Σάββατο 16 Απριλίου 2011

Καταδίκη της καταστολής των αγώνων: θέμα διαρκώς επίκαιρο

1 Φεβρουαρίου: Κινητοποίηση δημοτικών κινήσεων για δημόσιες δωρεάν συγκοινωνίες και δυναμική παρέμβαση στα μέσα μαζικής μεταφοράς “δεν ακυρώνουμε εισιτήριο, ακυρώνουμε την πολιτική τους”. Η ΤΡΑΜ Α.Ε. κάνει μηνυτήρια αναφορά στην δημοτική κίνηση Ν. Σμύρνης μια πόλη ανάποδα. Με αυτόν τον τρόπο γίνεται προσπάθεια ποινικοποίησης των αγώνων συνοδευόμενη και υποστηριζόμενη από έναν ατελείωτο τρομο-λαγνικό λόγο δια στόματος υπουργού μεταφορών και επίσημων ΜΜΕ.
23 Φλεβάρη: Απεργιακή συγκέντρωση και πορεία στο κέντρο της Αθήνας. Ανέλπιστα  μεγάλη  μαζικότητα και μαχητικότητα. Αλλά και εκτεταμένη χρήση χημικών και βίας, καθώς και 26 προσαγωγές διαδηλωτών από τις οποίες 9 μετατράπηκαν σε συλλήψεις με τη γνωστή μέθοδο κατασκευής ή παραποίησης στοιχείων. Αυτά  όχι  τόσο  ανέλπιστα. Κάθε  φορά  για  λίγα  λεπτά  αφότου  μαθαίνουμε  για  οποιαδήποτε  μορφή  καταστολής  έχουμε  την  εντύπωση  πως  νιώθουμε  έκπληξη, πως  είναι  πιο  εξοργιστικό από  το  προηγούμενο  παρόμοιο  μαντάτο. Ειδικά  αν  είμαστε  αυτόπτες  μάρτυρες. Κι  όμως  το  θέμα  μετά  τα  λίγα  αυτά  λεπτά  είναι να  μην  έρθει  η  συνήθεια  που  θα  χαλαρώσει  την  οργή  μπροστά  στο  τόσο  γραφικό  παράλογο.
25 Μάρτη: Προγραμματισμένη διαμαρτυρία για τις συγχωνεύσεις σχολείων από πρωτοβουλία εκπαιδευτικών / φοιτητών και παρέμβαση από την κίνηση “καλλιτέχνες ενάντια στο μνημόνιο”. Δεν πρόλαβαν όμως. Ούτε να διαμαρτυρηθούν, ούτε να κάνουν το δικό τους “σχόλιο” για το πραγματικό οικονομικό και κοινωνικό “εθνικό δράμα”. Η κυβέρνηση φρόντισε να τους φιμώσει πραγματοποιώντας προσαγωγές χωρίς καμιά εξήγηση και δικαιολογία.
29 Μάρτη: Κερατέα. Η κυβέρνηση για μια ακόμα φορά χρησιμοποιεί την άγρια καταστολή για να κάνει πράξη την πολιτική της, την πολιτική του Καλλικράτη, της αισχροκέρδειας, της μπίζνας του ιδιωτικού κεφαλαίου. Επιστρατεύει  όλες τις μεθόδους, από ύπουλες και δολοφονικές επιθέσεις τη νύχτα στους κατοίκους που περιφρουρούν το μπλόκο, μέχρι  καταιγισμό από ΜΑΤ, μπουλντόζες, δακρυγόνα, αντλίες νερού και πλαστικές σφαίρες. Δια στόματος Ραγκούση “ο ΧΥΤΑ θα γίνει έτσι κι αλλιώς”. Το “έτσι” το έδειξε με τον πιο καταδικαστέο τρόπο. Το “αλλιώς” το δείχνουν οι κάτοικοι με τον πέρα για πέρα αξιοπρεπή, δυναμικό, δίκαιο αγώνα τους. 
5 & 11 Απρίλη: Απρόκλητη επίθεση των ΜΑΤ στην πορεία των συμβασιούχων του δήμου καθώς και στη συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από τον ραδιοφωνικό σταθμό 9.84. Ο δυναμικός αγώνας χιλιάδων εργαζομένων του δήμου που από τη μια μέρα στην άλλη μένουν χωρίς δουλειά, καταστέλλεται με βαναυσότητα. Απ’ ότι φαίνεται φοβίζουν οι καταλήψεις εργασιακών χώρων και η συσπείρωση και αποφασιστικότητα των εργαζομένων.
12 Απρίλη: Απεργία λιμενεργατών και συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από τον ΟΛΠ. Για μια ακόμα φορά η κυβέρνηση απαντά με εγκληματική επίθεση από τα ΜΑΤ, τραυματίζοντας εργαζόμενους. Για μια ακόμα φορά το ίδιο μάθημα: οι αγώνες και οι διεκδικήσεις για καλύτερες συνθήκες δουλειάς τιμωρούνται σκληρά.
Τα παραπάνω είναι μερικά από τα πολλά παραδείγματα καταστολής, φυσικής και ιδεολογικής, που η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ εφαρμόζει με αυξανόμενη συχνότητα και αγριότητα ενάντια στους αγώνες και στα κινήματα. Ο τρόπος ποικίλλει. Από τις αστυνομικές δυνάμεις – ένστολες και μη – που καταστέλλουν τα μαζικά κινήματα στο δρόμο με απρόκλητη βία, προσαγωγές, συλλήψεις. Από τραμπουκισμούς εις βάρος απεργών και αγωνιστών. Από δολοφονικές επιθέσεις φασιστικής μορφής εις βάρος μεταναστών, κοινωνικά αδύναμων ομάδων. Ως τις νομοθετικές ρυθμίσεις που ποινικοποιούν τους αγώνες και νομιμοποιούν όλο και πιο εξελιγμένες μορφές ασφαλιτών, ελεγκτών, «σεκιουριτάδων». Καθώς και την προπαγάνδα των επίσημων ΜΜΕ που στο όνομα της εθνικής ασφάλειας και εξόδου από την κρίση, αλλοτριώνουν κάθε αίσθημα δικαιοσύνης και αξιοπρέπειας στις συνειδήσεις.
Στόχος; Η φυσική και προπάντων ιδεολογική εξόντωση κάθε ανατρεπτικής φωνής, κάθε μορφής αντίδρασης – οργανωμένης ή αυθόρμητης – στην ολοκληρωτική και σαρωτική νεοφιλελεύθερη πολιτική.
Τι έχει όμως στη δεδομένη ιστορική συγκυρία να φοβηθεί η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ;
Το δυναμικό ενός εργατικού κινήματος. Τη φωνή των χιλιάδων ανέργων, απολυμένων, εργαζόμενων, που υπόκεινται σε μειώσεις μισθών, καθυστέρηση καταβολής δεδουλευμένων, εντατικοποίηση της εργασίας, ελαστικοποίησης του ωραρίου, κατάργησης των συλλογικών συμβάσεων, μείωσης των συντάξεων, αύξησης των ορίων συνταξιοδότησης. Την μαζική αντίδραση ενάντια στην αυθαίρετη αφαίρεση κεκτημένων των εργατικών αγώνων, ενάντια στην ερήμην καταδίκη σε εργασιακές συνθήκες που θυμίζουν μεσαίωνα. Τον αγώνα για ένα άλλο οικονομικό σύστημα, για μια άλλη μορφή οργάνωσης της κοινωνίας, όπου δεν καθορίζουν οι ιδιωτικές επιχειρήσεις και το κεφάλαιο τις τύχες των εργαζόμενων.
Όπως έχει να φοβηθεί και κάθε κοινωνικό και παγκόσμιο κίνημα. Τη διεκδίκηση των μεταναστών και προσφύγων, τον αγώνα των κατοίκων της Κερατέας, το κίνημα «δεν πληρώνω», τις διαμαρτυρίες για την πλήρη αποδόμηση του κοινωνικού κράτους (συγχωνεύσεις σε υγεία και παιδεία, κατάργηση των κοινωνικών παροχών, ξεπούλημα των ελεύθερων χώρων στο ιδιωτικό κεφάλαιο). Την φωνή της ανατρεπτικής αριστεράς ενάντια στη νεοφιλελεύθερη πολιτική κεφαλαίου – ΕΕ – ΔΝΤ που στρέφεται ενάντια στις εργαζόμενες μάζες και στη νεολαία. Το πρόταγμά της για διαγραφή του χρέους, για πολιτική λύση του προβλήματος των απορριμμάτων, του θέματος της υγείας, της παιδείας. Τον αγώνα της για μιαν άλλη κοινωνία, μια κοινωνία έξω από τη λογική εμπορευματικών κριτηρίων, μια κοινωνία δημόσιων δωρεάν κοινωνικών αγαθών, μια κοινωνία αμεσοδημοκρατικών διαδικασιών.
Δεν μας πτοούν!
Δεν υποκύπτουμε στην οποιουδήποτε είδους καταστολή – φυσική και ιδεολογική!
Είμαστε αλληλέγγυοι με τους συλληφθέντες αγωνιστές του κατασταλτικομανούς αυτού τόπου!
Απαντάμε με συνεχείς ριζοσπαστικούς και μαχητικούς αγώνες! Στο χώρο της δουλειάς μας, στη γειτονιά μας, όπου υπάρχει κίνημα για την ανατροπή, για την οικοδόμηση μιας άλλης κοινωνίας!

Εκτός Σχεδίου – Αριστερή Ριζοσπαστική Κίνηση στη Νέα Ιωνία