Το υπουργείο λειτούργησε επικοινωνιακά και με μεθοδικά βήματα προώθησε την εξ αποστάσεως εκπαίδευση. Μετέθεσε το βάρος της ευθύνης στους εκπαιδευτικούς μολονότι δεν τους παρέσχε ούτε τα μέσα ούτε τα εργαλεία για να ανταποκριθούν σε αυτό και ταυτόχρονα κινήθηκε επιθετικά, με την ψήφιση του περίφημου πολυνομοσχεδίου όπου -μεταξύ άλλων –αυξάνεται, εν μέσω πανδημίας - ο αριθμός των παιδιών ανά τμήμα στα δημοτικά σχολεία και δρομολογείται η αξιολόγηση -κατηγοριοποίηση σχολικών μονάδων και εκπαιδευτικών. Επιπροσθέτως επαναφέρει την περίφημη τράπεζα θεμάτων για το λύκειο υψώνοντας εξεταστικούς φραγμούς και καθιερώνοντας ένα λύκειο για λίγους και εκλεκτούς.
Ακόμη και στο περιεχόμενο σπουδών έβαλε χέρι η «πολιτική αριστοκρατία». Διέγραψε τα μαθήματα των πολιτικών και κοινωνικών επιστημών μην τυχόν και τα παιδιά πάρουν το στραβό αριστερό δρόμο. Για τους ΄΄άριστους ΄΄ καμία αξία δεν έχουν και τα μαθήματα των τεχνών. Η εικαστική παιδεία σχεδόν εξαφανίζεται από την δευτεροβάθμια εκπαίδευση αφού όπως δήλωνε η κυρία Κεραμέως, δεν συγκεντρώνει την προτίμηση των μαθητών ως μάθημα επιλογής (!). Μέσα στην πιο μαύρη καραντίνα λοιπόν, η κυβέρνηση πέρασε νόμο που αλλάζει τελείως τον χαρακτήρα της εκπαίδευσης.
Τα σχολεία άνοιξαν τον Μάιο και τον Ιούνιο με ένα υβριδικό μοντέλο εναλλάξ λειτουργίας και χαλαρής υποχρεωτικότητας δίχως να έχει παρθεί κανένα μέτρο προστασίας (διαγνωστικά τεστ σε εκπαιδευτικούς και μαθητές, θερμομέτρηση κλπ), μεσολάβησαν οι καλοκαιρινοί μήνες με το περίφημο άνοιγμα της οικονομίας, και ακολούθησε ο Σεπτέμβρης με μαθητές και εκπαιδευτικούς να επιστρέφουν στα σχολεία στριμωγμένοι σε υπερπληθή τμήματα και την κυβέρνηση να προσπαθεί να ξεγελάσει την κοινωνία, αδιαφορώντας για τα αιτήματα των εκπαιδευτικών και των συνδικαλιστικών τους φορέων για λήψη ουσιαστικών μέτρων προστασίας όπως αραίωση τμημάτων – 12 με 15 παιδιά σε κάθε τμήμα, δωρεάν τεστ σε τακτά διαστήματα με ταυτόχρονη πρόσληψη εκπαιδευτικών, πρόσληψη καθαριστριών με μόνιμες και σταθερές εργασιακές σχέσεις. Αντί γι’ αυτά η κυβέρνηση προτίμησε να μοιράσει εκατομμύρια στα ΜΜΕ και δισεκατομμύρια για αγορές πολεμικού εξοπλισμού ενισχύοντας την εθνικιστική της ρητορική.
Η πανδημία επανέκαμψε, τα σχολεία ξανάκλεισαν και στο διάστημα αυτό μπήκε μπρος σε υποχρεωτική πλέον βάση η τηλε-«εκπαίδευση». Το πόσο επιβλαβής είναι αυτή η μορφή «εκπαίδευσης» έχει μετά από δύο μήνες φανεί ολοκάθαρα. Παιδιά καρφωμένα μπροστά σε μία οθόνη καθημερινά, κάποια από αυτά και μεσημεριανές ώρες, με την φράση «με ακούς;» να είναι η κυρίαρχη της μη επικοινωνίας και μακριά από το φυσικό χώρο τους το σχολείο. Η τηλε-«εκπαίδευση» είναι δομημένη και σχεδιασμένη αποκλειστικά για ενήλικες και υποβοηθά την εκπαιδευτική διαδικασία. Είναι αδιανόητο να χρησιμοποιείται ως αποκλειστικό μέσο. Το σχολείο με την παρουσία των παιδιών , των εκπαιδευτικών , τα απρόοπτα, τα εκτός σχεδιασμού και διαδικασίας γεγονότα , τα διαλείμματα, είναι ο φυσικός χώρος της εκπαίδευσης. Η τηλε-«εκπαίδευση» είναι μια αποστειρωμένη , τεχνοκρατική και απόλυτα ελεγχόμενη λειτουργία που δεν σχετίζεται με τη ζωντάνια που το σχολείο περιέχει , φυσικά φθηνότερη και «ασφαλέστερη» , ενώ «υποκαθιστά» τους ζωντανούς εκπαιδευτικούς . Δεν έχει παρά να φανταστεί κανείς μια ψηφιακή τάξη που μπορεί να έχει έως και 50 μαθητές, ομιλούσες κεφαλές σε μια οθόνη όχι ζωντανές υπάρξεις από κοντά. Μπορεί επίσης να φανταστεί πόσο εύκολα τηλε-αξιολογούνται όλοι αυτοί με ψηφιακά , έτοιμα τεστ , όπως αυτά παρέχονται από τις περίφημες πλατφόρμες.
Τη στιγμή αυτή μόνο τα νηπιαγωγεία και τα δημοτικά σχολεία έχουν επανέλθει σε κανονικούς ρυθμούς λειτουργίας και από Δευτέρα τα γυμνάσια και λύκεια. Ωστόσο, η μακρά αυτή περίοδος εγκλεισμού και απομάκρυνσης από το σχολείο καταφέρνει συντριπτικό πλήγμα στη μορφωτική διαδικασία στους έφηβους μαθητές. Ακόμα και η Παγκόσμια Τράπεζα αναφέρει ότι 10 εκατομμύρια παιδιά παγκοσμίως θα αφήσουν το σχολείο εξ αιτίας της αδυναμίας τους να έχουν πρόσβαση έστω και με αυτούς τους όρους στην εκπαιδευτική διαδικασία, ενώ στη χώρα μας πάνω από ένας στους τέσσερις μαθητές αδυνατεί να έχει πρόσβαση στην τηλε-«εκπαίδευση» όχι με δική τους ευθύνη. Την ίδια στιγμή το υπουργείο δεν φαίνεται να προχωρά σε μια αναδιάρθρωση της ύλης και σε σύντομο διάστημα θα βρεθούμε αντιμέτωποι με μια μεγάλης έκταση μορφωτική κρίση με την Κεραμέως να επαίρεται ότι όλα βαίνουν καλώς, και να κομπάζει για το μέγα επίτευγμα της τηλε-«εκπαίδευσης».
Στο διάστημα αυτό η κυβέρνηση συνεχίζει ακάθεκτη το νομοθετικό της έργο, προσπαθώντας να ψηφίσει όλο το πακέτο των αντιδραστικών της αναδιαρθρώσεων με την κοινωνία στον πάγο. Εξισώνει τα πτυχία των κολεγίων με εκείνα των ΑΕΙ (πτυχιούχοι πολυτεχνείου ισότιμοι με αποφοίτους τριετών κολεγίων), μειώνει τον αριθμό των εισακτέων στα ΑΕΙ ανεβάζοντας τις βάσεις εισαγωγής σε αυτά, διαγράφει φοιτητές, μειώνει διαρκώς την κρατική χρηματοδότηση και συνδέει αποδοτικότερα το Πανεπιστήμιο με τους κανόνες της αγοράς. Παρουσιάζει τους πανεπιστημιακούς χώρους ως χώρους ανομίας, χτυπώντας την ελεύθερη έκφραση και διακίνηση ιδεών και προβαίνει στη σύσταση πανεπιστημιακής αστυνομίας που θα εδρεύει εντός των ιδρυμάτων, θα χρηματοδοτείται από αυτά και θα λογοδοτεί στον υπουργό Προστασίας του πολίτη. Όλα αυτά τα μέτρα της κυβέρνησης δεν είναι συγκυριακά!. Ήρθαν για να μείνουν ή καλύτερα θα ήθελε να μείνουν.
Για μία ακόμη φορά λογαριάζουν χωρίς τον ξενοδόχο.
Επιχείρησαν και την απ’ ευθείας μετάδοση μαθημάτων μέσα από τις σχολικές αίθουσες αλλά έφαγαν τα μούτρα τους. Τον περασμένο Σεπτέμβρη με συντριπτική πλειοψηφία, η συνέλευση των προέδρων των ΕΛΜΕ αποφάσισε να αρνηθεί την επερχόμενη αξιολόγηση στέλνοντας το μήνυμα προς την κυβέρνηση και τους διεθνείς αντιδραστικούς οργανισμούς, πως οι σχεδιασμοί τους για μία ακόμη φορά, δεν θα περάσουν. Οι περιβόητες τηλεεκλογές των αιρετών για τα υπηρεσιακά συμβούλια αποτέλεσε Βατερλώ για την Κεραμέως με ταυτόχρονο πολιτικό και συνδικαλιστικό ξεβράκωμα της κυβερνητικής συνδικαλιστικής παράταξης της ΔΑΚΕ. Η υποχρεωτικότητα των τηλεδιαγωνισμάτων για το πρώτο τετράμηνο μετατράπηκε σε προαιρετική κάτω από το βάρος της κατακραυγής όλης της εκπαιδευτικής κοινότητας. Το κυριότερο όμως όλων, είναι πως η κυβέρνηση απώλεσε το «σοβαρό» και υπεύθυνο προφίλ που είχε στην αρχή της θητείας της καθώς οι αντιφάσεις και η απύθμενη υποκρισία της στην πρακτική εφαρμογής των μέτρων και την αντιμετώπιση της πανδημίας έκαναν ακόμη και το παρδαλό κατσίκι να γελάει στη γωνία ακατάπαυστα.
Για μία ακόμη φορά, δηλώνουμε προς την τωρινή αλλά και κάθε επίδοξη κυβέρνηση, πως τα αντιδραστικά τους σχέδια θα μείνουν πάλι στα χαρτιά. Η εκπαιδευτική κοινότητα μετράει αγώνες, θυσίες και ανθρώπινες απώλειες στην προσπάθειά της να διατηρήσει ακέραιο τον δωρεάν και καθολικό χαρακτήρα της δημόσιας εκπαίδευσης.
Εκπαιδευτικοί, γονείς, μαθητές μαζί με όλους τους εργαζόμενους θα υψώσουν τείχος απροσπέραστο στα αντιδραστικά σχέδια της κυβέρνησης και των συμμάχων της.
ΕΚΤΟΣ ΣΧΕΔΙΟΥ - Αριστερή Ριζοσπαστική Κίνηση στη Νέα Ιωνία
