανή του ΝΑΤΟ, σέρνει τον λαό και τη νεολαία σε επικίνδυνα παιχνίδια και μαζί με το ελληνικό κεφάλαιο τροφοδοτεί τις εμπόλεμες ζώνες στο πλευρό του Ισραήλ και της Ουκρανίας.